'

 

Verslag van onze Karmann Cheetah Camper reis van 6 weken!

 

We hebben een goedkope camper gekocht onder het motto: als het ons niet bevalt kunnen we hem weer verkopen en als je maar Euro 8750,00 uitgeeft kun je er geen buil aan vallen.

Die 8750 euro zijn samen met de achteruit-rij-camera, stoelen, stroomkabel, adapters, tafeltje, gordijntjes, radio, beddengoed, kopjes, borden, bestek, koffiezetapparaatje (0,50 op rommelmarkt) verzekering en de eerste belasting, toch rond  10.000 euro geworden.

Toen alle vakkennis van al die jaren autopoetsproducten verkopen maar weer eens opgehaald en met onze eigen System producten begonnen te poetsen. Van binnen alles afgesopt en van buiten alles met de juiste reinigers behandeld en daarna in de was gezet. Maar toen stond hij er ook! Prachtig glimmend, met mooie als nieuwe chroom bumpers en strakke gave kunststofdelen. Spic en Span heette dat vroeger in de autowereld.

De motor is met 104.000 km nog pas aan het begin.
VW motoren van dit type kunnen best de 300.000 km grens bereiken. Alleen altijd op de juiste toeren houden en rustig rijden als hij nog koud is.

Voor ons twee is de camper met een lengte van nog geen 5 meter ruim genoeg. We gebruiken de ruime alkoof als extra opslagruimte. Er staan 6 doorzichtige IKEA bakken in van 55 bij 40 cm. Daar kan echt alles in en nog mooi gesorteerd ook. Dan blijft er ook nog genoeg ruimte over om de stoelen en het tafeltje daar op te bergen.

Dat betekent wel dat we 's avonds de ruime zithoek moeten ombouwen tot bed. Daar zijn we onderhand al echt handig in geworden. In de ruimte onder de rechtse bank kan niet alleen mijn gereedschapskoffer ( je weet maar nooit!) maar ook het onderlaken, het laken en het dekbed.
Uithalen en 's morgens weer opbergen gaat dus prima!

Elly heeft alle kastjes en bergruimtes ingedeeld en daardoor hebben we niets te kort. Ik moet dus wel even ontdekken waar alles ligt! Maar vooral moet ik steeds alles terugleggen op de plek waar ik het heb gepakt. We zijn allebei nogal opgeruimd van aard en daardoor blijft het in de camper steeds opgeruimd en netjes.

We hebben voor deze reis verschillende etenswaren in voorraad. Nu lijkt de koelkast en vriezer, maar ook sommige kastjes propvol, maar na een paar dagen zal dat voorbij zijn. Grote voorraad is ook niet nodig. We willen best graag eten zoals de mensen in de streek die we bezoeken!

We hebben voor de reis nog even alles laten nakijken. Olie, koelvloeistof, remolie, remblokken, versnellingsbakolie, bandenspanning, waterhuishouding en de verwarming met boiler.  Alles was o.k. Kosten voor de grote inspectie Euro 35,00.

Ik heb toen ook de achteruit-rij-camera met de monteur samen ingebouwd. Van de euro 799,00 die bij de dealers worden gevraagd was ik maar 315,00 kwijt! De set kostte Euro 215,00 en de montage Euro 105,00. Ik heb nu de keuze tussen zicht bij het achteruitrijden of constant. Soms wel gemakkelijk, alhoewel ik al goed aan het rijden met de spiegels gewend ben.

Ik heb de schoonwatertank eerst gevuld met water en toen reinigingspoeder toegevoegd. Na een nacht inweken de tank laten leeglopen en weer gevuld met water. Dat bleek nog niet voldoende te zijn.
Bij het eerste water tappen kwamen er kleine vliesjes in het water. Tank weer leeg laten lopen, gevuld en opnieuw leeg laten lopen.

Toen was het water weer schoon en smaakloos.

De pottipot hebben we voor de stalling helemaal gereinigd en nu weer gevuld met water en de chemische toevoegingen.

De accu's zijn geladen, de tank is vol diesel en wij hebben heel veel goede zin! We kunnen starten!!!

Wacht even!!! De fietsen moeten nog op de fietsendrager.  Mijn nieuwe fiets weegt maar 14 kg. Die van Elly is van aluminium, dat gaat ook zonder spieren te verrekken!

 

Klaar, starten! Op naar Toscane!

We hebben twee doelen. Plusminus 6 weken en minstens Toscane.
Hoe we daar komen ligt wel een beetje vast. We rijden via Stuttgart, Munchen, Bolzana, Garda Meer en dan naar Firenze.

Hoe we in Toscane toeren zien we daar wel. Onze Tom-Tom, die we Tante Truus noemen, zal ons steeds de weg wijzen!
Elly heeft wel al camperplaatsen opgezocht die in ons plannetje passen.

 

Donderdag 15-04-10.
Auto 420/420 km. Fiets 0/0 km.
Op de heenweg rijden we de eerste dag tot Pforzheim. Het zijn 450 km en dat is wel het maximum als je het leuk wil houden.
Onderweg hebben we bij het eten van een Vega burger met salade bij McDonalds geïnternet, de post gelezen en beantwoord. Daarna hebben we op de parkeerplaats in de Cheetah een half uurtje geslapen.  Dat is camperluxe. Al met al hebben we er 8 uren over gereden. Gemiddeld dus 60 km per uur.

De camperplaats valt tegen. De stroomaansluiting ontdekken we pas later op de avond en we staan er dan veel te ver vanaf. De sanizuil is op een andere plek in een andere straat. We vertrouwen op onze eigen accu's en dat blijkt de volgende ochtend juist te zijn. We lopen nog een rondje door het stadsgedeelte van Pforzheim.

Het is erg verwaarloosd en er zijn veel lege winkelpanden. Terug in de camper kaarten we onze 3 spelletjes en gaan dan slapen.

 

Vrijdag 16-04-10
Auto 250/670 km Fiets 0/0 km
Het ontbijt is weer standaard. Twee sneetjes met beleg , een kop Nescafé voor Elly en rooibosthee voor mij.

We tanken de Cheetah weer vol. Voor 450 km 40 liter! Houden zo!

Als volgende camperplaats had Elly een plaats bij München uitgezocht. Sulzemoos bij der Freistaat, een grote camper- en campinghandel. Eigenlijk was de plek i.v.m. een Messe gesloten maar we vonden een plaats tussen de te koop aangeboden campers. Dat was feest. We konden kiezen tussen campers van 4 tot 9 meter lang en van 20.000 tot 240.000 euro's. Plus een grote camper benodigdheden winkel en..... koffie met koek voor Euro 1,50. Weer geen stroom, de wc was bij de koffie-koek plaats en water was er niet te vinden. Maar onze Karmann kan een zelfstandig leven leiden!! We hadden alles genoeg! Voor als we ooit weer rijk worden hebben we een Corada T135 uitgezocht. Voor 35.000 euro alles wat onze hartjes begeerd. Er stond ook een Hymer Tramp 570GT 635, Bouwjaar 2007, 28500 km en voor 35.900. Die had wel al schotel aan boord!

We (ik) praten veel met andere camperaars en krijgen complimenten voor de goede staat waarin de Cheetah verkeert. Steeds zegt men: eigenlijk is dat alles wat je nodig hebt! Maar ze rijden dan wel zelf in een Hymer van 7 meter.
Uitzondering was de verkoper van brillenreiniger sets. Hij leefde al vijf jaar met zijn vrouw in een kleine alkoofcamper. Hij sloot net zijn benzine generator aan en ik wilde daar graag alles van weten.

Toen kwam ook het verhaal.
Hij reisde van de ene beurs naar de andere en verkocht daar brillenreiniger. Steeds hotels was te duur en te lastig. Kom maar eens kijken zei hij uitnodigend. Hoe krijgt een mens het erin, hoe kun je er in leven en waar moet je nog slapen? Barstensvol die camper. Het kan niet anders of ze moeten 's avonds de alkoof leeg ruimen op de campervloer en 's morgens alles weer terug leggen. Anders kunnen ze er niet in slapen. Maar hij en zijn vrouw, die op een overvolle tafel bezig was met de administratie, vonden het geweldig!

We wandelen nog naar het dorp Sulzemoos.
Wonderbaarlijk hoe er 500 meter van de snelweg een zo rustig dorp ligt dat een rust uitstraalt alsof de tijd er stil staat. We halen door de wandeling wel ons noodzakelijke half uur pittig bewegen.
Gedurende de nacht hebben we last van het verkeer op de autoweg en liggen veel wakker.

