Bewegen, bewegen, bewegen!!
Op alle sites over fit oud worden is er, bij alle die goede raadgevingen, een eis die steeds weer terugkomt als de meest belangrijkste: bewegen, bewegen, bewegen.
Dat vullen we in door in Nederland en in Spanje twee of drie maal per week fitness. Elly roeit, fietst, loopt telkens 15 minuten en doet oefeningen op verschillende toestellen. Ik doe 18 verschillende toestellen zo zwaar en langzaam mogelijk. De weerstand is daarbij zo ingesteld dat ik de 12 haal, maar daar de twaalfde keer echt behoorlijk moeite mee heb. De gewichten werden wel ongemerkt steeds iets zwaarder! Alle bewegingen doe ik heel langzaam. De spieren blijven dan 80% van de beweging werkzaam. Volgens de instructeur van de sportclub en mijn internet adviseur Dr.Mercola, de juiste manier om de spieren actief te houden en te versterken en spierverlies te voorkomen.
In Spanje en Nederland gaan we na de fitness enkele keren in de sauna. Dat duurt telkens 15 minuten. Dan 10 minuten afkoelen, een ijskoude douche en 10 minuten relaxen.
https://www.gezondheidsnet.nl/sauna-en-massage/zweten-in-de-sauna
Elly gaat een keer vaker in de sauna maar ik ga dan 15 minuten baantjes van 25 meter zwemmen waarvan de 3de, 6de en 9de baan als interval training. Ik zwem dan met alle kracht die ik in me heb. In plaats van het zwemmen in Spanje fietsen we in Nederland met een stevig tempo de vier kilometer naar de fitness en weer naar huis.
Elly gaat ook in Nederland mee naar de fitness. Zij gebruikt het roeitoestel, de loopband en een deel van de toestellen. We gaan ook samen naar de sauna .
Samen fietsen we in de goed weer periode per week minstens 100 km. We doen alle stadsbezoeken , boodschappen en bezoeken aan vrienden te voet of met de fiets. Ook maken we regelmatig een fietstocht in de omgeving. We fietsen per jaar gemiddeld 5000 km.
Eens per week maken we, alleen, of met de wandelclub, een wandeltocht van minimaal 4 uur en met meer- of minder hoogteverschil. Regelmatig lopen we in Spanje naar het centrum van Denia en langs het strand. De 14 km. wandeling naar Las Rotas staat regelmatig op ons programma. Elke 14 dagen wandelen met de fietsclub een gezellige wandeling in de omgeving van Denia en omliggende gebieden. In Nederland wandelen we meestal over de heide. De vaak ook pittige wandelingen met onze wandelclub, samen met onze vrienden Jef en Jose, voeren ons vaker door mooie stukjes Limburg.
Elke donderdag ochtend hebben we met de Euro Club in Denia ook nog gymnastiek van 10.30 tot 11.30 uur. Een uur lang vrij intensieve oefeningen onder leiding van een sportinstructeur. De beloning, in de vorm van daarna koffiedrinken en gezellig kletsen op het terras met de hele groep, zorgt er voor dat we dat nooit overslaan.
Onze achter tuin in Landgraaf van meer dan 200 vierkante meter en de heg van deze en de voortuin zorgen ook voor de nodige beweging! Het regelmatig voor de deur wassen van de auto is ook een leuk, maar ook intensief klusje dat ook heel wat beweging met zich meebrengt.
Daarnaast heb ik me, door de Buteyko methode te gebruiken, een andere manier van adem halen aangeleerd. Deze heeft op een zeer positieve manier invloed op mijn lichaam en prestaties!
http://www.buteyko-methode.eu/artikelen/buteykomethode.html
Jeu de boules in Denia, Landgraaf en Bocholtz.
Zaterdagmorgen gaan we met de Euro Club in Spanje petanque ( jeu de boules) spelen van 10 tot 11.30 uur. In Nederland spelen we dinsdag- en donderdag avond van 19 tot 20.30 uur met de jeu de boules club bij het Streeperkruis in Schaesberg.
Door de verhuizing in januari 2022 naar Bocholtz werd de te rijden afstand naar Landgraaf een obstakel om daar te gaan boulen. Elly is op het einde van de dag ook vaker moe en dan worden de avonduren voor haar minder leuk en is het niet zo prettig om dan nog te boulen.
In ons plaatselijk Grieks restaurant troffen we een aardige man, Frans, die vertelde over de jeu de boules club in Bocholtz. Drie maal per week, telkens 2 uren en vlak in de buurt. Wij zijn eerst eens gaan kijken en toen we zagen dat het een echte seniorenclub was besloten we lid te worden.
Het afscheid van de vele vrienden in Landgraaf was moeilijk, de prettige ontvangst door de leden van de nieuwe club maakte veel weer goed. Inmiddels zijn we ingeburgerd en hebben we ontdekt dat gezelligheid het motto is bij deze club, Het "clublokaal"" stelt niets voor maar als we er pauze maken met een kop koffie die een van de leden voor iedereen heeft mee gebracht, en vaker met koekjes vlaai of gebakjes, is het een echt fijne club oudjes die zich goed amuseren.
Behalve als het regent boulen we zomer en winter buiten. Het idee was eerst even schrikken!! Maar inmiddels hebben we ontdekt dat het, goed warm gekleed, een voldaan gevoel geeft als je dan, na twee uur dapper te zijn, in de auto stapt op weg naar je lekker warme huis.
Als het regent spelen we in de overdekte baan waarvan de wanden winddicht zijn afgeschermd. Soms met tien personen tegelijk!! Dan wordt er heel wat afgelachen!
Een deel van de groep gaat wekelijks naar een .verpleeghuis voor dementerende medemensen. Met lichtere kunststofballen en een dikkere bud wordt daar samen heel ernstig gespeeld. Het geeft de bewoners zoveel plezier en er wordt zoveel gelachen dat het geen vrijwilligerswerk- maar vrijwilligersplezier wordt voor iedereen.
Al met al zoveel beweging en verandering dat ik voor de sportkeuring in oktober 2016 met vlag en wimpel slaagde en, omdat we heel veel samen doen, geldt dat beslist ook voor Elly
We mogen concluderen dat we de gestelde norm wat beweging betreft beslist overschrijden.
De droom van elke wandelaar! De Camino naar Compostella!
Eind oktober 2016 en begin november 2016 hebben we in Spanje in 8 dagen 159 km van de Spaanse Camino van C'O breiro naar Santiago de Compostella gelopen. Met overnachtingen in de refugio’s!
De eerste twee dagen ging het op het einde van de dag echt moeilijk! Vooral de pijn in het boven been. De spier van de knie naar de lies was echt pijnlijk, zowel bij mij als bij onze vriend Wilfried. De dagen daarna liepen we in normaal tempo en met enkele pauzes echt met plezier onze dagelijkse 20/23 km. Camino.
Op onderstaande foto zijn we in Santiago de Compestella in het kantoor van de bedevaart route organisatie. Met slechts 160 km van de 800 km, die de echte pelgrims meestal lopen, voelen we ons geen echte Camino lopers maar we zullen toch wel trots zijn op onze eigen CAMINO! De oorkonde die we zo dadelijk krijgen uitgereikt!
Het hele reisverslag vindt je onder : Op weg naar Compostella.
De nieuwe uitdaging: Het Pieterpad!
Van Pieterburen naar de St. Pieterberg in Maastricht!
Door het succesvol lopen van de 159 km Camino ga ik in Juli 2017 aan de 160 km Pieterpad beginnen.
Elk jaar in een week een kwart van de afstand.
Ik zal steeds berichten of me dat in mijn uppie net zo goed is bevallen als met Elly en twee vrienden samen in Spanje op weg naar Compostella!
Juli 2017 160 km Pieterpad:
Ik had 7 routes van elk rond 23 km gepland. Omdat ik bij vrienden op de fiets en bij kennissen ging slapen kon ik mijn bagage minimaliseren. Ik reisde met de trein naar Vierlingsbeek. Het bord St.Pieterpad-Maastricht gaf daar 148 km aan.
Na een kop koffie in het helemaal op wandelaars en fietsers afgestemde café begon ik welgemoed aan mijn tocht. Ik sliep in Swolgen bij vrienden op de fiets, in Venlo bij onze vrienden Ellen en Jan, in Swalmen in een mooi houten huis waar ik wereld fietsster Hera leerde kennen en in Odiliënberg weer bij vrienden op de fiets. Ik had daar een fantastisch gesprek met de vrienden op de fiets gastvrouw. De gastheer bracht me de volgende ochtend ook nog naar het begin van mijn route!! Echte service!!
Direct al na de start op weg naar Sittard voelde ik dat er aan mijn linker zool iets niet klopte. Gestopt, sokken uit, alles navoelen, niets aan de hand. Na een uur een lichte branding. Na de koffie om elf weer alles gecontroleerd. Na de middagpauze zat het fout. Ik had inmiddels een blaar! Die afgeplakt zo goed als ik dat zelf kon en weer verder. Maar het lopen werd steeds pijnlijker! In Susteren deed het zoveel pijn dat ik besloot af te korten en de trein te nemen. Maar die was ook nog dik een kilometer verder. Het was een martelgang!
In Sittard nam ik de bus naar het huis van mijn zusje Pauline. De weg van de halte naar haar huis leek me oneindig. Toen de deur openging zag ze meteen hoe het er bij stond! Ik moest op de bank gaan liggen, mijn schoenen en sokken gingen uit en toen besloot zij voor mij: Niet verder! Ik bel Elly dat die je kan komen halen.
Elly kwam en daarmee kwam ook een einde aan mijn Pieterpad avontuur van 106 km dat niet zo leuk eindigde als mijn Compostella wandeling. De laatste twee etappes loop ik in 2018 nog zodat er alsnog een happy end aan komt!!
Mei-Juni 2018 weer 191 km Pieterpad!
Ik had het me verleden jaar beloofd en wilde het deze keer ook afmaken. Het boekje met de zuidelijke helft van het Pieterpad compleet uit lopen.
Dat betekende dat ik in Vorden moest beginnen en zes etappes tot Vierlingsbeek lopen. Daar de trein naar Sittard nemen, bij mijn zus Pauline slapen en dan de twee laatste etappes naar Valkenburg en van Valkenburg naar Maastricht lopen.
Op dinsdag 29 mei stond ik om 6 uur op, nam de bus van 6.50 uur naar Heerlen en de trein van 7.10 uur naar Vorden.
Ik kwam daar om 10.45 aan. Ook nu weer een kop koffie in het eerste café dat ik zag .
Welgemoed begon ik aan mijn nieuwe Pieterpad avontuur.
Ik had dit jaar bijzondere aandacht aan mijn voeten, maar vooral aan mijn linkervoet geschonken. Eerst een week lang beide voeten met kamfer-spiritus ingewreven om de huid te verstevigen. Voordat ik nu de wandelsokken aantrek wrijf ik de voeten goed in met babypoeder. De zelfde poeder strooi ik ook aan de onderkant van de sok en op de steunzool. De poeder op de steunzool wrijf ik heel goed uit totdat de steunzool spiegelglad is. Ik heb extra sokken bij me zodat ik telkens op de helft van de etappe schone, maar vooral droge sokken kan aantrekken. Maar ook dan wrijf ik de voeten en de steunzool met babypoeder geheel droog.
De eerste dag moest ik 26 km lopen en ik maakte me wel een beetje bezorgd. Ik maakte regelmatig pauze, verwisselde van sokken en poederde mijn voeten en liep gewoon lekker door. Onderweg vulde ik mijn drinkfles bij een golfclub en had regelmatig een praatje met een man of vrouw die in de tuin werkte. Ik maakte een lange middagpauze en genoot van mijn meegenomen lunch. Na de lunch legde ik mijn 6 kilo zware rugzak op de bank, legde mijn hoofd erop en ging lekker languit liggen.
Rond 6 uur kwam ik bij mijn eerste slaapadres. Het was een opvallend leuk huisje met een bijzondere tuin. De gastvrouw opende de deur, we stelden ons voor als Marie-Jose en Harrie en even later pruttelde het water door de filter. Er kwam een stuk koek op tafel en we hebben een uur lang zitten kletsen. Toen we naar buiten liepen naar mijn tuinhuis/nachtverblijf bleef ik opeens staan, keek om me heen en zei: Dit ken ik toch! Even later wisten we dat Elly met haar 2 vriendinnen hier 2 jaar geleden hebben gelogeerd. Dat was wel toeval!
Ik sliep om tien uur en werd zonder plaspauze om 7 uur weer wakker. Mijn uitgebreid ontbijt stond al klaar en om 9 uur begon ik aan mijn tocht naar Braamt. Het landschap veranderde enigszins maar mooi en interessant bleef het, ik genoot ervan. Onderweg was ik even de route kwijt totdat ik op een vijfsprong een jonge vrouw naast haar rugzak aan een tafel zag zitten. We begroeten elkaar en even later waren we in een leuk gesprek gewikkeld. Ze had in de zorg gewerkt maar was nu keuken assistente in een Grand Café in Zutphen. Heel veel volkoren, quinoa, suikervrij, veel smoothies etc. Ze vertelde dat in Zutphen heel veel mensen met een antropologische instelling wonen. Het was dus flink druk in dat café en ze had snel geleerd met de kok samen te werken.
Ik nam weer afscheid en vervolgde mijn weg. Bij de volgende bank heb ik weer mijn sokken gewisseld, gepoederd enz. Mijn slaapadres was die dag in Braamt. De gastvrouw had me al telefonisch verteld dat ik de tuin in kon lopen, drinken uit de koelkast in het tuinhuis kon nemen en me vooral thuis moest voelen. Na de lange tocht van de eerste dag waren het vandaag maar 17 km.
Ik werd verwelkomd door de blaffende hond die als snel liet merken dat hij gezelschap wel leuk vond, ik trok mijn schoenen uit en ging lekker in de tussen twee bomen gespannen hangmat liggen. Ik werd gewekt door een jonge vrouw die het telefoongesprek van haar schoonmoeder nog even kwam bevestigen. Ik moest me vooral lekker op mijn gemak voelen en drinken als ik zin had.
Rond half zes kwam de vrouw des huizes van haar werk. Ze stelde zich voor als Yvonne en bood me aan om me even wegwijs te maken in het huis. We liepen eerst door de ruime keuken met een grote tafel met acht stoelen als gezellig middelpunt. Boven ontdekte ik dat er meerdere kamers en badkamers waren. Later zou ze me vertellen dat ze soms grote groepen herbergen die er relax-, team building en sportweekends organiseren.
Ik wist dat ik voor 10 euro kon mee eten wat de pot schaft. Die pot werd verzorgd door Willem haar man die, toen we in de keuken terug kwamen, met kookschort aan bij het fornuis in een grote pan stond te roeren. Willem moest even later weg en dus zat ik met mijn gastvrouw aan een smakelijk drie gangen menu met wijn van het huis , lekker yoghurt toetje en koffie na!!
Willem is psycholoog en werkt met probleem vluchtelingen die geen Nederlands spreken. Yvonne leidt ambulance personeel op, begeleidt ze en controleert de gang van zaken op de meldkamers. Daarbij hebben ze de bed en breakfast en regelmatig grotere groepen op weekend cursus! We hadden dus heel wat gespreksstof en zo werd het ongemerkt 10 uur en wilde ik naar bed. Ik sliep snel in en werd om 7 uur weer wakker. Om 8 uur liep Yvonne bezweet de keuken binnen. Ze had 8 km gejogd door de landerijen rondom haar huis. Het ontbijt was ook hier weer goed verzorgd. Om 9 uur begon ik opgewekt aan mijn volgende dagtocht.
Zo verliepen ook de volgende dagen op mijn Pieter Pad tocht. Ik liep van Vorden naar Maastricht met een gemiddelde van 23.4 km. per dag. De vrienden op de fiets slaapplaatsen waren allemaal prima. De een iets eenvoudiger, de ander weer iets luxer. De gastvrouwen waren allemaal erg attent en de ontvangst en het ontbijt was steeds meer dan voldoende.
Het weer was me goed gezind. Ik heb veel aandacht besteed aan mijn voeten. Op de helft van de tocht steeds droge sokken aangetrokken. Daarbij werden de voeten, net als morgens voor vertrek, weer goed gepoederd met babypoeder! De steunzolen haalde ik avonds steeds uit de schoenen zodat ze de hele nacht goed konden drogen. Dit keer had ik geen blaren en slechts heel even een brandende linker voorvoet.
In Sittard sliep ik bij mijn zus Pauline. Tot mijn hele grote verrassing was Elly de 21 km van Landgraaf naar Sittard gefietst om me te ontmoeten. Na de gezamenlijke koffie fietste zij weer terug want ze wilde dat het een echte broer/zus avond zou worden. We hebben inderdaad heel wat afgekletst die avond voordat ik om 10 uur weer het bed in dook.
De tocht van Sittard naar Valkenburg was de mooiste van alle maal. De natuur, de heuvels, de vergezichten, de bouwstijlen, de kloosters en kastelen, alles bij elkaar het mooiste stukje Pieterpad dat ik heb ontdekt. In Valkenburg sliep ik in hotel Casa. Ik had de eenvoudigste kamer maar die voldeed uitstekend. Bed fris, badkamer schoon, kleuren t.v.,wifi, alles compleet. Ik at buiten op het terras en ontdekte dat Valkenburg echt floreert dankzij de toeristen. Alle terrassen zaten vol. Het werd wel heel gezellig toen ik opeens omsingeld was door Engelsen en een uur mijn Engels heb kunnen testen.
De laatste tocht van Valkenburg naar de St.Pieterberg in Maastricht had wel iets bijzonders! Net als de laatste dag op de Camino naar Compostella had ik ook nu het gevoel dat ik het ging halen!! Ik vertrok en moest even later ontdekken dat Limburg echt een heuvelland is want ik moest ook die laatste dag meerdere heuvels en bergen op en af lopen. Toen ik in Maastricht door het centrum liep voelde ik me echt een toerist! Petje op, rugzak en wandelschoenen. Schijnbaar de typische Pieterpad loper, want ik werd verschillende keren vriendelijk begroet. Op de St.Pieterberg wachtte mij de beloning die ik mezelf had beloofd. Helemaal tegen mijn GEEN SUIKER principes in maar ik had het verdiend. Een reuze stuk appeltaart met veel slagroom en een mok verse koffie!
Op de terugweg naar het station voelde ik een mengeling van blijdschap, een beetje trots maar ook zoiets van nou...en...? Andere mensen lopen van Maastricht naar Compostella of naar Rome. Het stelt dus niets voor!! Maar aan de andere kant kun je dan stellen: o.k. doe het maar eens. Ik heb het gedaan! Acht dagen met gemiddeld 23,4 km. per dag! Maar ook aardige mensen ontmoet waarmee ik leuke gesprekken heb gevoerd. Al wandelend mooi Nederland ontdekt. Mijn levensverhaal gedeeld met mijn gastvrouwen en heren die ook hun levensboek voor mij een stukje openden. Het was echt de moeite waard. Ook op mijn negen en zeventigste!!
Misschien is van Pieterburen naar Maastricht fietsen wel een leuk idee?
September 2019.
De volgende 8 etappes!!
De planning van Pieterburen naar Ommen.
Vooraf heb ik alles gepland. Ik start op zondag (nu als 80 jarige!) en ga met de trein naar Winsum, neem de bus naar Pieterburen en loop dan terug naar Winsum.
Ik loop dit jaar de volgende etappes:
https://wandelnet.nl/pieterpad-deel-1-law-9-1/kaart
Zondag 8 sept. Treinreis naar Winsum. Busreis naar Pieterburen.
Wandelen van Pieterburen naar Winsum.
11 km. Het werd 14,3 km.
Slapen bij: Dhr. T.D. Gouw Reitdiepstraat 3 9951CH Winsum (GR)
ellem8@hotmail.com, (0595) 85 10 55. (06) 28 85 47 11
Bevestigd: per e mail 11-04-2019. Inclusief Indisch eten voor 10 euro.
==============================================================
Maandag 9 sept, Wandelen van Winsum naar Groningen
19 km. Het werd 17.2 km.
Slapen bij: Mevr. K.W.G. Boerma Prunusstraat 79 9741LC Groningen
nelyboerma@hotmail.com
(050) 573 02 66 (06) 27 14 71 67.
Bevestigd: Per telefoon. Is vanaf 3 uur thuis. Let op : Omleiding!!