We hebben op de Messe een folder gekregen van een camperplaats in Klausen-Sud Tirol. Ziet er prachtig uit en die streek is toeristisch ook interessant. Dat wordt ons volgend doel.

Zaterdag 17-04-2010.
Auto 250/920 Fiets 0/0 km.
Benieuwd hoe de Cheetah het gaat doen op de Brennerpas starten we na het ontbijt en rijden de snelweg op. Het is Zaterdag en lekker rustig. Er zijn nu minder vrachtauto's. Ik hou me met 90 a 100 km mooi op de rechtse baan en kan daardoor mooi doorrijden. Soms gaat een vrachtauto me voorbij en sluit achter mijn voorganger aan. Schijnbaar ben ik dan een vreemde luis in de pels en kunnen ze dat niet goed hebben. Net voor de grens kopen we een autobahnvignet en tank ik bij. Ook nu weer 9.5 liter per 100 km!. Bij het eerste tankstation over de grens testen we de Oostenrijkse koffie. Smaak is goed maar de prijs van 2,60 euro valt tegen.

En daar is dan de Brennerpas. De Cheetah zet zich krap en begint heel rustig aan de kilometers lange klim. Op tijd naar 4 en 3 en soms even naar twee. Ik hou de temperatuur meter in de gaten en die blijft goed. Hij geeft iets hoger aan maar dat mag ook bij deze stijging. Als we dalen zakt hij weer naar de standaard. Ik weet nu dat ik elke berg aan kan en vind dat een geruststellende gedachte.

Zonder moeite vinden we de afslag Klausen en direct bij de afslag de camping/camper plaats. We besluiten op de camping te gaan staan. Er staan nog enkele ander campers en twee caravans. Er zijn schitterende douches, wc's, wasplaatsen en voorzieningen voor vuil- en schoonwater. Op de staanplaats is water en stroom. We installeren ons en wandelen dan naar het dorp.

Klausen is een gezellig dorp. Leuke pleintjes, smalle straatjes en mooie pleinen en parkjes. De huizen zijn meestal mooi gerestaureerd. Er is een groot museum dat we beslist nog gaan bezoeken.
Als je de bergen in kijkt zie je twee kastelen op de top die uitnodigen om de klim naar boven te maken. Gaan we ook beslist doen. Bij de rivier zien we borden die het fietspad van Bolzano naar Brixen aanwijzen. We besluiten morgen naar Brixen te fietsen en daarna te kijken of we ook naar Bolzano kunnen fietsen. Onze camper ruikt even later gezellig naar koffie! Stukje peperkoek mag er wel bij. De kaarten komen op tafel en voor we het weten is het weer bedtijd.

 

Zondag 18-04-10.
Auto 00/920 Fiets 22/22
Als ik de fietsen van het rek afhaal denk ik aan de tip die ik gisteren kreeg van iemand uit  Heerhugowaard.
 In Italië moet er een groot waarschuwingsbord op de achterste fiets worden bevestigd! Als je dat niet hebt moet je Euro 80,00 boete betalen! Vandaag onder het fietsen maar vragen bij een tankstation. Eerst gevraagd bij de plaatselijke fietsenmaker, maar die had er geen.

Als we vertrekken merken we dat het nog echt fris is. Goed dat Elly de winterjassen heeft meegenomen in de fietstas. De fleece vesten hebben we aan en dat is echt nodig. Als we het dorp uitrijden komen we bij een tankstation. Hij heeft een bord maar dat is zo groot dat we  wel weer terug moeten om het in de camper op te bergen.

De weg naar Brixen voert ons langs de rivier en blijft mooi vlak. Een hele lichte stijging of over een brug is de enige keer dat we even moeten doortrappen. Het is wel mooi fietsen. De bergen rechts en links zijn begroeid met druiven ranken en laagstam fruitbomen. Daarboven de machtige rotsformaties en als bekroning de nog besneeuwde bergtoppen.

We komen andere fietsers tegen. Ze zijn opvallend mooi gekleed op sportieve fietsen. Ook valt het op dat veel vaders met even mooi als wielrenner geklede zoontjes van 4 tot 12 jaar fietsen.

Als we Brixen binnen fietsen horen we een blaasorkest. We gaan op het geluid af en zien dan dat er een processie door de straten loopt. Tientallen mensen , soms  in kerkelijke gewaden  met een beeltenis in de armen, wandelen achter elkaar in processie door de straat.

Daarachter telkens een priester met een beeltenis en links en rechts van hem twee meisjes met een boeket bloemen. Een hele stoet biddende nonnen wordt voorafgegaan door lekenpriesters van verschillende nationaliteiten en huidskleuren. De muziek speelt blijde mars melodieën. Dan volgt een lange rij kerkgangers. Sommigen vrouwen in mooie Dirndljurken waarbij de mannen dan gekleed zijn in lederhosen en kleurige vesten met geruite hemden eronder.

We lopen door een schitterende kloostertuin en komen op een grote markt. Overal staan mensen en overal klinkt muziek. De processie nadert nu de kerk en de vrij gehouden ruimte voor de kerk vult zich met de processiegangers en de trachten groepen. Ook de priesters en andere hoogwaardigheidsbekleders sluiten aan en maken er met hun kleurige gewaden een bonte stoet van.

Er wordt een korte preek gehouden en de massa bidt het Weesgegroetje en het Onze Vader. Na al de berichten die we momenteel overal lezen en horen over de misdragingen in de r.k. kerk kijk je met gemengde gevoelens naar deze demonstratie van mannenmacht. Ook nu lopen de nonnen in sobere kleding naast de prachtige gewaden die deze mannen meer mans moet maken. Als je daartussen de onschuldige meisjes en jongens ziet met bloemen in hun handen moet je verdomme echt heel bewust iets anders gaan denken

We bezichtigen ook de ongelooflijk mooie kathedraal. Hij is in beide oorlogen niet gebombardeerd en dat is te zien. Schitterende fresco's op muren en gewelven, mooie altaars, speels licht doorlatende glas in lood ramen en een vloer die de sporen draagt van honderden jaren schuifelende kerkgangers. Aan de ene kant een bewijs van de vakkennis van al de vaklieden die dit samen hebben gebouwd. Aan de andere kant een bewijs dat het kerkbestuur de macht had het geld van de kerk dat bij elkaar was vergaard door offerende katholieken die vaak in hun testament de kerk hun bezittingen nalieten.

We wandelen door het stadje en zijn verbaasd over de goede staat waarin alle gebouwen verkeren. Tussen de herenhuizen mooie tuinen die tot verwijlen uitnodigen. De winkelstraten hebben de bekende galerij overkappingen. Die maken het winkelen niet alleen altijd regenvrij maar ook extra gezellig. We drinken nog een Radler in een café restaurant waar constant goed geklede Italianen binnen komen om te dineren.

De weg terug lijkt korter als de heenweg. Duidelijk een effect van de constante daling i.p.v. de lichte stijging op de heenweg. We rusten uit met een pilsje in onze gemakkelijke stoelen. Daar krijgen we weer slaap van dus gaan we languit op de banken liggen en slapen! Na ons dutje kookt Elly en ik schrijf dit verslag. Betekent wel dat ik na het eten naar het afwashok moet om af te wassen. Het valt me telkens weer op dat de eigenaar van deze camping niet gespaard heeft bij de inrichting van was-, douche-, afwas- en toiletruimtes. Voor we gaan slapen besluiten we om morgen de klim naar het klooster te maken dat we boven op de berg kunnen zien liggen. Uit voorzorg zal ik morgen een snee brood meer eten.

 

Maandag 19-04-2010.
Auto 00/920 Fiets 00/22
Die snee brood was niet voor niets. In de oude stad begint een trap die deels is uitgehakt en deels van blokken steen gemaakt. We moeten in het begin regelmatig even stoppen omdat we buiten adem zijn. Maar die stops gebruiken we om over de oude stad te kijken, de loop van de rivier te volgen en te zien hoe hoog we al zijn.

We komen twee dames tegen die beslist ook al 65 plus zijn. Ze zijn eerst naar boven gelopen om in de kapel te bidden. Maar de terugweg is dan ook geen makkie! Je moet bijzonder goed uitkijken om niet uit glijden.