===============================================================c
Dinsdag 10 sept: Wandelen van Groningen naar Zuidlaren
21 km. Het werd 29.3 km.
Slapen bij: Mevrouw J.Ballast
Tiphofweg 5 Zuidlaren
tel: 0646541
Bevestigd: 13 juli per telefoon!
===============================================================
Woensd 11 sept: Wandelen van Zuidlaren naar Rolde
18 km. Het werd 18.5 km.
Slapen bij: Mevr.Paas
Zuides 19 9451 KD Zuid Laren
Tel:0653850181 0592242555.
Bevestigd! per telefoon 10-08
===========================================================
Donderd 12 sept: Wandelen van Rolde naar Schoonloo
18 km. Het werd 18.5 km.
Slapen bij: Camping de Warme Bossen, Warmebossen weg 7 Schoonloo
tel:0592501511 info@warmebossen.nl. Trekkershut gereserveerd.
Bevestigd. per e-mail 13-04. Betaald per 20-08-2019!
================================================================
Vrijdagmorgen de wandeltocht wegens gezwollen linkervoet op advies van de huisarts moeten stoppen.
Met bus en trein weer naar huis.
================================================================
Waren gepland maar niet kunnen lopen:
Vrijdag 13 sept: Wandelen van Schoonloo naar Sleen
24km.
Slapen bij: Mevr. Bunskoek Heirweg 38 Sleen
Tel:0591361252.
Bevestigd: per telefoon 13-04
================================================================
Zaterdag 14 sept. Wandelen van Sleen naar Coevorden
21 km.
Slapen bij: Mevr. W. Huften .Commandeur de Vos van Steenwijklaan 28
Tel:0524514852 mee eten voor 10,00 euro.
Bevestigd : per telefoon 13-04
================================================================
Zondag 15 sept. Wandelen van Coevorden naar Hardenberg
19 km
Trein naar Heerlen.
Weer verwend worden door Elly!!
Planning is 151 km in 8 dagen = 19 km per dag exclusief naar slaapadres heen en terug lopen.
Verzorging:
Ontbijt:
Bij Vrienden op de fiets : compleet met ham, kaas, ei, pindakaas en muesli etc.
Onderweg 3 x fruit. Appel, banaan, sinaasappel.
Lunch:
Zelf gemaakte mix van Teff, havermout, cacao, honing, kaneel, kokosolie, palmolie, noten, zaden.
( zie bij : Gezond oud worden! op deze site)
Avond eten:
Bij gastvrouw/heer of restaurant.
Totaal gemaakte kosten tijdens deze zes daagse tocht:
Totaal Euro 274,00. Per dag Euro 45,60. Inclusief trein en bus.
================================================================
Pieterpad in september 2019
Verslag van mijn vijf dagen en 99 km.
.
Na mijn Pieterpad wandelweken in 2017 en 2018 wist ik dat ik ook dit jaar weer “op pad” wilde!
Ik begon in Spanje al te plannen en slaapplaatsen te reserveren. Je weet maar nooit!
Omdat er in mijn wandelschoenen een gat boven de dikke teen van de linkervoet was ontstaan kocht ik thuis nieuwe schoenen om problemen te voorkomen. Ondanks de op maat gemaakte steunzolen “ schoven” mijn middenvoetsbeentjes na twee uur lopen zo vast tegen elkaar dat ze de zenuwen af knelden. Die protesteerden dan met een duizend hete en scherpe naalden gevoel. Als ik dan de schoenen tien minuten uit trok en bewegingen maakte met mijn tenen was dat voorbij. Dan kon ik weer gewoon verder. Om dat branderige gevoel te voorkomen had ik nieuwe steunzolen laten aanmeten. Ik kreeg ze een week voor mijn eerste wandeldag. Ik testte ze die week door ze de hele dag te dragen en er 15 km mee door de heide te wandelen. Dat ging allemaal prima!
Zoals boven omschreven waren de overnachtingen allemaal geboekt. Of de uitrusting compleet was had ik al bij trainingstochten getest. Bij VakantieVeilingen kocht ik voor 11 euro een dagkaart voor zowel de heen- en terugreis. Mijn O.V. kaart was opgewaardeerd en ik had geld genoeg bij me om de Vrienden op de Fiets contant te betalen! Mijn ontbijtmix was klaar, verpakt in een 700 cc glazen pot! Ik had weer het gevoel het allemaal aan te kunnen.
Zondag 8 sept. Dag 1. Pieterburen-Winsum. 14.3 km.
18.687 steps.
Om precies half acht staat onze buurvrouw Nici voor de deur. Ik geef Elly nog een dikke afscheidskus en ik stap in. Nici wenst me bij het uitstappen bij het station nog een fijne wandelweek en ik beloof haar mijn best te zullen doen. Ik vind reizen met de N.S altijd prima en ook nu brengt die me, met maar één overstap in Utrecht, probleemloos naar Groningen, Daar staat de trein naar Winsum klaar, ik ben er dus al bijna! In Winsum kom ik in gesprek met een echtpaar dat enkele dagen naar Pieterburen gaat om rond Pieterburen te wandelen. De goedkope weekendkaart en een hotel via een actie maken dat voor hen financieel mogelijk vertelde ze. Dan komt de minibus en die brengt me in een kwartier naar Pieterburen.
Op het Pieterpad plein staat een groente- en fruitkraam. Ik koop een appel, een banaan en een bakje trostomaten. Dan bestel ik op een van de terrassen een kop koffie. Om me heen zitten motorrijders, wandelaars met rugzak en dagjesmensen die waarschijnlijk naar de zeehonden crèche gaan. Het is een echt Pieterpad plein, Wegwijzers maken je duidelijk dat Maastricht hééél ver weg is. Maar een ander bord benadrukt ook dat het Pieterpad schijnbaar zo nu en dan gewijzigd wordt! Het ene bord vermeldt 490 km. het andere 482 km.
Ik maak enkele foto’s. Ik zeg ja als twee dames mij vragen hen te fotograferen. Als tegenprestatie maken zij twee foto's van mij. Vol goede moed begin aan mijn eerste “etappe” van Pieterburen naar Winsum. Het is echt wandelweer.
De zon schijnt heerlijk en er waait een fris briesje. Het wijde landschap, de hier en daar verspreide boerderijen en goed verzorgde wandelpaden brengen me al snel in een echte wandel stemming.
Na enige tijd halen de door mij gefotografeerde dames me in en we beginnen een gesprek.Hoeveel dagen, hoeveel kilometers, waar slapen jullie, wandelen jullie vaker samen, gps of het boekje als navigatie, welk werk doe je, heb je kinderen? Thema’s genoeg en ook bij volgende gesprekken onderweg open je zo je levensboek voor elkaar.
Omdat hun tempo boven mijn tempo ligt, neem ik na een paar kilometer afscheid en maak een pauze, Dat is het mooie van alleen lopen! Je tempo, je rustpauze en het aandacht schenken aan iets dat jou interesseert kun je zelf bepalen.
Omdat ook zij een pauze hebben gemaakt lopen we toch de laatste kilometer naar Winsum weer samen. Met een “prettige avond en misschien tot morgen” nemen we afscheid.
Mijn slaapadres is niet ver van de route. Ik bel aan en word door twee mannen begroet. Met Melle en Gouw stellen ze zich vriendelijk voor. Gouw heeft een Indonesisch uiterlijk. Later blijkt dat hij uit Jakarta komt en de partner van Melle is. Hij noemt Melle mijn man. We drinken eerst een kop koffie met een stuk gebak. Melle toont me daarna mijn kamer. Het toilet en de badkamer zijn beneden. Voor het gemak staat er een “plasfles” om nachts niet beneden naar het toilet te moeten gaan.
Ik doe eerst mijn middagdutje en ben op de afgesproken tijd beneden voor het eten. Gouw heeft gekookt en serveert eerst een tomatensoep van verse Hongaarse tomaten. Hoe die tomaten van Hongarije in Winsum komen kom ik later te horen.
Ik had Melle in april bij de boeking verteld dat ik graag volkoren rijst wil eten.
Dus…...Gouw heeft zowel witte als volkoren rijst gekookt. Ze zijn vegetariër maar Gouw heeft er extra voor mij toch Babi Pangang bij gemaakt. Een heerlijk nagerecht met ananas rondt deze maaltijd af. Terwijl Gouw afwast vertelt Melle mij dat hij 40 jaar onderwijzer is geweest. Na zijn pensioen is hij veel vrijwilligerswerk gaan doen. Hij is slank, ziet er fit uit en hij tennist nog regelmatig. Gouw is in Nederland badminton gaan spelen en is daar nu heel goed in. Mede door sport en gezonde voeding proberen ze samen gezond, slank en fit te blijven. Ze leven 2 maanden per jaar samen in Jakarta en reizen elk jaar naar Roemenië. Melle had daar een vakantiehuis dat hij aan een stichting heeft geschonken, Daarbij is wel vastgelegd dat hij er zijn leven lang gedurende zijn vakanties gebruik van kan maken.
Nadat hij de armoede daar had gezien, besloot hij bij elke reis zijn auto vol te stouwen met gebruikte maar nog goede kleding. Een mevrouw zorgt dan voor de verdeling in het dorp.
De bewoners zijn daar dankbaar voor en zodoende kwamen ze nu terug met verse boontjes, knoflook en…… de tomaten voor de verse tomatensoep!
Melle heeft nu zelfs gesolliciteerd na de oproep op TV aan oud leerkrachten om weer deeltijd onderwijzer te worden om daarmee het lerarentekort op te heffen.
Maandag 9 sept. Dag 2. Winsum-Groningen. 17.2 km.
22.859 steps.
Het waren gisteren maar 14 km., maar ik slaap toch snel in en word de eerste keer pas om 5 uur wakker. (toch wel een goed idee die plasfles).
Het ontbijt is helemaal naar wens! Volkorenbrood, boter, pindakaas, oude kaas, verse tomaten, een ei en honing! Mijn drinkfles wordt met mijn theemix gevuld en de koffiekan met verse koffie. Ik betaal met plezier de 32 Euro die ik spontaan op 35 afrond. Met een warme handdruk, hartelijk bedankt en goede reis neem ik afscheid van dit toch wel bijzondere paar!
Binnen 5 minuten ben ik weer op het Pieterpad. En wie staan daar? Mijn wandelvriendinnen van gisteren. We lopen even samen en vertellen over onze slaapervaring. Mijn verhaal over Melle en Gouw vinden ze best wel interessant! Even later loop ik weer alleen, in mijn eigen tempo.
Ik heb schijnbaar een abonnement op het goede wandelweer. Droog, zonnetje, lekker briesje!
Het landschap is niet veranderd. Ook hier weer alles in dienst van de vlees en melkproductie. Het gras, het hooi en de grote, vaak open stallen voor de koeien. Soms lopen er een aantal koeien in de wei. Ze zijn niet allemaal bont. Ik ken de verschillen niet, maar ik vind de geheel bruine koeien wel erg mooi.
Ik haal twee jongere dames in die spontaan zelf een gesprek beginnen. Zij reizen met de trein heen en ook weer terug. Ze hadden via airBnB een overnachting geboekt. Ze werken beide in de verzorging. De een wandelt veel de ander jogt enkele keren per week. Ze zijn ook bewust met voeding bezig dus praten we al snel over de grote veranderingen die moeten plaatsvinden om de tsunami van ziektes, die door de verkeerde voeding op de maatschappij afrolt, te voorkomen.
Ik stap lekker door. Onverwacht snel loop ik opeens in de buurt van de Groningse universiteit. Het is een dubbel breed fietspad waar een ononderbroken stroom van fietsers komt en gaat.
Ik heb verleden week de reportage gezien van de jonge starters die met de verhuur van super simpele fietsen aan studenten een geweldig succes hebben. Hun fietsen zijn te herkennen aan een blauwe voorband. De vele studenten die mij op een fiets met blauwe voorband passeren bevestigen dat succesverhaal.
Mijn slaapplaats ligt direct naast de route. Ik loop eerst even een Jumbo in om appels en bananen te kopen. Bananen kan nog maar appels alleen in gesealde verpakkingen van minstens 4 stuks. Maar…...die krijg ik samen met de twee bananen niet in mijn rugzak. Ik koop een bakje tros tomaatjes en eet die, na een banaan, meteen buiten op.
Mijn slaapadres is om de hoek! De vele struiken in de voor- en zijkanttuin maken me duidelijk dat mijn hospita van groen houdt!
Met een hartelijke glimlach op haar gezicht opent mevrouw Boerma, die zich voorstelt als Nelie, de deur.
Ze brengt me meteen naar de zeer ruime kamer. Behalve het bed staat er een bureau met bijpassende stoel en een gemakkelijke fauteuil. Als ik weer beneden kom is ze in de tuin bezig met wieden van onkruid tussen de bakstenen bestrating. Ze stopt, schuift een tafeltje naar het zonnige deel van het terras. Ik breng mijn tuinstoel ook daar naar toe.
Even later is er koffie en begint onze babbel. Ze heeft daarna nog werkzaamheden in huis te doen.
Ik zit lekker in het zonnetje. Ik zie de onkruidkrabber liggen en begin ook onkruid tussen de stenen te verwijderen. Als ze terugkomt stop ik.
Nelie vertelt dan dat ze een paar dagen met haar ene zoon op bezoek geweest naar de andere zoon in New York. Vind je het leuk om de foto’s te zien op de laptop, vraagt ze? Ik drink mijn koffie op en dan begint mijn fotografische excursie door New York 2019!
Met een super camera en veel kennis heeft een van de zonen geweldige foto’s gemaakt. Mijn laatste bezoek aan New York is héél lang geleden. Bij enkele foto’s kon ik nog o ja zeggen maar het meeste was ook voor mij allemaal nieuw. De foto’s toonden een blijde moeder en haar grote “kinderen” op veel bekende locaties in New York. Maar ook schitterende opnames van de ondergaande zon boven de skyline van deze in alles overtreffende stad.
Ze is echt trots op haar zonen! De zoon in New York is de manager packiging bij de
Reckitts & Benckiser Group. Haar andere zoon werkt bij Red Bull Nederland als manager merchandising. Even trots laat ze me daarnaast ook de foto’s van haar dochter en kleindochter zien.
Ze is gescheiden en vult het leven nu na haar pensioen met vrijwilligerswerk en leuke hobby's. Ze stelt me ook voor aan Felippe. Hij is een Braziliaanse student op de universiteit. Hij heeft voor drie maanden een zit/ slaapkamer gehuurd. Hij verzorgt zelf de inkoop en bereiding van zijn maaltijden. Om iets te verdienen maakt hij foto’s voor de studentenkrant. Hij is een vrolijke goedlachse knul die je direct sympathiek vindt.
We hadden bij de reservering afgesproken samen te koken. Net als thuis maak ik nu ook sperziebonen schoon en dek de tafel. Nelie maakt de pindasaus. Er komen vlees vervangende balletjes bij en vruchtenyoghurt als toetje. We hebben smakelijk en gezellig gegeten!
Na het eten zet Nely de tv aan. Ze kijkt elke dag naar het jeugdjournaal. Ik ken dat journaal niet maar ontdek even later dat ze best interessante nieuws thema’s tonen.
Om 8 uur vraag ik op mijn beurt om het journaal te zien. Ondertussen bespreken we nog het een en ander uit haar en mijn leven.
Om half negen ga ik naar boven. Ik bel met Ellie. Ik heb nu wel heel veel te vertellen! Ook vandaag ga ik vroeg naar bed en ook vandaag slaap ik weer gauw in. Echt verdiende nachtrust!
Dinsdag 10 sept. Dag 3. Groningen-Zuidlaren. 29.3 km.
36.914 steps
Direct bij het opstaan voel ik dat mijn lijf ook het lopen, met de rugzak, goed aankan. Ik heb nergens pijn, alles beweegt nog lekker soepel. Ik heb voor ik begon maar één tocht met de rugzak gemaakt als oefening. Hij weegt, met de volle drinkflessen en wat fruit, bijna 7 kg. Daarbij heb ik, onder het motto “alles dat je thuis laat, is mooi meegenomen’’ echt heel goed overwogen wat echt nodig is onderweg.
Het ontbijt is weer echt á la “Vrienden op de Fiets”. Echt compleet en een uitgebreide keuze. Ik laat het me goed smaken en zorg dat mijn “brandstoftank’’ weer genoeg voorraad heeft voor de 21 km. die vandaag gepland zijn. Nelie vertelt me nog hoe ik zo snel mogelijk weer bij het Pieterpad kom en hoe de weg dan ongeveer verloopt. Ik betaal en we nemen hartelijk afscheid.
Eerst valt me weer op hoeveel fietsers er door de stad rijden. Maar ik kan daar niet te veel aandacht aan schenken omdat de Pieterpad wegwijzers heel spaarzaam en soms op de meest onmogelijke plekken zijn aangebracht. Ik heb via Longdistancepaths.eu de routes gedownload en kan ze met de app Topo GPS uitlezen. Daarmee kom ik toch bij het station. Dit had gisteren mijn einddoel moeten zijn. Nu ben ik meer dan een uur bezig om de afstand van mijn hospita tot hier te lopen. Maar, naar mijn volgende slaapplaats in Zuidlaren is het nu nog minstens 21 km.
Na het station loopt de route nog enige tijd door buitenwijken. Voor een raam in een rijtjeshuis hangt een bord dat je, ook ongewild, wilt lezen! Heel veel levenswijsheid, zomaar, gratis en voor niets. Ik loop door maar na 50 meter besluit ik terug te gaan en een foto van het bord te maken. Als ik klaar ben zie ik een vrouw op leeftijd in de kamer staan. Ze heeft gezien dat ik het bord fotografeer. Ze glimlacht. Ik doe alsof ik haar omarm en haar een zoen geef. Ze lacht en geeft me een denkbeeldige zoen terug. Met een prettig gevoel loop ik weer verder.
Het Pieterpad is hier ook weer niet alleen een pad om te wandelen maar ook een toeristisch fietspad. Naast de jeugdige fietsers die naar school fietsen zijn er echt veel toerfietsers maar ook echt veel sportievelingen met mooie lichtgewicht racefietsen. In de aangepaste kleding flitsen ze alleen of ook in groepen voorbij. Dat brengt me telkens weer terug naar de tijd van mijn Eddy Merckx racefiets en mijn twee keer meerijden in de rit Ettelbruck-Amstenrade. Die rit van Ettelbruck in Luxemburg naar mijn geboortedorp Amstenrade in Zuid Limburg is 185 km lang door zeer heuvelachtig gebied. Toen ik de eerste keer als oudste deelnemer werd gehuldigd als “‘Strijdlustigste renner van die dag” voelde ik mij waarschijnlijk net zo blij als mijn broer Wiel die hem het jaar daarvoor had gewonnen. Soms denk ik zelfs om mijn laatste lichte toerfiets, die ik aan mijn buurman heb verkocht, een week te lenen en het Pieterpad in één richting te fietsen.
De tocht loopt vandaag wel door een andere omgeving. Bospaden, fietspaden en soms een stukje straatweg. Ik maak ook nu weer elke 5 km een pauze, drink en/of eet iets en ga er echt voor zitten. Als er geen bankje is neem ik de Ikea boodschappentas, die opvouwbaar is tot een heel klein mini tasje van 5x5x5 cm, uit de rugzak en leg die over een omgevallen boomstam of een boomstronk. De eigen thee mix van 4 verschillende theesoorten of de koffie uit de thermoskan zijn voldoende vocht voor de hele dag. De appel, banaan en perzik die ik onderweg koop zijn mijn drie stuks fruit per dag.
De verwijzing:” Koffie? De Molen nog 500 meter” laat me toch ook naar een kopje koffie op een terras verlangen. De molen is prachtig gerestaureerd en valt onder de beschermende molen groep. Met een goed gevoel neem ik plaats tussen de andere bezoekers. Na een tijdje wachten loop ik naar binnen en bestel een kop koffie. Ondertussen zijn mij de twee driewieler ligfietsen, met eenwielige aanhanger op gevallen die naast de weg staan. De super slanke man en vrouw van middelbare leeftijd met fietskleding aan, die een sigaretje rokend op de stoelen ernaast zitten, spreken Duits met elkaar.
Ze vertellen mij dat ze van Berlijn naar Nederland zijn gefietst. Als het weer niet te ongunstig is slapen ze in de tent die ze in de aanhangers vervoeren. Ze fietsen gemiddeld 60 km. per dag. Als ik mijn koffie op heb bekijk ik de fietsen en de aanhangers nog eens goed. Het lijkt even moeilijk maar ik denk dat ook hier weer de regel geldt: Oefening baart kunst!