Als een man desondanks rennend de trap afkomt met achter hem 4 jonge jongens vinden we dat onverantwoord. Helemaal voor de twee jongens die even later langs lopen. Ze hebben een achterstand en ze zullen best (te) veel riskeren om die in te halen.

Boven in de kapel branden we kaarsjes voor onze kleinkinderen Max en Jibbe.
In het boek dat er ligt schrijf ik:

Lieve Moeder Natuur:
Kaarsjes voor Max en Jibbe.
Laat ze gezond en gelukkig opgroeien,
Laat hun ouders steeds van elkaar houden en samen blijven.
Laat ze nog lang genieten van hun oma's en opa's!

Nog hoger dan de kapel ligt het klooster. Het lijkt een kasteel met kantelen en trappen tussen de gebouwen. Alles is perfect gerestaureerd en onderhouden. Boven een van de deuren is net een nieuw houten afdakje gemonteerd. Geheel van hout en helemaal in de oude stijl. Terwijl we op de trappen staan komt er een Subaru Jumbo auto door de tunnel rijden.
Hij kan er maar net door, net zo als hij net genoeg ruimte heeft om te keren. Het is een four wheel drive maar dat moet ook wel.

Een zuster is bezig met een bezem en een blik. Ik vraag haar er of er geen koffie te krijgen is. Nee, zegt ze maar ik heb wel mooie ansichtkaarten. Met meteen daarachter de vraag om binnen te komen kijken. Ze loopt niet zo snel maar heeft wel tijd om ons te vertellen dat ze ook hotelkamers hebben. Een en twee persoonskamers en je kunt er ook ontbijten, lunchen en avondeten. Ondertussen zijn we bij een kast aangekomen die vol staat met postkaarten waar allerlei werkjes op bevestigd zijn die door de zusters gebreid zijn.
Ze kosten 3 euro en natuurlijk zoeken we er een uit. Met enveloppe, dus die kunnen we straks versturen.

Als we het klooster uitlopen vertrekt net een zuster met de Subaru en zien we weer de steile de helling die ze af moet! Wauw! Dat betekent in de eerste versnelling blijven en voorzichtig blijven remmen. Ze vertelt ons ook nog dat er in de winter geen autotransport mogelijk is. Dan moeten ze lopen en sjouwen.

We lopen langs een andere weg terug en genieten van het uitzicht in het dal en naar de hoge bergtoppen. Er groeien druivenranken en appelbomen. Boeren zijn aan het werk in de appelgaard. Ze spuiten om te voorkomen dat de insecten straks hun oogst aantasten. We komen nog enkele andere wandelaars tegen maar het is verder erg rustig op dit wandelpad.
In het dorp drinken we op een terras een kop koffie en praten na over de mooie wandeling.

Bij de Cheeta zetten we de stoelen in de zon, schenken een pilsje in, smikkelen er twee soorten kaas bij en zijn weer de koning te rijk. We gaan lekker douchen, sluiten alle ramen en gordijnen en Elly begrijpt het volgende uurtje niet hoe of waarom een vrouw non kan worden.

De rest van de dag lezen we, koken een eenvoudig potje, eten, drinken koffie, kaarten, Elly plant de route voor morgen en we gaan dan, echt tevreden over deze mooie dag, weer lekker slapen. 

 

Dinsdag 20-04-2010.
Auto 140/1060 Fiets 23/45.

Omdat we rond 10 uur bij een klant in San Michelle hebben afgesproken rijden we om kwart over acht al weg. De zon schijnt dan al maar het is toch noch erg fris. De verwarming in de auto is snel op temperatuur en maakt het snel behaaglijk. Kort nadat we zijn vertrokken komt de zon lekker warm door de autoruiten en kan de verwarming uit. En met die warme zonnestralen komen ook de eerste tekenen dat het hier al langer warmer is. De appel laagstam bomen staan allemaal in de volle bloei. De wit rode roze bloemetjes vormen een kleurig bewijs dat ze al langer met warmte zijn verwend. Met al die bloesems komt ook bij ons het echte lentegevoel.

Het is rustig op de tolweg. Met 90 tot 95 km snelheid blijf ik mooi tussen de vrachtauto's. Het motorgeluid is dan wel hoorbaar maar niet echt storend.

Bij 110 km is dat wel zo! We zijn al om 9.20 uur bij de klant en besluiten tot 10 uur te gaan wandelen. We lopen richting kerktoren en komen in een vreemd centrum. Er staan wel huizen rond de kerk maar van een dorp met winkels enz. is geen sprake. Later hoor ik dat het ooit de bedoeling is geweest om hier een industriegebied te maken. Daar is niets van gekomen en toen hebben ze het maar volgebouwd met 4 hoge flats. Daar wonen nu mensen in die in Trento of in Bolzano werken.

Als wij om 10 uur weer bij de zaak zijn komt Claudio, onze klant, net aanrijden. Zijn zoon en de zoon van zijn huidige vrouw komen naar buiten. (Elly vertelt me nog even in het Nederlands dat het zulke mooie mannen alleen maar in Italië geeft,) We praten over de camper, het voordeel als je werken en reizen kunt combineren en gaan dan naar binnen.

We drinken koffie, bellen nog even met ACC in Engeland en tot slot wil Claudio nog even op de hoek een drankje drinken. Voor mij en Elly weer koffie!
We lopen terug naar de camper, nemen afscheid en zijn nu dus helemaal op vakantie. Geen afspraken, geen klanten, alleen maar gaan en staan waar en wanneer we willen.

We rijden tolweg tot Rovereto en gaan daar richting Garda. Elly heeft een camping uitgezocht in Torbole.  Maar Torbole zit dicht! Er is een internationale wielerkoers en je komt nergens rechts of links in. Even later kan dat wel en staat er ook een bord camping. Dus dan die maar! Even links, links en dan zijn we er. De camping blijkt later een ASCI camping te zijn en dat betekent maximaal 15,00 euro per nacht. Er zijn minstens 100 plaatsen! Behalve ons staat er nog een camper en twee caravans. Ook gedurende de twee dagen die we er zijn zijn het er nooit meer dan 5.

We eten, halen de fietsen van het rek en rijden richting Riva. Dat is een verrassing. De wielerronde start in Riva en al gauw sta ik op het terrein waar de verzorgingsbussen, campers, stationcars en motoren staan. De monteurs zijn bezig de fietsen optimaal af te stellen. De wielrenners zelf zitten op hometrainers om zich warm te fietsen. Het is een tijdrit dus hoor ik de speaker steeds weer een naam noemen als een renner start. De Nederlandse SKIL ploeg is er ook. Maar ook Russen, Polen, Oostenrijkers en natuurlijk veel Italiaanse ploegen.

Riva is een mooie stad. Ook nu is weer duidelijk dat het toerisme al vele jaren een vaste bron van inkomsten is. Alles ziet er goed verzorgd en met het oog op dat toerisme in stijl gerestaureerd uit. Smalle straten met hoge huizen met zo nu en dan een mooi plein..

De terrasjes zijn al goed bezet en de winkels hebben rekken buiten staan met hun koopwaar. Ook mooie boutiques van wel of niet bekende merken zijn er volop. We fietsen daarna de zelfde weg langs het meer weer terug.

Na een kop koffie in de Cheetah gaat Elly even rusten, Vrij snel komt ze weer met het idee om naar Malcesine te fietsen. Niet kapot te krijgen, die vrouw! Volgens de kaart is het 12 km en is er een fietspad. Na een paar kilometer worden we de rijksweg opgestuurd en dat blijft zo. Het is stees weer een naar gevoel om door een donkere tunnel te moeten fietsen. Los van de duisternis is er steeds weer dat onheilspellende geluid van naderende personen- en vrachtauto's. Elly heeft het er een beetje moeilijk mee. Op een bepaald moment zegt ze, we gaan met de boot terug!! Dan moeten we er wel om 5 uur zijn! We fietsen zo snel we kunnen, vragen twee keer waar de kade is en horen dan dat de boot om 6 uur vertrekt.

Heerlijk even slenteren, ijsje kopen, terrasje pikken met pils voor Elly en rode wijn voor mij.
Ik bestel groene olijven en krijg 6 mooie dikke olijven. Later blijkt dat die van het huis zijn!

Ze weten nog wat goed is voor je klanten in Italië.

De boot komt om 6 uur en dan kunnen we een uur lang naar de dorpen kijken aan de oever van het meer.
We besluiten om een pizza te eten en bestellen twee pizza's en twee glazen wijn. De pizza's die de kelner even later brengt zijn groter als het bord! Ze zijn heerlijk en we kijken een beetje schuldig als we later tegen de kelner vertellen dat ze heerlijk waren maar dat het te veel was voor ons.

Na een voldane dag verliest Elly met kaarten twee van de drie spelletjes en belooft me morgen een revanche.

 

Woensdag 21-04-10

Auto: 00/1060 Fiets: 23/ 68

Als we wakker worden schijnt de zon al! Dat wordt een mooie dag. We gaan langs de rivier naar Arco en misschien nog verder fietsen. Het fietspad loopt langs de camping dus we zitten meteen op route. We passeren en worden gepasseerd door andere fietsers.
Er wordt heel wat afgefietst in Italië.

De druiven- en appelgaarden zien er goed verzorgd uit. Ze hebben hier een speciale manier om de ranken te leiden. In Duitsland groeien ze als een soort heg. Daardoor kunnen ze machinaal geoogst worden. Hier hangen de trossen straks aan een soort schuin afdak.
Ik weet niet of ze dan ook machinaal kunnen oogsten door te schudden.

In Arco is markt en er zijn veel marktkramen en bezoekers. We struinen ook zelf de markt af en kopen sokken voor Elly en twee hemden voor mij. Dan fietsen we de oude stad in.
Ik zal het nog wel vaak herhalen maar ook hier weer zoiets van waar is een appartement te koop? Hier wil ik blijven. Op een plein met veel terrassen staat een gitarist/zanger die afwisselend modern en licht klassiek zingt. Daar hoort een drankje bij. We zitten een half uur op het terras en luisteren naar zijn muziek. Al ontdekkend zien we opeens dat je naar het kasteel boven op de rots kunt wandelen. We hebben het al eerder gezien en gedacht hoe kom je nu daarboven. Wandelen dus. We parkeren de fietsen op een idyllisch pleintje waar ook nog een oude wasplaats is en beginnen aan de klim.

We blijven regelmatig staan om van  de schitterende uitzichten te genieten. De stad, bergen, dalen en in de verte veel industrie. Als we boven komen staan er gelukkig mooie banken op een grasveld. We eten daar onze broodjes op en drinken een pakje limo leeg. Het kasteel is een ruïne waarvan alleen de buitenmuren nog overeind staan.

Door het bij het kasteel horende echte oude gedeelte van de stad rijden we terug naar de rivier. We fietsen nog enkele kilometers verder tot Elly zegt dat ze het heeft gehad.
We rusten even op de treden van de kerktrap en beginnen aan de terugweg.
Met 24 km op de teller komen we weer thuis. Wat is dit een interessante streek en wat heerlijk om hier te zijn.

In het zonnetje drinken we iets, lezen wat, fietsen daarna nog even naar het dorp om boodschappen te halen, maken linzen en tomatensla klaar, eten, wassen af, kaarten ( Elly verliest weer 2 spelletjes) en gaan dan heerlijk slapen. Als moe gefietste roosjes!

 

Donderdag 22-04-10

Auto 60/1120 Fiets; 24/92.

We worden om 7 uur wakker, ontbijten en rekenen af bij de balie. Alhoewel duidelijk ACSI op hun briefpapier staat geven ze geen Acsi prijzen. We betalen Euro 55,00 voor de drie nachten. We rijden al om half negen weg op weg naar Peschero. Het is mooi rustig en we kunnen genieten van de mooie combinatie van het meer, de bergen en de vaak kleurrijke gebouwen.

Na anderhalf uur bereiken we Peschero waar borden ons naar camping Butterfly leiden.
Het blijkt een hele grote camping te zijn voor campers, stacaravans en  rent-a-tent en andere aanbieders. We kunnen een plek gaan uitzoeken en schrijven ons dan in.

Ik ga op 22 staan maar als Elly komt blijkt dat het 21 moet zijn. Ik rijd achteruit, kijk goed in mijn achteruitkijkspiegels tot ik boem hoor. Ben ik met mijn fietsendrager op de motorkap van een andere camper gereden. Een schreeuwende eigenaar en een sussende echtgenote vertellen me hoe erg dat is. Als pratende wordt de sfeer al wat normaler. We vullen de schadeformulieren in en wisselen gegevens uit .

Later op de dag blijkt het best een aardige man te zijn maar was hij wel erg geschrokken.

We richten ons plaatsje in, halen de fietsen van het rek en gaan het stadje Peschero verkennen. Omdat het hier veel vlakker is heeft men niet zo kort op elkaar gebouwd. De straten die nu allemaal winkelstraten zijn, zijn breder en er is meer licht. De winkels zijn nog zelfstandige ondernemers. We zien geen H&M enz. Er is een zeer gevarieerd aanbod.

Het oude centrum is een ommuurde vesting. We lezen dat Peschero al voor Christus een handelsplaats was. Ook in de middeleeuwen was er volop handel en dat lijkt nu tot heden zo te zijn gebleven.

We fietsen terug naar de Cheetah. Elly maakt een lekkere tonijnsalade en daarna zijn we lui tot 7 uur. Na het eten fietsen we weer na het centrum en drinken een echte espresso. Na de fietskaarten te hebben bekeken besluiten we morgen langs de rivier Minsio te fietsen. De route is 45 km maar we zien wel hoever we komen!

Vrijdag 23-04-10

Auto 00/ 1120 Fiets 43/141

Er is geen stralende zon als we wakker worden. Vrijdag en zaterdag zou het minder mooi zijn en dan komt de zon weer vol door de wolken! Temninste, dat beloofde onze buurman met weerstation in zijn camper.

Na het ontbijt en de dagelijkse rituelen drinken we eerst nog een kop koffie. Desondanks stappen we al om negen uur op de fiets. Dankzij de kaart en alles dat Elly bij het wandelen door de ommuurde stad heeft gezien, zijn we snel bij de stadspoort en fietsen we langs de oever van de Minsio. De rivier stroomt snel! Bij de stroomversmallingen zien we soms forellen tegen de stroom opzwemmen. Het landschap is vlak.
In de verte zien we soms een heuvel. Twee keer met een ruïne er boven op van iets dat waarschijnlijk ooit een kasteel is geweest. We komen weinig fietsers tegen. Als wel, dan zijn het professioneel geklede sportfietsers met super bikes.

Het fietst gemakkelijk op het geasfalteerde fietspad en na een uur bereiken we Borghetto.
Het is er druk. Er staan bussen en er lopen groepen toeristen en kinderen van de bus parking naar het dorp. Het dorp blijkt een “molendorp” te zijn geweest in de tijd dat graanmalen specifiek molenaarswerk was. Het water van de rivier is daarom in extra kanalen naar de huizen geleid. Elk huis heeft een eigen waterrad dat de hoofdas aandrijft. Alle huizen zijn mooi gerestaureerd en alles ziet er als echt uit. Er zijn een paar restaurants, souvenirshops en bewoonde oude huizen. Vlak voor het dorp is een brug waar nu de auto's over rijden. Het blijkt een poging van een naburige graaf te zijn geweest het water voor Borghetto af te sluiten. Daarmee zouden dan de verdiensten voor het malen zijn weggevallen. Het schijnt hem echter niet gelukt dat plan door te voeren. De streek hield er wel een brug aan over die tot heden wordt gebruikt.

Na een lekker kopje koffie rijden we 10 km. verder. Dan begint het te regenen. We besluiten om te keren omdat naar huis fietsen betekent dat we 43 km zullen fietsen. Het wordt weer droog! De regen stopt en we gaan op de oever zitten en eten onze boterhammen op.

Als we de bocht omkomen, bij een heel groot  bungalowpark, zitten er twee mensen op de bank ook een boterham te eten. Het tafereel en de mensen zien er zo Nederlands uit dat ik " Goeden dag " zeg. Er komt een "Goeden dag" terug en we beginnen een gesprek .
Het blijkt dat ze gepensioneerd zijn en nu voor Suncamp hier een groot aantal bungalows inrichten. Het is de bedoeling dat ze straks deze bungalows gaan beheren. Per 1 mei zitten ze al helemaal vol!! Ze hadden niet verwacht dat het zoveel werk zou zijn. We wachten even af en zien wel of het luk, was hun devies. Als het teveel wordt hebben ze een maand opzegtermijn. We wensen ze veel succes en fietsen verder.