Ondertussen begin ik de vele kilometers toch te voelen. Ik maak vaker even pauze en til soms met mijn twee handen de rugzak even omhoog. Ik ontlast dan mijn heupen van het gewicht dat ze de hele tijd belast. Als ik na een poos door het bos te zijn gelopen door de bomen een bankje zie besluit ik daar te rusten. Als ik korter bij kom zie ik een vrouw op het bankje zitten. Mijn vraag of ze er bezwaar tegen heeft dat ik erbij kom zitten wordt met een “Nee hoor!” beantwoord.
Van haar twee honden die rond de bank lopen komt de kleinste naar mij toe. Hij snuffelt even aan mijn omlaag gerichte hand. Alles ok!!
Het blijkt dat ze bijna elke dag 6 km met de honden, elk aan een lijn, naar deze plek fietst. Hier kunnen ze dan los lopen en spelen. Straks fietst ze de 6 km weer terug. Ik weet niet meer waarom precies maar opeens praten we over de gelijkenis tussen hondenvoer in de supermarkt en de levensmiddelen die wij daar kopen. Ze vertelt dat de herkomst van de gebruikte grondstoffen en de kleur- en smaakstoffen die bij de productie worden gebruikt van zowel ons voedsel als dat van haar honden zowel voor ons als consument als voor de honden beide even slecht zijn. We zijn het er samen over eens dat heel het systeem van voedsel telen en fabriceren anders moet. Dat het bijna onmogelijk is en beslist heel moeilijk zal zijn om zowel producent als consument om te turnen is ons wel duidelijk.
Na mijn tot ziens aai ik de grote hond nog eens en ga weer op pad.
De zon doet goed haar best. Ik wandel wel veel door bossen waardoor het me niet te warm wordt. Wel ben ik heel blij als ik in de verte een kerktoren zie. Bij de eerste huizen vraag ik Google Maps me de weg te wijzen naar B@B Het Groene Hart. Nog 1.5 km. Na 20 minuten zie ik tussen de huizen de vlaggen met Het Groene Hart waaien. Als ik een paar keer bel gebeurt er niets. Links staat een oldtimer MG. B op de oprit. Daar is een tuindeur met de vermelding: Hartelijk Welkom Irene en George. Loop maar door en zoek maar huisje uit! Ik denk als dat voor Irene en George geldt dan mag ik dat ook! Ik loop door de deur en kijk of aan de achterkant van het huis een deur is. Die is er maar als ik daar op klop gebeurt ook niets. Dat wordt wachten tot iemand thuis komt denk ik. Er staat een ruim tuinbankstel met kussens op het terras. Ik verzamel enkele kussens op de bank en ga er languit liggen. Na een tijdje wachten besluit ik toch het nummer waarmee ik gereserveerd heb te bellen.
Hallo, met Hanneke klinkt het aan de andere kant. Ze vertelt dat ze nog in Groningen is maar, als er geen file ontstaat, ze er binnen een half uur is. Een half uur? Waarom heb ik er dan meer dan 7 uur over gedaan?
Nadat ik 20 minuten later een auto hoor stoppen komt er een wervelwind het terras op: Hanneke.
Sorry, ik wist niet dat je kwam! Wanneer heb je gereserveerd! Ik zal even het bed opmaken, kom maar mee! We lopen naar een van de twee stevige en grote houten huisjes die in haar tuin staan. Ze blijken luxe te zijn afgewerkt. Hardstenen vloeren, mooi groot bed en ruime badkamer met glazen douchecel. De apparaten op het aanrecht maken het geschikt om er langer te verblijven en eventueel zelf te koken. Een flesje rode wijn staat als begroeting op tafel.
De televisie is even niet aangesloten maar dat hoeft voor mij ook niet. Even later hoor ik hoe de huisjes er gekomen zijn, dat ze twee studerende dochters heeft, een normale relatie met haar gescheiden man. Naast haar werk doet ze alles zelf!! Ook het onderhoud van haar wel hele grote tuin vol struiken, fruitbomen, druiven ranken en ook nog enkele grote gazons
Als ik haar vraag waar ik kan eten blijken er vlakbij in het dorp enkele restaurants te zijn.
Ik besluit dan ook eerst te gaan eten. Binnen 10 minuten sta ik op een markt en kan kiezen tussen 3 restaurants. Ik kies een restaurant dat er van buiten gezellig uit ziet. Eenmaal binnen blijkt dat ik goed heb gekozen. Ik neem een krant, bestel een glas wijn en de dagschotel en ga zitten lezen.
Een uur later ben ik weer op weg naar Het Groene Hart. Hanneke hoort me komen en vraagt of ik binnen wil komen. Daar stelt ze me voor aan haar vriend. Hij blijkt een door de wereld reizende specialist te zijn die voor een bedrijf in pneumatische en hydraulische hogedruk pompen bij klanten de problemen gaat oplossen. We hebben een interessant gesprek over de soorten problemen die daarbij optreden. Als mijn thee op is wens ik beide welterusten en ga naar mijn huisje.
Ik bel Elly en vertel haar over deze leuke ontmoeting, het gezellige restaurant het leuke tuinhuisje waar ik nu al in bed lig. Als ik op mijn Gezondheid App kijk blijkt dat ik alles bij elkaar vandaag 29,3 km heb gelopen. Geen wonder dat ik snel in slaap val!
Woensdag 11 sept. Dag 4. Zuidlaren - Rolde. 18.5 km.
28.616 steps
Ik ben al vroeg wakker maar blijf toch tot 7 uur liggen. Ik laat me de afgelopen dagen nog eens door mijn geest gaan en ben dan blij dat ik ook dit jaar weer mijn Pieterpad loop.
Het is een prettig gevoel te ervaren dat het goed gaat en dat ik zelfs na een lange tocht van bijna 30 km. zoals gisteren, geen lichamelijke problemen heb. Ook het contact met andere Pieterpad lopers vind ik steeds weer prettig. De gesprekken zoals die met Melle, Gouw, Lenie en Hanneke zijn echte bewijzen dat de echte mens achter de persoon die je binnen laat, in zijn hart heel anders is dan de eerste indruk die je maakt.!
Ik sta op, ga lekker koud douchen en kook water om koffie en thee te maken.
Hanneke komt luidruchtig met een wel hele grote mand waarin mijn ontbijt. Ook nu weer veel te veel van alles! Fruit voor onderweg alleen uit haar eigen fruitgaard! Ik betaal haar de 55 euro voor slapen en ontbijt. We nemen lachend afscheid en ik stap door dezelfde tuindeur weer naar buiten, op weg naar Rolde.
Ik ben weer snel op de markt. Vroeger heette een markt een brink. Deze brink is officieel het einde en begin van de dag route. De gebouwen rond de brink zijn allemaal gerestaureerd. Het ziet er echt verzorgd uit. Geen wonder dat dit een beschermd dorpsgezicht is!
De paardenmarkt van Zuidlaren is al heel lang bekend en ook nu nog worden er veel paarden verhandeld. Ik maak een foto van het beeld van de twee kooplui die naast een paard druk bezig zijn met de beste prijs, krijgen of betalen.
Vandaag loop ik door het Nationaal Landschap Drentsche Aa.
Op verschillende borden wordt getoond dat de Aa nog steeds haar oorspronkelijke loop volgt. Ik loop door het meanderende beekdal en zie houtwallen, veel vogels, afgewisseld door heidevelden en regelmatig mooie esdorpen met Saksische boerderijen. Het geheel geeft me soms het gevoel dat de tijd hier heel lang heeft stilgestaan.
Na enkele uren lopen voel ik een opkomende zeurende pijn aan de bovenkant van mijn linkervoet. Ik maak pauze en trek mijn linker schoen en sok uit. Ik wrijf over de voet en knijp op de plek waar ik de pijn voel. Daardoor kan ik meer pijn oproepen. Ik besluit gewoon door te lopen en af te wachten hoe de pijn zich ontwikkelt.
En dan moet ik er aan geloven! De vele donkere wolken had ik al eerder opgemerkt. Het zag er eerst nog naar uit dat ze de andere kant uit zouden waaien. Maar…. niet dus! Ik trek mijn regenjas en regenbroek snel aan en de pet wat dieper in mijn ogen.
Ik loop hier nu niet alleen! Mooie bruine runderen grazen tussen de bomen en hebben schijnbaar genoeg aan het weinige gras dat hier groeit. Ik heb pas gelezen dat een paar wandelaars door een rund werden aangevallen op een van de plekken in Nederland waar ze ook in vrijheid kunnen rondlopen. Een rund ligt pal bij de poort waar ik door heen moet. Ik besluit te doen alsof ik haar niet zie en loop gewoon door. Het beest kijkt nog niet eens naar me!! Ik maak de poort open en dicht en maak dan deze foto.
Op school hebben we de geschiedenis van de hunebedden leren kennen. Ik heb ze al ooit eerder gezien. Toch leuk om hier in niemandsland plotseling ook twee hunebedden te vinden. Hoe ze er ooit kwamen is inmiddels wel ontdekt. Toch ziet het nog altijd onwezenlijk uit! Zomaar zulke grote en zware keien op een plek waar je zoiets helemaal niet verwacht. Daar werden de doden echt mee geëerd! Ik ben blij dat ik mijn driepootje bij me heb en maak een foto.
Ik loop nu al een tijdje op deze mooie grote heide. Het pad heeft afwisselend een harde ondergrond of er is alleen maar zand. Maar dan wordt het pad vervangen door een aangelegd pad van 4 meter breed en loop ik alleen nog maar door het mulle zand. Het is echt ploegen en dat samen met de regen en de wind is de lol er even af. Mijn voet heeft schijnbaar ook last van het geploeg want de pijn wordt nu steeds erger. Tot overmaat van ramp merk ik dan ook nog dat ik niet meer volgens de routeaanwijzingen loop. Ik download de route en zie dan dat ik via een kleine omweg wel weer op de route terug kan komen! Ik ben echt blij als ik eindelijk in de verte de kerktoren van Rolde boven de bomen zie uitsteken.