We fietsen door Peschero om een winkel te vinden waar we pilsjes kunnen kopen. Dat lukt niet dus fietsen we naar de camping. Dan blijkt dat onze eigen koffie i.p.v. een pilsje ook best wel lekker is. Ik ga naar de receptie en vraag een internet code aan. Een uur voor 2,50 euro.
Via een e-mail meld ik de schade die ik heb veroorzaakt en lees mijn post.
Als ik terug kom is Elly al gedoucht. Ik douche ook en we hebben een uurtje voor ons.

We fietsen 's avonds nog naar het centrum. Er is veel publiek in de straten. We bestellen een espresso en een cappuccino en zitten tussen de Italianen te genieten van de mooie avond. Thuisgekomen gaan we vroeg naar bed. De hele dag actief maakt ons toch wel slaperig.

 

Zaterdag 2 4-04-2010

Auto 00/ 1120 Fiets 43/141

De wandelschoenen aan, brood in de rugzak, regenjassen voor alle zekerheid mee en we hoeven geen routekaart! Gewoon de oever aanhouden tot je half moe bent en dan weer terug. Bij het vertrek wisten we niet dat dat anders zou lopen!

De route begint direct bij de uitgang van de camping. Ons eerste doel is Lazise. We weten niet hoe hoever het precies is maar we hebben gehoord dat het goed te doen is. De oever is soms met riet begroeid. In dat riet klinkt niet alleen het gezang van allerlei vogels maar we zien ook broedende zwanen met direct in de buurt het waakzame mannetjesdier. Er hangt ook nu weer een nevel boven het meer. We kunnen de overzijde daardoor niet zien.

We komen onderweg ”buren” van de camping tegen en er ontwikkelt zich een gesprek over campers, camperplaatsen, vouwfietsen en ze vertelden over hun reizen naar verschillende landen. Ze fietsen dan weer verder en wij gaan op weg naar Lazis.

Op een camping die door de weg wordt begrensd staat een camper die niet nieuw is maar wel een nieuw Nederlands kenteken heeft. Als ik de eigenaar daarop aanspreekt vertelt hij dat de camper uit Duitsland is geïmporteerd door een importeur uit Dronten. Hij is van 2006 en hij heeft er 42.000 euro voor betaald. Maar met liefde want hij heeft precies de indeling die ze samen altijd al wilden. Als Elly en ik mogen kijken blijkt het de indeling te zijn die Elly ook het fijnste vindt. Bed achter, keuken in de midden achter de tafel en met draaiende voorstoelen. We praten nog over de processie in Brixen en over zijn werk als zelfstandig vleeswaren grossier. Met een “ misschien komen we elkaar nog wel eens tegen “ nemen we afscheid.

Als we een bocht omkomen zien we opeens Lazise. Een oude stadsmuur, natuurlijk een kerktoren en de ruïne van een kasteel. Maar dat is nog niet alles. We wandelen een heel fijn gezellig stadje in met echt weer die sfeer die we al kennen van Brixen en Klausen.
Niet al te smalle straten, mooi onderhouden huizen, veel kleine winkels met mode in alle prijzen en vooral weer de statige met terrassen omzoomde pleinen.

We hebben zin op koffie en pikken een terrasje. Twee Zweden komen even later naast ons zitten. Ze zijn op weg naar Venetië met de camper. Ze vertellen dat Zweden alleen in Juli, Augustus en September geschikt is voor camperreizen..

Omdat het toch dik twee en een half uur lopen was besluiten we met de boot terug te gaan naar Peschero. Bij de aanlegsteiger blijkt er om 15.15 uur een boot naar Peschero te gaan. Hebben we mooi de tijd om ons broodje te eten en het stadje nog beter te bekijken. Als we nog eens op het bord kijken blijkt er om 14.12 ook een boot te gaan. Die gaat eerst naar Servione en dan naar Pischero. We kopen tickets en zitten binnen 10 minuten op de boot naar het meer en de stad te kijken. De reis duurt 1 uur 20 minuten en geeft ons nu het gevoel dat we echt op het Garda meer zijn geweest.

We hebben de mensen op de terrassen steeds een oranje drankje zien drinken en willen weten wat het is en hoe het smaakt. Op weg van de aanlegsteiger naar de camper bestellen we op een terras twee ”Spritzer”. Het smaakt naar abrikozen. Door de ijklontjes is het lekker koel en de schijf sinasappel maakt het een beetje cocktailachtig. We groeten een paar keer terug als medecampers langs komen en ons groeten. Je bent gauw een lid van de camperfamilie als je jezelf ook vriendelijk opstelt.

Thuis schenkt Elly zich een grote pils in en ik een glas wijn. We smikkelen er kaas en salade bij. Dan maakt Elly een ei-wortel-ui-olie-kruiden-mosterdmayonaise klaar die we met aardappelpuree als avondmaal nemen.

Na het eten kaarten we de eerste keer buiten. Eindstand 2 voor Harrie en 1 voor Elly.

De buurman komt thuis van zijn fietstocht. Hij is triatlon atleet en traint in vakantie tijd gewoon verder. Hij heeft 158 km rond het meer gefietst met 27 km gemiddeld. Hij was 2 jaar geleden 100kg. Op een bepaalde dag kon hij dat niet meer aan en is naar de bouwmarkt een fiets gaan kopen van 200 euro. Na de eerste km was hij compleet gevloerd. Hij begon te trainen, schakelde in de winter over op hardlopen en ging er toen ook nog bij zwemmen. Het leuke is dat hij nog steeds stevig is en helemaal niet uitziet als een langeduurloper.

We gaan naar binnen, Elly leest, ik schrijf dit berichtje en we zullen straks weer heerlijk slapen. Om morgen richting Florence te reizen.

We zien wel hoe ver we komen.

Zondag 25-04-2010.

Auto: 00/1120 Fiets 00/141

Sleutel in het slot want we zijn klaar om te vertrekken. Maar dan gebeurt er niets!!
Accu helemaal leeg. De 220 volt kabel die de oplader voedt heeft er tot een kwartier geleden aangehangen.
Dat betekent dat zowel de boord- als de auto accu constant worden opgeladen. Ik bel met Henk die ons de camper heeft verkocht. Die is ook verbaasd. Hij heeft een metertje dat kan in de sigaren aansteker en dan kun je zien hoeveel power de autoaccu nog heeft. Daar heb ik dus nu niets aan. We besluiten de boel de boel en de camper de camper te laten en met de bus naar Verona te gaan. Morgen ga ik wel naar een accuboer om de accu te laten doormeten en eventueel een nieuwe te kopen.

Na wat heen en weer geloop tussen verschillende bus stops krijgen we een bus die ons naar Verona brengt. De bus stopt bij Mc Donalds en omdat we allebei naar de wc moeten drinken we er ook koffie en nemen een familie diner.

Door een van de stadspoorten lopen we de oude binnenstad in. We zien rechts de arena die ons meteen terug brengt in de tijd. Verona heeft veel mooie straten met oude mooie huizen,
De kerken zijn staaltjes van vakmanschap maar stralen ook zoiets van “die van ons wordt nog mooier dan die van jullie" uit. Op een terras drinken we een kop koffie en kijken gezellig naar het bonte mengsel van kleuren en nationaliteiten dat door de stad loopt. 

Als je in Verona bent dan bezoek je natuurlijk ook het huis met het balkon van Julia. Als we er staan zien we in gedachten, met de vele andere toeristen die bij ons staan, Julia boven op het balkon staan en de smekende, verliefde Romeo hier op de binnenplaats.

De bus brengt ons 3 uur later weer terug. Op weg naar de camping verheugen we ons al op een lekker koud pilsje.

De "buren" om ons heen vragen wat we nu gaan doen en hoe we het probleem gaan oplossen. Er worden startkabels aangeboden en goede raad gegeven over accu's en accuproblemen. Wij zitten nog een tijd naast de camper in de avondzon en kaarten ook buiten. Zeker dat morgen alles goed komt gaan we toch, vermoeid van het lopen en slenteren door Verona,  slapen. Eigenlijk een beetje blij dat die accu het niet deed. Hebben daardoor we nu wel Verona gezien!

 

Maandag 26-04-2010.

Auto 00/1120 Fiets 00/141

Ik heb al vroeg de fiets van Elly van de drager gehaald. Na het ontbijt halen we de deksel van de motorruimte en ik demonteer de accu. Om 8.20 uur sta ik al bij de accuspecialist voor de deur. Ik moet wachten tot het half negen is voordat hij me helpt. We meten de accu na en inderdaad! I.p.v. minimaal 11 geeft de meter 8,5 aan. We onderhandelen even over de prijs en 5 minuten later fiets ik met een nieuwe accu weg. Hij wordt snel gemonteerd en als ik dan de sleutel omdraai start de Cheetah meteen!

Alles wordt op zijn plaats gelegd en gezet en we kunnen vertrekken. Op het laatste moment ontdekt Elly dat de stroomkabel nog aan de stroompaal vastzit. We hebben dus schijnbaar  niet echt vertrouwd dat alles goed gaat. We rollen de kabel op, zeggen de buren goede dag en rijden weg.

Op de snelweg blijven we weer met 85 tot 90 km mooi tussen de vrachtwagens. Voorbij Modena verlaten we de snelweg en rijden op provinciale wegen verder. Het is niet druk! Ook op de steile hellingen en door de dorpen kunnen we gewoon doorrijden.

We stoppen onderweg bij een Spar supermarkt. We komen net op tijd want het is al 12.35 uur en dat betekent dat de siësta  al is begonnen. Als iemand naar buiten komt gaan we toch nog naar binnen. We kopen een brood en een gegrilde hele haan. Terug in de camper wordt dat onze lunch. Uiteraard niet de hele haan maar wel de twee poten en de twee vleugels.
De rest gaat weer de speciale zak in.
De navigatie wil steeds andere kanten uit dan daar waar de kaart ons heen wijst. We besluiten dat Elly de baas is en houden ons aan de kaart. Bij Firenze zetten we hem weer aan om de camping te vinden. De weg is op sommige plaatsen opgebroken dus we komen op de meest rare plaatsen. Na een hele steile helling op en af rijden we de camping op.
We schrijven ons in en ik rij al vast de berg op. De camping is een en al heuvel. Op de terrassen staan vakantie huisjes. Hogerop is plaats voor campers en caravans. We wikken en wegen even en vinden dan een leuke plek. Mooi tussen de bomen en kort bij toilet, wasplaats en stroom.
We zijn snel geïnstalleerd en genieten dan van de namiddagzon. We gaan lekker douchen.
Elly maakt daarna van de kip een kip met zoetzure saus gerecht. Een tomaatje erbij en we eten weer als in een 3...... restaurant..!
Na het eten zoeken we Firenze op in het Toscane boek en plannen ons bezoek aan de stad. Er is veel te zien dus we delen het in minstens twee bezoeken.

Elly is zo moe dat ze onder het kaarten de ogen niet open kan houden. Betekent dat we voor 10 uur in bed liggen! Eerlijk gezegd vind ik dat nu ook heerlijk!

 

Dinsdag 27-04-2010.

Auto:330/1450 Fiets00/141.

We blijven tot na de lunch lekker lui op de camping. Het zonnetje schijnt al vroeg en ik moet me in crèmen om zeker te zijn dat ik straks geen brandblaren heb. We praten met onze Schotse buren die een camper met aanhanger hebben. Ze vervoeren daar hun Smart op maar die staat ergens in de garage. Berg op kwam er opeens water naar binnen lopen. Waarschijnlijk de thermostaat. De Smart is naar een garage gebracht en wordt daar gerepareerd.

We kopen de buskaartjes aan de receptie want dan hoeven we de 2 x 0.80 euro niet extra te betalen. Voor 4,50 zijn we allebei heen en terug naar Firenze.
Midden in het centrum stappen we uit. Dat is service!

Dan begint de ene verbazing naar de andere. Wat zijn de kerken groot, schitterend beschilderd, vol mooie standbeelden en vaak ook nog met heel kunstig houtsnijwerk. We hebben het boek erbij en lezen wie voor wie iets gemaakt  heeft.
Op de pleinen en in de straten lopen overal mensen die makkelijk als toerist te herkennen zijn. Ook nu weer veel Japanners en Chinezen. Het centrum is niet alleen mooi maar ook echt een gezellige plek om te verblijven. Ook al weten we dat de prijs beslist a la Firenze zal zijn, nemen we toch een koffie op een van de terrassen. La vita este una fiesta!

In het paleis en het museum van de Familie Medici krijgen we een inzicht in de leefwijze van di Medici. Ook nu weer de pracht en praal die we hebben gezien in Wenen, London, Versailles en al de plekken waar de machthebbers hun waarde hebben gezocht in steeds meer pracht en praal. Daarbij wel de kunstenaars en vaklieden van die tijd de kans te hebben geboden hun vak steeds verder te ontwikkelen. Daardoor zijn al deze prachtige kunstwerken in allerlei vormen ontstaan.

We lopen tot 5 uur door de stad en zuigen alles in ons op. We kijken ook in de smallere en niet zo drukke straten. Daar zijn wel weer de chique boutieqes en de betere restaurants.

En overal staan scooters. Dit is het land van de uitvinders van de Vespa! Het zijn nu wel allerlei merken maar het zijn er heel veel. We merken dat als we rond 5 naar de bushalte lopen. Ze wringen zich tussen de auto's door om net iets eerder thuis te zijn. Zoals bij ons de fiets is hier de scooter in gebruik voor het woon- werkverkeer.

Bij de bushalte blijkt ook dat Engels ook hier steeds meer onderwezen wordt. Meestal spreekt men de taal en kan men ons antwoorden op onze vragen. De bus brengt ons weer naar de halte bij de camping. We eten een blikje vis met brood en wijn, praten over alles dat we hebben gezien en zijn na een spelletje kaarten onder de wol.

.

Woensdag 27—04-2010 Firenze

Auto 00/1450 Fiets 00/141

Een stad als Firenze is in een dag niet te doen. Als je echt in schilder- beeldhouw- of architectuurkunst bent geïnteresseerd heb je wel een maand nodig om alles te bekijken.
Je moet ook een beetje conditie hebben!! Het kasteel van Pitty heeft een kunstig aangelegde tuin die meteen begint met een lange trap.Na die trap heb je al een mooi uitzicht over de stad. De volgende trap brengt je nog hoger en ook dan ben je nog niet helemaal boven in de tuin. De graaf die hier ooit gewoond heeft zal wel niet veel vrienden hebben gehad. Stel je voor je gaat op bezoek en hij vraagt je om zijn helemaal bovenin gelegen rozentuin te gaan bekijken. Maar het loont de moeite!

Bovendien is er in het in de boven tuin gelegen gebouw een tentoonstelling van oud en modern porselein . Zowel gebruiksvoorwerpen als beelden en tableaus. De tentoonstelling maakt ons duidelijk dat met het zelfde basis materiaal oneindig veel varianten kunnen worden gerealiseerd. Als we weer beginnen aan de afdaling blijkt dat er nog een andere tuin is die 500 meter verder is. Daar hebben we een totaal overzicht op de stad. Je kunt je voorstellen dat de graaf hier het gevoel heeft gehad dat heel Firenze van hem was.

We bezoeken in het kasteel een tentoonstelling van vrouwelijke en mannelijke kleding uit de middeleeuwen gecombineerd met mode uit de vorige eeuw. Is er eerst weinig verschil tussen de veelheid aan kleuren en franjes maar de mode verandert dat toch tot een duidelijke vrouwelijke en mannelijke keuze voor de kleuren. De mannenmode wordt strakker en wij zouden nu zeggen mannelijker. De moderne jurken die er worden getoond blijken vaak te zijn ontworpen met de oude mode als voorbeeld.

We komen niet uitgekeken. Op weg naar de uitgang komen we in het woongedeelte van het kasteel. Daar is nu een tentoonstelling van moderne kunst van rond 1900. Naast de vele schilderijen zien we ook meteen de geweldige luxe van de kamers en zalen waar de familie woonde. Er is zoveel van alles dat we nu wel uitgekeken zijn. We besluiten dat we als we in Arezzo komen eerst een dag gaan fietsen om onze hersens even op te schonen en weer plaats te maken voor beelden, schilderijen, kerken, gebouwen en overdadige luxe. Maar eerst moeten we nog over de Ponte Vecchio met al zijn goud, zilver, 20.000 euro horloges en parels en diamanten. Je vraagt je af hoe deze middenstanders alles kunnen betalen want je ziet weinig klanten in de winkel. Ze staan er allemaal voor!!

Als we thuis komen maken we er een lekkere luie avond van. Voor de Cheetah, stoelen op ligstand en in de zon.