Met een kletsnatte druipende regenjas, regenbroek en bemodderde schoenen bel ik aan bij een heel mooi huis. Niet alleen het huis is zo mooi maar ook de tuin! Vooral het mooie groene gazon bewijst dat hier iemand met groene vingers woont. Het naambordje maakt me duidelijk dat ik inderdaad bij mijn Vrienden op de Fiets, de familie Paas, ben.
Mevrouw Paas opent de deur en kijkt een beetje verbaasd naar de “verzopen” wandelaar!
Loop maar naar de garagedeur dan kunt u daar uw natte kleren uittrekken, zegt mevrouw Paas. Dat is inderdaad de juiste oplossing. Ik hijs me uit mijn natte regenbroek en jas en trek ook meteen maar mijn bemodderde schoenen uit. Vanuit de garage kom ik door een bijkeuken in een grote woonkamer. Even later staat de thee en een stuk cake op tafel. Ik stel me voor als Harrie, zij heet Annie. Door het raam zie ik dat ook het achtertuin gazon helemaal groen is! Ik weet van een vriend dat dat dit jaar door de intense droogte bijna onmogelijk is.
Annie toont mij dan mijn mooie grote slaapkamer en de ook weer zeer ruime badkamer. Alles echt luxueus!
Als ik weer beneden kom tref ik daar mijn gastheer Henk aan. Hij blijkt niet alleen de groene vingers te hebben, maar ook heel veel werklust! De tuin, de 6 kippen, de ruime glazen kweekkas en, als nodig, het gazon van de buren zorgen ervoor dat hij zich niet verveelt. Hij heeft 40 jaar bij een loonbedrijf gewerkt en weet dus van aanpakken. Toen ze dit huis bouwden hebben ze meteen een slaap- en badkamer op de benedenverdieping gepland. Klaar voor de oude dag. De kamers boven zijn nu geschikt voor verhuur via Vrienden op de Fiets!
Er blijkt een chinees restaurant in de buurt te zijn. Ik vind het vrij gemakkelijk en eet daar een senioren menu dat meer dan genoeg voor me is.
Weer terug op mijn kamer bel ik Elly weer, lees nog even in een tijdschrift en ga dan slapen.
Hopelijk is het morgen droog en gaat mijn linkervoet niet weer raar doen.
Donderdag 15 Sept. Dag 5. Rolde- Schoonloo. 18.5 km. 27965 steps.
Ik wordt weer vroeger wakker en blijf ook nu weer liggen tot zeven uur. In de glazen douchecabine is het heerlijk douchen. Het koude water maakt me echt wakker en ik voel me weer top! Top is ook weer het ontbijt dat Annie me serveert. Als ik dit een maand zou volhouden zou ik mijn ideaal gewicht beslist niet kunnen houden!! Ze vult ook mijn koffie thermoskan en de aluminium drinkfles met vers gezette thee van mijn eigen theemix.
Annie doet me uitgeleide en wenst me een prettige wandeling. Ik loop eerst naar de kruidenier en koop mijn fruit voor vandaag. Het duurt even voor ik Rolde uit ben maar wandel dan door een mooi gebied. Ik lees op een bord dat ik over de Rolderrug wandel. Dit gebied ligt over een afstand van 60 km. hoger! Het zijn de uitlopers van landschap de Drentsche Aa.
Mijn linkervoet begint al vrij snel te zeuren. Als ik na anderhalf uur een bankje zie trek ik mijn schoen en sokken uit. De voet is helemaal gezwollen. De ruimte tussen mijn tenen is er niet meer. De tenen liggen tegen elkaar aan. Ik voel dat de voet ook warm wordt. Ik maak een foto en stuur die naar mijn huisarts. Een kwartier later bel ik. De dokter vraagt me nog eens te voelen of de voet warm is. Als ik dat beaam raadt zij me aan te stoppen en naar huis te gaan. Ik stem daar mee in maar vertel haar niet dat ik nog minstens 9 km moet lopen.
Het feit dat dit het einde van mijn Pieterpad 2019 betekent stemt me droevig. De weg naar Schoonloo lijkt me daardoor eindeloos! Vandaag maak ik ook vaker een pauze. De natuur blijft mooi en vooral de paden door de mooie bossen maken alles beslist de moeite waard. Heel bijzonder is een mooi klein heideveldje. De heide is bijna uitgebloeid maar heeft toch nog die mooie paarse kleur. Opeens zie ik aan het einde van de weg vlaggen wapperen en op die vlaggen ontwaar ik de naam Warme Bossen. Het is niet alleen mijn slaapadres maar ook het eerste terras dat ik vandaag zie.
Ik bestel meteen een kop koffie en vergeet even de steeds erger wordende pijn aan mijn linker voet. De keuken is maar tot 6 uur open en aangezien het half zes is bestel ik nog gauw een groente omelet. Ik breng eerst mijn rugzak naar de gereserveerde trekkershut, eet dan mijn omelet en drink daarbij een alcoholvrij pilsje. De eigenaar en zijn vrouw eten aan de tafel naast mij en we praten over hun camping en de concurrentie, het groeiende aantal campers en caravans en het daarentegen steeds kleinere aantal vakantiegangers dat nog een echte tent gebruikt.
Mijn gereserveerde trekkershut heeft 2 eenpersoonsbedden, staat kort bij het toiletgebouw en is netjes en schoon. Ik lig er snel in, bel Elly en vertel haar dat ik morgen naar huis kom. Ook Elly vindt het erg maar ik geloof dat ik ook een beetje hoor dat ze wel blij is dat ik weer naar huis kom.
Haar welterusten schat, slaap lekker betekent inderdaad dat ik direct mijn ogen sluit en ga slapen!
Vrijdag 16 sept. De aftocht!!!
Het ontbijt staat om half negen voor me klaar in het restaurant. Gedeeltelijk op tafel en gedeeltelijk op een buffet. Ik heb echt honger en het smaakt me best. Ik kijk ondertussen op mijn iPhone hoe ver het is naar het dorp en schrik een beetje. Met mijn nu al pijnlijke voet is dat een hele afstand. Ik vraag de eigenaar of hij me niet kan brengen. Hij zegt meteen spontaan ja, geen probleem! Ik haal mijn rugzak, betaal en wordt keurig naar de bushalte gereden. Ik bedank hem uitvoerig, dit is echte service. Even later komt de bus die me naar Assen brengt. De N.S doet het dan weer prima en brengt me in enkele uren naar Heerlen.
Nog even in de bus en dan maakt Elly glimlachend de deur open en voelen we beide hoe goed het is om weer samen te zijn!!
Wat en waarom?
De podologe bekijkt maandags mijn voet, de schoenen en mijn steunzolen. Ze komt tot de conclusie dat een week inlopen van de nieuwe steunzolen te kort en die bijna 30 km lange tocht te veel was. Door te rusten en zo min mogelijk te belasten wordt het vanzelf weer beter.
De fysiotherapeute noemt dinsdags dezelfde oorzaken. Ze brengt meerdere tapes aan en ik moet 3 x daags 20 minuten koelen met een ijszak. Na het koelen moet ik dan 30 seconden op alleen de linkervoet gaan staan en daarbij iets door de knieën gaan. Als ik dit schrijf ben ik al een week verder en de pijn is inderdaad bijna helemaal verdwenen.
- Niet mogen lopen betekent niet dat ik ook niet mag fietsen. We hebben ondertussen een 54 km lange fietstocht door het Limburgse heuvelland gemaakt en gaan komende week 3 dagen fietsen rond Vasse in Overijssel. Dus…….Gezond oud worden? Bewust eten en Blijven bewegen!!!
Van de 26 routes moet ik er nu nog 8 lopen. Van Schoonloo tot Vorden. Dus nog een keer van Zondag tot Zondag. In 2020? Waarom niet? Maar dan wel met de steunzolen die ik nu heb!
Of het hele Pieterpad met Elly samen fietsen?
We sulle wel sien!
Najaar 2020. Dat worden de laatste Pieterpad loodjes!!
Van Schoonloo naar Vorden.
Het wordt weer 7 dagen wandelen door mooi Nederland.
Ik plan dit najaar toch mijn routes.s. Aanpassen i.v.m de Corona crisis zal wel noodzakelijk zijn!
De planning is als volgt:
=================================================================
Zondag : Trein en bus naar Schoonloo
Slapen bij: Camping de Warme Bossen, Warmebossen weg 7 Schoonloo
tel:0592501511 info@warmebossen.nl. Trekkershut
Bevestigd:
================================================================
Maandag Schoonloo naar Sleen 22 km
Slapen bij: Mevr. Bunskoek Heirweg 38 Sleen
Tel:0591361252.
Bevestigd:
================================================================
Dinsdag Sleen naar Coevorden 21 km
Slapen bij: Mevr. W. Huften .Commandeur de Vos van Steenwijklaan 28
Tel:0524514852 mee eten voor 10,00 euro.
Bevestigd:
================================================================
Woensdag Coevorden naar Hardenberg 19 km
Slapen bij:
Bevestigd:
================================================================
Donderdag Hardenberg naar Ommen 21 km
Slapen bij:
Bevestigd:
================================================================
Vrijdag Ommen naar Hellendoorn 21 km
Slapen bij:
Bevestigd:
====================================================================
Zaterdag Hellendoorn naar Markelosebroek 23 km
Slapen bij:
Bevestigd:
====================================================================
Zondag Markelosebroek naar Vorden 21 km
Van Vorden met de trein weer naar huis!! Het hele Pieterpad, hopelijk, volbracht!
===============================================================
Mijn paklijst van vorige keer hoeft niet veranderd te worden. Mijn schoenen met de nieuwe steunzolen zijn nu goed ingelopen.
De kunststof container in de rugzak bleek een echte aanwinst! Iets vinden, maar ook het hele in- en uitpakken is veel overzichtelijker.
Met de combinatie sweatshirt, hemd, fleece en wind/regenjack kan ik alle weersomstandigheden aan. De regenbroek bleek toch soms nodig en dan ook te voldoen.
Paklijst meerdaagse wandeltocht.
Rugzak
Container in rugzak
Rugzakhoes
Kleding: inclusief kleding die ik aantrek bij vertrek.