 

Donderdag 29-04-2010

Auto 105/1555 Fiets 00/141
De navigatie rommelt een beetje en Elly besluit zelf via de kaart de weg te kiezen. Dat gaat goed. Al vrij snel zitten we op de goede weg en toeren lekker richting Arezzo. Dan moeten we van rijksweg 67 naar rijksweg  69! Zo gemakkelijk is dat. Maar dat blijkt dus niet waar te zijn. Drie keer op en neer voor we de goede afslag naar Arezzo hebben. We stoppen onderweg in Pontassieve bij een winkelcentrum en drinken daar koffie. Bij een Co-op gaan we even later inkopen. Met een flinke tas boodschappen kunnen we koelkast, ijskast en broodkast weer vullen.

De weg is soms steil op en af en vol bochten maar de Cheetah heeft daar geen moeite mee. De chauffeurs zijn erg geduldig als ik soms de eerste wordt van een file. Soms wordt het iemand te lang en rijdt hij me voorbij. Doorgetrokken streep of niet, dat maakt hem dan niet uit. Die verdomde campers!

Kort voor de camping zetten we de navigatie weer aan. Prompt staan we even later voor een tunneltje van 2.10 hoog en 2 meter breed. Dus in de achteruit, vooruit, achteruit en weer terug. Elly vindt weer de juiste weg en we rijden snel de camping op.

We vinden een prachtige plek op de nog rustige camping. Voor ons twee boompjes die voor schaduw zorgen. Aan de andere kant van de weg de wc, wasplaats, douches en afvalbakken. Mooier kan niet. En... Acsi korting dus voor 15,00 euro.

We richten ons in, gaan het dorp nog even verkennen, winnen informatie in over fietstochten en genieten van de de avond. Morgen geen stad maar fietsen!!!!

 

Vrijdag 30-04-2010

Auto: 00/1555 Fiets: 38/179

De zon maakt ons vrolijk schijnend wakker. Er valt dan meer licht door het luik boven ons bed.  Het bewijsdat het een mooie dag wordt.
We ontbijten, laden de fietstas en gaan op weg naar de rivier met het fietspad. Het fietspad blijkt niet geasfalteerd. We fietsen op een  harde ondergrond met veel losse steentjes.

Het leidt ons langs groepjes huizen, een enkele boerderij en veel appelboomgaarden. Eindeloos lange rijen boompjes die er perfect gesnoeid uitzien. Daar kan heel Europa appels van eten maar ook appelmoes en appelsap drinken. Overdreven maar dat idee krijg je wel bij zulke uitgestrekte boomgaarden.

Na 10 km hebben we de gelegenheid tussen een dorp rechts na 3 km en een dorp links na 1200 meter. We kiezen eerst naar het dorp op 3 km afstand te gaan en dan de andere kant uit. De beloning voor die keuze is een heerlijke espresso voor Elly en een cappuccino met stevige schuimkraag voor mij. Met ieder een klein gebakje erbij voor 3,20 euro. Dat is het mooie van het platteland. De prijzen zijn er nog op acceptabel niveau. We fietsen ook nog even door het dorpje. Ze hebben een heel klein kerkje met toch een hoge toren. De timmerman die met luide muziek aan in zijn open werkplaats bezig is zegt luid " bon giorno " terug als wij hem daarmee begroeten.

Het dorpje naar de andere kant is een verzameling van huizen zonder centrum. Elly kijkt weer eens op de kaart en komt met het idee om via enkele dorpen terug te rijden i.p.v. langs de rivier. Het lijkt mij ook leuk en we wagen de gok. Even later zien we een bord met OLMO erop. Dat is de naam van een klant in Duitsland. We stoppen bij het niet meer in gebruik zijnde stationnetje en maken een paar foto's met het bord Olmo erop. Zullen we naar hem mailen en zeggen dat we steeds met ons werk bezig blijven!

Het is soms wel even puzzelen maar we komen via die dorpjes weer thuis. We koken eenvoudig, eten buiten en praten met de buren. Het is altijd een bonte mix die we als buren hebben. Los van de verschillende nationaliteiten zijn het ook totaal andere mensen. De leraar uit Kerkrade, de internationale manager van MAKRO, de buschauffeur uit Rotterdam, de verzekering specialist uit Stuttgart en de rechter uit het oude oost Duitsland. Steeds andere gesprekken maar wel altijd interessant.

 

Zaterdag 01-05-2010.

Auto: 00/1555 Fiets 18 / 197

We hadden op de dienstregeling gekeken en rekenden erop dat de bus elke 10 voor het uur naar Arezzo zou vertrekken. De eerste verrassing was een stroom mensen die richting dorp liepen. Een ononderbroken stroom ouders met kinderen. Na informatie bleek dat het een wandel tocht met gezellig eten  te zijn voor 1 meivierders. Die dag wordt in Italië heel intensief gevierd. Geen vrachtauto op de weg en niemand die werkt. De tweede verrassing was de dienstregeling. Op zon- en feestdagen alleen een bus om 12.15 en om 17.15 uur.

Dus terug naar de camper en de fietsen halen. Arezzo is 10 km en dat is goed te doen want het is bijna helemaal vlak. Het voordeel van geen vrachtauto's en weinig andere auto's maakt het fietsen via de rijksweg best wel prettig. Direct als we de stad binnen fietsen ziet Elly een terras en roept Koffie! Het is een klein buurt café maar het is er al behoorlijk druk. De meeste mensen zijn bezig met lijsten van loterijen en het invullen van gok formulieren.

Met de koffie gaan we op het terras zitten. Naast ons zitten 3 jongemannen. Ze hebben al ieder een klein glas op en beginnen nu aan een groot glas vol sterke drank waar ze een beetje cola bij doen. Het glas aan de mond en leeg is het. Een 1.5 liter fles wijn staat al op tafel. Dat wordt de volgende! Ze praten al zeer heftig en zullen na die fles wijn waarschijnlijk echt dronken zijn.

We fietsen dan naar het ommuurde centrum en “parkeren” de fietsen op een scooter parkeerplaats en koppelen ze aan elkaar. We boffen wel heel erg. De eerste zaterdag en zondag is er in Arezzo een hele grote antiekmarkt. Op de pleinen en in verschillende straten van de ommuurde oude stad staan kramen met koopwaar van echt allerlei aard. Geen made in China spullen! Alleen maar antiek!

We wisselen antiek kijken af met bezoek aan kerken, een museum en straten waar geen markt is en we goed de oude bouwstijlen van de huizen kunnen zien. We kopen twee broodjes die we zittend op het terras voor de broodjeszaak opeten. Tussen al de mensen die langskomen herkennen we ook al “buren” van de camping. De wereld is o zo klein!
We maken een paar foto's en gedragen ons als echte toeristen. Kijken, slenteren en bewonderen. Als we moe worden drinken we nog een kop koffie, wandelen naar de fietsen en zijn na weer 10 km rustig fietsen in  drie kwartier bij onze Cheetah.

We besluiten op deze feestdag voor de arbeider uit te eten en melden ons aan in het restaurant van de camping. Ondertussen staat er een luxe VW camperbus naast ons. Ik begin een gesprek met de Duitse eigenaar. Hij laat me trots de mogelijkheden van het uitsteldak zien en het vernieuwde interieur. Ik vind het prachtig maar begrijp dan weer beter hoe wij geboft hebben met onze VW Cheetah. Meer ruimte, meer bergplaatsen, een echte zithoek en een echte was/wc ruimte.

Het restaurant opent om 7.30 uur maar we zijn er al eerder. Er zitten al 2 Nederlanders. Ze blijken uit Oude Haske te komen. Een plaatsje waar Elly vroeger als kind ging zeilen en zwemmen. Dat wordt dus oude meiden, suikerbrood. Al eerder op reis ontmoette Elly ook een vrouw uit dat gehucht.

Als we naar binnen gaan is het restaurant leeg maar binnen een half uur zit het vol met heerlijk luidruchtige Italianen en een paar campinggasten. We bestellen een biefstuk met ieder een andere saus en dan blijkt dat de baas goed inkoopt en de kokkin goed kan koken. Jammer voor Elly is haar biefstuk iets te rood. We hebben vergeten te zeggen dat het ”well done” moest zijn. De wijn smaakt goed en de combinatie van alles maakt er een heel fijne avond van. Dat op de TV in het restaurant de keeper van Roma een speler van Parma bij zijn lurven pakt en hem een dreun verkoopt kan de pret dan niet meer bederven.