3 paar Wandelstokken
2 onderbroeken
2 zweethemden
2 wandelbroeken afritsbaar
1 broekriem
1 hemd korte mouwen
2 polo shirts
Wandelschoenen
Lichtgewicht slippers/sandalen
Fleece
Wind/regenjas
Regenbroek
Petje
Verzorging:
Alu waterfles, thermosfles
Mes,vork,lepel, Zwitsers zakmes
Multifunctioneel Eet/mengbakje/drinkmok
Multifunctioneel doekje
Lichtgewicht handdoek
Babypoeder in strooipotje
Blaren Pleisters
Tandenborstel
Kokos olie
Scheermes
Vitamines
Kunststof pot met 7x ontbijt mix
Peper/Zout
Theemix
Techniek:
iPhone 7 Plus
Stekker+laadkabel
Power Accu+laadkabel
Driepootje
Batterijen gehoorapparaat
Oordopjes
Tie Wraps lange 4 x
Diversen:
Bankcard
OV Card
VGZ card
NS card
Vrienden op de Fiets card
Pen
Bril schoonmaak doekje
Ikea oppropbare boodschappentas
Wasmiddel
Contant geld
=================================================================
Ik zal ook dit jaar weer gaan reserveren bij mijn Vrienden op de Fiets zodat ik zeker ben van een slaapplaats.
Het wordt beslist weer een leuke ervaring!
==================================================================
Vandaag 26 september 2020.
De tocht zit er op! Maar anders dan verwacht!!! Het Pieterpad is het Fietserspad geworden!!
In juni 2020 begin ik al te trainen voor mijn nieuwe Pieterpad wandelweek.
Bij de dagelijkse wandeling van een tot anderhalf uur draag ik vaak de sandalen, maar ook andere sportschoenen.
Om de langere afstanden weer met gemak te lopen en om er weer aan te wennen trek ik nu mijn wandelschoenen weer aan. Bij de eerste wandeling van 12 km begint het gezeur in mijn linker voorvoet weer.
Ik heb mijn steunzolen laten controleren waarna ze iets werden aangepast. Ik heb nieuwe Falk wandel sokken aan. En ook nu is na een pauze van 15 minuten het brandende 1000 naalden gevoel weer over.
Ik wil het niet geloven. Zoek op internet naar oorzaak en oplossing. Loop weer die plusminus 2 uur en 20 minuten. Weer beginnen op de zelfde plek de naalden te branden. Ik begin te begrijpen dat tochten van 25 tot 30 km dus niet meer mogelijk zijn!!
Ik wil toch graag het Pieterpad helemaal af maken! Door de herinnering aan de Nieuwe Maas Fietsroute die Elly en ik vorig jaar fietsten komt het idee om ook het Pieterpad te fietsen. Het Fietser pad!
Ik overleg met Elly en samen stellen we vast dat ik dat van zondag 20 t.m vrijdag 25 september kan doen.
Dus etappes plannen en de overnachtingen reserveren. Het hele Fietser pad is te lang voor 6 dagen, ik besluit in Emmen te beginnen.
Ik reis dan zondags met de trein naar Emmen en fiets dan die dag naar Ommen.
Dan volgen de etappes van Ommen naar Lochem, van Lochem naar Doetinchem, van Doetinchem naar Gennep, van Gennep naar Blerick en van Blerick naar Landgraaf.
Mijn twee fietstassen zijn meer dan groot genoeg om al mijn reiskleding en andere spullen te verpakken.
De e-bike krijgt nog een onderhoudsbeurt en is perfect in orde. Bij de N.S bestel ik een fietskaart die ik op mijn iPhone download. Ik verhoog het saldo van mijn O.V. kaart en haal cash uit de automaat om bij vrienden op de fiets contant te kunnen betalen.
Vandaag 26 september kijk ik met fijne gevoelens terug naar mijn solo fietstocht, het Fietserspad.
Het fietsen van de etappes over afstanden van 57 tot 74 km heeft geen enkel probleem opgeleverd. Ze waren eerder te kort dan te lang. Je wordt pas rond 5 uur bij vrienden op de fiets verwacht. Ook als je dan onderweg alles bezichtigt dat er interessant uitziet heb je nog tijd over.
De slaapadressen waren van heel bijzonder tot acceptabel. Alleen een hotel in Gennep was voor 88 euro, zonder ontbijt, veel te duur! Bijzonder was de overnachting bij een Vrienden op de Fiets adres waarvan de eigenaresse net zo dacht over gezond oud worden als Elly en ik! We hadden fijne gesprekken en konden ideeën uitwisselen. Je vertrekt dan de volgende ochtend met het gevoel dat je er een nieuwe vriendin bij hebt gekregen.
Bij het wandelen neem je veel van de omgeving in je op. Als je alleen fietst is dat ook wel zo. Ook nu heb ik weer gezien hoe afwisselend, verrassend en soms imponerend de Nederlandse natuur kan zijn.
Het Fietser pad brengt je door de mooie oostelijke provincies van Nederland die op natuurgebied veel te bieden hebben. Bossen, heide, weilanden, akkers vol graan omrand door stroken wilde bloemen in allerlei kleuren. Koeien, schapen en vooral veel paarden grazend van het nu weer groene gras. Boerderijen met vaak schitterende verzorgde voortuinen. Maar ook oude boerderijen die zijn verbouwd tot luxe woonhuizen met ook weer een schitterende voortuin waarin dan vaak een luxe auto op de inrit!
Ook nu weer een pluimpje voor de Nederlandse fietspaden en ons knooppunten systeem! Via de app KNOOPPUNT had ik elke etappe thuis al gedownload. Zo kon ik morgens meteen starten. Als nodig brengt de app je ook nog naar het eerste knooppunt van de nieuwe route. Een enkele keer moest ik even zoeken naar een knooppuntbordje maar meestal is alles heel duidelijk aangegeven.
Van zondag tot donderdag mooi weer, alleen vrijdag moest ik twee maal de regenjas en broek aan.
Het was een heerlijke week!! Langs de Maas fietsend heb ik nu al besloten om in 2021 de Maasroute van Maastricht tot aan de Noordzee te fietsen! De eerste helft, van Langres tot Maastricht hebben we in 2019 gefietst. De andere helft wordt dus 2021!!
April 2021. Mijn planning is klaar!
De Maasroute van Maastricht naar de Noordzee
en dan terug naar Rotterdam in zeven dagen!
De planning is klaar. Het Vrienden op de Fiets boek maakt het gemakkelijk!
1: Landgraaf - Venlo - Blerick 70 km 70
Zondag 16 mei
Slapen bij: Jan en Ellen Vosbeek Blerick. Bevestigd!
Regenboog 16 - Blerick- 0630077900- Inclusief maaltijd.
2: Venlo - Boxmeer-Gennep- 58 km. 128
Maandag 17 mei.
Slapen bij: C. Kersten Gennep. Inclusief maaltijd
Fazantstraat 33 - Gennep 0485517420 - Bevestigd
3: Boxmeer - Maasbommel- Oijen 61 kml. 189
Dinsdag 18 mei.
Slapen bij: fam Hanenberg - Oijen
Lutterweg 8- Oijen- 0617307680. Bevestigd 25-01-2021
4: Maasbommel - Aalst- Waalre
Woensdag 19 mei 55 km 244
Slapen bij: T.Versleijen-Waalre- Inclusief maaltijd!
Arembergstraat 15- Waalre-0630928110. Bevestigd 29-01-2021
5: Aalst- Waalre - Dordrecht
Donderdag 20 mei. 60 km 304
Slapen bij: M van Toorenburg, inclusief maaltijd!
Singel 518 3311 HP Dordrecht 0786142903. 0621489347 Bevestigd 10 mei.
6: Dordrecht - Oostvoorne
Vrijdag 21 mei 70 km. 374
Slapen bij: Mevr. Smit-Oostvoorne. Tuinhuis met Cooker
FHG VAV Itersonlaan 62-Oostvoorne -0624964347
7: Oostvoorne - Rotterdam
Zaterdag 22 mei 70 km 444
Slapen bij: Emma Smit- of……...treinreis naar Heerlen.
Willemskade 16 F- Rotterdam- 0613212239. Inclusief maaltijd!
Het worden dus t0taal 444 km plus de extra kilometers van de route naar het slaapadres!
Eind mei 2021.
Van de regen in de drup!
Maand mei laat fietsers in Nederland in de steek!
Ik ging er bij mijn planning van uit dat het weer in de maand mei in elk geval goed fietsweer zou zijn.
Het hoeft niet echt warm te zijn maar wel zo dat je met plezier kunt fietsen. Onze weermannen- en vrouwen boorden de hoop dat dat ook nu zo zou zijn, dagen voor de start al de grond in! Lage temperaturen van rond de 12 graden, veel wind, regelmatig regen en de wind van het westen richting oosten.
Ik bleef positief en dacht dat zal wel mee vallen. Het regent nooit de hele dag!
Alles was goed voorbereid. De bagage ging weer in twee kunststof containers. Een grotere voor de kleding en de kleinere voor techniek, etenswaren, bestek, tandenborstel en de andere noodzakelijke attributen. Als de containers in de tassen zitten is er nog ruimte voor de spullen die je snel moet kunnen pakken. Zoals de drinkfles, de regenbroek- , jas en poncho. Ook de acculader kan er nog bij. Dus ook nu weer het gemak van de container er uit nemen, openen en gemakkelijk vinden wat je zoekt. In de praktijk bleek dat ook deze dagen weer zo goed te werken. Bij het lunchen ook nu weer container er uit nemen, deksel eraf en alles weer bij de hand voor de versterkende hap!
Op zondagmorgen was ik toch wel een beetje gespannen. Ik controleerde alles, voelde nog eens aan de banden en voelde mijn zakken na of alles dat erin moest zitten er ook was. Alles oké! Elly nog een stevige omarming, een dikke kus en ik zat op de fiets.
Ik koos voor de route Landgraaf, Koningsbosch, Roermond, en dan langs de Maas naar Venlo en naar Blerick.
Alles liep prima. Eerst even soepel met klein verzet de spieren opwarmen en daarna met medium ondersteuning en het op twee na grootste verzet!
Mijn eerste pauze maakte ik op het lege terras van een gesloten Grieks restaurant voorbij Koningsbosch. Lekker in mijn eentje thee uit mijn eigen thermosfles.
In Roermond waren alle terrassen nog dicht. In de winkelstraat stonden grote vierkante bloembakken waarvan twee zijden als bank fungeerden. Lekker in het zonnetje at ik mijn dagelijkse appel. Even later ontdekte ik dat Coffee-lovers iets verder in de straat take-a-way koffie verkocht. Kopje koffie er bij maakte mijn pauze helemaal compleet.
Vanuit het centrum moest ik de weg naar Venlo weer even zoeken. Net als bij ons in Landgraaf is door de aanleg van nieuwe wegen alles veranderd. Even later herkende ik de weg naar Swalmen weer. Nu was alles duidelijk. Ik ben ooit een jaar lang dagelijks via Roermond naar Venlo gereden. Het mijn eerste baan als directeur van een bedrijf in auto-chemicaliën.
In Reuver scheen de zon! Een bankje in een plantsoen werd mijn tweede pauzeplek. Eerst even een mok thee en toen een kwartiertje plat op de bank. Ik belde Elly en had er toen weer echt zin in. Voor Venlo stak ik de Maas over en reed Blerick in.
Ellen en Jan begroeten me hartelijk en openden de garagedeur om mijn fiets te stallen. Om zeker te zijn dat de accu de volgende ochtend weer 100% vol zou zijn wilde ik de oplader meteen uit mijn tas nemen. In de eerste tas geen lader en ook in de tweede tas zocht ik tevergeefs!! De oplader vergeten! En nu....?
We besloten eerst koffie te drinken en dan de oplossing te zoeken.
De koffie en een lekker stuk vla smaakte na de lange tocht van 78 km heerlijk. We kwamen tot de volgende oplossing: Jan brengt je met de trein naar het station en morgen vroeg kom je terug met de lader.
Zo gezegd, zo gedaan.
Ik was blij met de altijd goede service van de N.S en Elly was blij dat ik weer een extra nacht thuis was.
De volgende ochtend haalde Jan me, met acculader, in Blerick van het station. Ik zette de accu meteen op de lader voordat we weer koffie gingen drinken en bijna drie uur lang heerlijk bijpraten. Omdat ze ook vele jaren de winter in hun eigen huis in Denia, Spanje hadden doorgebracht hadden we gesprekstof in overvloed.
Tot mijn grote verbazing en schrik gaf de indicator op de accu, ook na die drie uur laden, nog steeds 20% aan. De zelfde stand als drie uur geleden. Ik weet nu niet waarom, maar ik besloot toch richting Gennep, mijn volgende slaapplaats, te vertrekken.
Ik had gehoopt dat de indicator fout aangaf en de accu toch meer geladen was. Maar na 20 km ontdekte ik dat dat een vergissing was. Het dashboard gaf aan dat de accu bijna leeg was. Ik moest dus naar huis omdat de reis voortzetten zonder goed werkende acculader niet mogelijks was. Na wat gegoogeld bleek Venray de dichtstbijzijnde plaats met een station. Dus..... .zonder motor, zware tassen op de toch al zware e-bike en de wind pal van voren op naar het 11 km verder gelegen Venray! Je moet dan echt geduld hebben. Even zoeken naar de juiste combinatie van je kracht en de juiste versnelling en accepteren dat je niet sneller kunt.
Thuis besloten Elly en ik dat we plannen voor de rest van de week maar zouden vergeten. Maar de volgende ochtend, toen bleek dat de oplader van Elly haar fiets mijn accu helemaal vol geladen had, veranderde ik van mening. Even later was ik weer op weg met mijn e-bike naar het station in Landgraaf en vandaar naar Boxmeer.
In Boxmeer keek ik na het uitstappen eens naar de wolken en besloot maar meteen mijn regenbroek aan te trekken. Ik wist toen niet dat ik ze tijdens deze tocht niet meer uit zou trekken!
De tocht was interessant! Ik heb me bijvoorbeeld nooit eerder gerealiseerd hoeveel dijken er in het verleden in ons land zijn opgeworpen. Uren fietste ik van de ene dijk naar de andere. De wind was er bijna de hele dag. Maar omdat in westwaarts fietste en de wind uit het westen kwam was dat boven op de dijk fietsen echt geen voordeel. Tussen twee buien door ontdekte ik rond twee uur een tafel-bank combinatie waar ik mijn container uit de tas haalde en uitgebreid kon lunchen.
Mijn doel voor die dag was Ooyen, de familie Hanenberg. Mijn teller gaf 65 km aan toen ik voor het mooie huis van de familie stopte. Mevrouw Hanenberg begroette me en bracht me direct naar de naast het huis gelegen bed&breakfast.
Een mooie grote ruimte voor mijn fiets met een stopcontact voor mijn oplader! Een trap voerde me naar boven naar de slaapkamer, een badkamer, een apart toilet en een verblijfsruimte! Ik vroeg haar waar ik in de buurt nog iets kon gaan eten. Dat bleek niet mogelijk omdat het al 6 uur was en ieder restaurant dan moet sluiten.
De chinees in het dorp was maandag en dinsdag gesloten. Op mijn vraag of ik van haar 4 sneeën bruin brood kon kopen kreeg ik een volmondig ja. Toen ze ze even later bracht kreeg ik er ook een grote kom heerlijke groente-tomaten soep bij. Met hetgeen ik in mijn lunch container heb was daar een volledig maal van te breien.
Ik kon me zelf koffie of thee maken, in de koelkast stond frisdrank en bier en ernaast enkele handige kleine flesjes wijn. De televisie had wereldontvangst en de ligbank was ideaal. Ik was weer helemaal in mijn nopjes.
Ik sliep goed. Ik heb geluk dat ik in elk bed altijd wel goed kan slapen. Om half negen kwam het uitgebreide Vrienden op de Fiets ontbijt. Heel veel van alles en alles steeds lekker.
We babbelden over fietsen en fietsers en daarbij bleek dat ze, samen met haar man, naar Santiago de Compostella was gefietst. Op een gewone fiets!!!
Het boerenbedrijf met 300 stuks melkvee wordt gerund door haar echtgenoot en twee zonen. Ook zij uitte haar zorgen over de steeds veranderende wetgeving in Nederland. Het maakt het moeilijk om duurzaam en toch winstgevend te boeren.
Ik vertrok vol goede moed richting Aalst. Ook nu weer de ene dijk na de andere! Het was wel erg rustig, ik kwam nauwelijks andere fietsers tegen. Als dan waren het meestal professioneel geklede sportievelingen op moderne racefietsen. Wel ontmoette ik onderweg twee wandelaars uit Sittard. Ze liepen gemiddeld 40 km per dag. Ook zij hadden de afgelopen dagen meer dan ze lief was door de regen gelopen. Maar ze waren er goed tegen gewapend. Behalve de standaard regenkleding hadden ze voor de hele zware buien de poncho aan de riem hangen. We wensten elkaar nog een fijn trip en ik fietste weer verder.
Onderweg hoorde ik bij het binnenrijden van het dorp de kerkklok 12 uur slaan. Hoi dacht ik, dan zijn nu de terrassen open! Ik reed een plein op waar inderdaad een groot terras was. Op dat moment barstte een regen- hagelbui los. Heel even voelde ik de heftigheid van de regen en de pijn van de dikke hagelkorrels op mijn handen. Toen bereikte ik het terras en kon schuilen. De mensen op het terras keken net zo verbaasd dan ik. Wat een bui!! Het lekkere kopje koffie was een echte troostprijs.
In Aalst kon google de straat in mijn planning niet vinden. Ik vroeg een, zijn mooie Tesla met vleugeldeuren poetsende man, of hij me kon vertellen waar die straat was. Dat kon hij niet, maar ik vrees dat ik weet waarom niet zei hij. U bent hier 600 meter in Gelderland. Het Aalst dat u bedoelt ligt in Noord Brabant bij Eindhoven!
Dat wist ik! Maar bij mijn planning heb ik toen de route Aalst aangaf dat niet gezien en gewoon naar Aalst in Noord Brabant gezocht zonder te controleren op de kaart waar het ligt. Hij wees me wel nog twee huizen die volgens hem een B&B hadden. Ik reed erheen maar beide waren er door corona mee gestopt. Toen kreeg ik van iemand de tip 4 a 5 km terug te fietsen op de dijk. Daar was een restaurant en die had ook B&B. En dat klopte.
De eigenaar zat op de hoek van de bar in zijn eentje Duitse TV te kijken. Op mijn vraag of er nog een bed vrij was kreeg ik een duidelijk ja. Voor euro 52,50 met ontbijt. Hij vroeg of ik nog iets wilde eten. De groenteomelet die ik bestelde werd even later op mijn kamer gebracht. Een groot bord, belegd met witbrood en daarop van rand tot rand een verzameling groente gemixt met ei, bacon en ham. Ik dacht eerst dat ik het nooit op zou krijgen. maar in de regenen tegen de wind fietsen maakt schijnbaar hongerig!
Op de grote flat screen TV zag ik die avond hoe vreselijk de repatrianten uit Ambon door Nederland zijn behandeld na hun aankomst in ons land. Dat maakte me echt niet vrolijk. Daar na kwam de weervrouw met een voorspelling voor de komende 4 dagen met regen, wind en een temperatuur van maximaal 12 C.
Tot mijn verbazing sliep ik vast en lang. Toen ik om half negen ging ontbijten kwam er weer een grote omelet, een glas sinaasappelsap en een kop koffie op tafel. Voor euro 65,00 had ik goed geslapen en voldoende gegeten.
De oplader met de accu erop stond naast mijn fiets. Tot mijn schrik zag ik dat ook nu weer niet meer dan de twee lichtjes van gisteravond oplichten. Hij had dus weer niet geladen!!
De lege accu met een capaciteit van niet meer dan 30 km, de voorspellingen van de weervrouw en het feit dat ik niet wist hoe het probleem met de lader op te lossen maakte het voor me duidelijk! Fiets naar Den Bosch en trein naar huis.
Via Empel fietste ik naar het station. Twee uur later stond ik bij Elly voor de deur. Ik had onderweg in de trein al de gastvrouwen gebeld en hen bericht dat ik me verontschuldigde maar mijn overnachting moest afzeggen. Bij Elly had ik niet gereserveerd! Ik mocht toch blijven.
Zo is mijn afscheid van het fietstoerisme heel anders verlopen dan verwacht. Blij dat ik het aankon om die afstanden ook bij slecht weer te fietsen. Een beetje treurig dat dat weekje per jaar alleen, precies dat kunnen doen waar je op dat moment zin in hebt, niets hoeven te vragen, gewoon doen, nu ook niet meer terug komt.
Er komt beslist iets anders, dat ook net zo leuk is, voor terug!
Carpe diem!!
'