 

Zondag 2 -05-2010.

Auto: 70/1555 Fiets:00/197.

Als we wakker worden zien we dat het buiten somber is. De regen is een domper op ons vakantie gevoel. Dan maar niet nog een dag naar Arezzo. We rijden richting Perugia tot aan het meer van Trasimeno. Als we daar een leuke camping vinden blijven we daar. We kunnen dan rond het meer fietsen en later met de bus naar Perugia gaan.

In het ASCI boek staat de camping in Castiglione del Lago beschreven als een kleine rustige camping aan het meer. We weten dan ook niet wat we moeten denken als we daar in de buurt komen en plotseling rijen campers tegemoet rijden. Tientallen Italiaanse campers en dat van een kleine rustige camping? Daar klopt iets niet! Als we bij de ingang komen duurt het wel even voor ik tegen de uitgaande stroom in door de poort kan. Elly gaat naar de receptie en hoort daar dat er een landelijke Kite show is op een gesloten vliegveld naast de camping. Omdat het regent gaan de meeste bezoekers nu al naar huis. Daarom al die drukte. Wij vinden nog een goede plaats bij de elektriciteitsplan en de was- en douche hokken.

Bij de receptie heeft Elly een boekje gekregen van de festiviteiten. We wandelen naar het festival terrein. Er staan tientallen tenten. Er wordt van alles verkocht, je kunt er folders over bloed geven krijgen en zijn knutseltenten voor de kinderen. Een verkoper legt me het verschil uit tussen een kite van 19,95 en een van 195,00 euro. Weer wat geleerd. Het restaurant met typische streekgerechten is nu bijna leeg. Er is om 6 uur een blues concert waar Big Bill Morganfield optreedt. Het is een negerzanger die een zoon blijkt te zijn van Muddy Waters. Dat belooft wat goeds. Daar gaan we straks naar toe.

We wandelen verder naar het dorp. Een kasteelmuur toornt boven het dorp uit en daar willen we het fijne van weten. We lopen de lange trap op, slaan een hoek om en lopen nog eens minstens 40 treden. Door een poort komen we meteen in de hoofdstraat die is omgetoverd tot een koop-, drink- en eetstraat. De verkoopsters staan aan de deur en bieden aan om worst en kaas te proeven. We proeven de kaas en daarna de worst maar zeggen toch nee als we al dat heerlijks kunnen kopen voor 10,00 euro. Er lopen veel Italiaanse toeristen maar we zien ook enkele Duitsers en natuurlijk Nederlanders.

Nadat we ook nog een zijstraat hebben bekeken begint het te regenen. We hebben een terras ontdekt waar ze een plankje aanbieden met een variëteit van de plaatselijke heerlijkheden die we al eerder geproefd hebben. Elly neemt er een pilsje bij en ik een glas rode streekwijn. En dan zitten we heerlijk!!! We zitten lekker droog maar wel buiten, genieten van de smakelijke worst en kaas en zien allerlei soorten toeristen langs komen.

We wachten tot het droog is en rekenen dan af. Weer even wennen als de bediening er 1 euro bijtelt voor bestek.

In de Cheetah kleden we ons warm aan en nemen de grote paraplu, maar ook een flesje wijn mee. Als we aankomen is het concert al begonnen. En het klopt!! Een mooie grote neger zingt en speelt zoals dat moet om het real blues te noemen. We staan er eerst even bij en krijgen dan een plaats op twee stoelen helemaal vooraan. De combo van zanger-gitarist, toetsenist, drummer, bassist en mondharmonicaspeler zijn prima op elkaar ingespeeld.

Als de regendruppels komen maken we de paraplu open, zetten die voor ons op de grond en trekken haar naar ons toe. Ze is zo groot dat we van voren helemaal bedekt zijn en mooi droog blijven. Onze regenjassen en cape houden de bovenkant droog.

De afwisselend snelle en langzame blues nummers maken mij een beetje crazy. Ik ben dan echt jaloers! Zou zo graag zelf daar staan en het publiek bespelen. Nu ga ik meezingen, meeklappen en met mijn voeten in de maat meedoen.

Als na een uur het laatste nummer uit is wil ik nog even blijven zitten. Even nagenieten, nog even de sfeer vast houden. Elly trekt me mee en we wandelen naar de camper. We hebben nog 2 soorten ham, olijven, gevulde peperoni en smeerkaas in de koelkast. Een glaasje wijn erbij en het is weer feest. Viva Italia!

 

Maandag 3-05-2010

Auto 00/ 1555 Fiets 42/ 239 km

Thuis gaan we maandagmorgen steeds nordic walken. Vandaag gaan we langs het meer fietsen.

We kunnen 40 km over een fietspad dat autovrij is.

Als we na het ontbijt wegrijden controleren we eerst nog even of de regenjassen in de fietstas zitten. De lucht is donker en het lijkt niet droog te blijven. We rijden weer het festival terrein op en vinden na enig zoeken het fietspad. De route is schijnbaar bedoeld voor All terrain of mountain bikes. Het is een veldweg met twee sporen die na een tijdje verandert in een gravel weg. Omdat we geen hele smalle banden hebben lukt het ons ook wel. Als we 10 km door een dorp moeten, gaan we op het marktpleintje op een bank zitten en eten een half broodje. Op de andere hoek staan 5 oudere Italianen te kletsen. Ze praten zo hard en zo fel dat het wel ruzie lijkt. Echt lijkt want even later gaan ze met een vriendelijk "Ciao" uit elkaar.

Onderweg krijgen we borden te zien over een massa veldslag die hier rond 234 n.C. heeft plaatsgevonden. Ook toen al duizenden doden en nu weet noch niemand waarom eigenlijk. Na weer 10 km verlaten we het fietspad en gaan richting dorp. Het is 3 km over asfalt en dat fietst meteen een stuk prettiger. In het dorp is een bar en de  bestelling van een espresso en een cappuccino wordt aangevuld met een reep bounty. We zitten goed dus we maken er een echte pauze van.

We willen daarna over de asfaltweg verder maar dat gaat niet. We moeten weer terug naar ons fietspad. De laatste 9 km kunnen we dan toch over de weg. Elly voorop en ik iets verder op de weg er achter.

Bij de Cheetah gekomen maken we de tassen leeg om naar de Lidl te gaan. Hij is direct om de hoek en is nog helemaal nieuw. We kopen alles in dat we in de komende dagen nodig hebben. Twee fietstassen en mijn bagagedrager kunnen het net allemaal hebben.

Inmiddels is de zon gaan schijnen!! We zetten de stoelen buiten, rugleuning plat en een uurtje zonnen. Ik probeer te slapen en Elly leest.

Ik ga dan naar de receptie en vraag hoe laat de bus naar Perugia gaat en hoe lang de reis duurt. Dat blijkt anderhalf uur te zijn! Als we het bespreken blijkt het een beter idee te zijn om naar Assisi te rijden. Er is daar een camping. We kunnen morgen dan naar de binnenstad van Assisi en overmorgen naar Perugia. Het is op onze route naar Rome dus dat komt goed uit.

We smikkelen weer op zijn Italiaans van gevulde peperoni, verschillende kazen en hamsoorten. Het brengt ons in een goede stemming want het volgende uurtje zijn de raampjes en gordijntjes van de Cheetah gesloten.

Als avondeten staat er vanavond verse tagliatelle op tafel. Met rode saus die is verrijkt met tomaten, paprika, uitje en courgette. Een kiwi voor de verwennerij en een yoghurt als afsluiter maken er weer een heel avondeten van.

Ik ledig dan de potti-pot, leg de stoelen in de alkoof, ruim de alkoof even netjes op zodat alles op z'n plaats ligt en schrijf daarna dit deel van ons reisverslag. Ik ben benieuwd wie vanavond wint met kaarten!

 

Dinsdag 04-05-2010

Auto 66 en 45 diversen=111/1666 Fiets: 00/239

Wegrijden dient altijd te worden vooraf gegaan door een aantal controles en werkzaamheden. Gaskranen en de gaskraan op de gasfles dicht? Dakluiken gesloten?
Koelkast van 220Volt naar accu? Stroomkabel ontkoppeld, opgerold en opgeborgen?
Tafel, stoelen en krukjes in alkoof? Fietsen op rek met rood/witte plaat erop? Verwarming uitlaat afgesloten met kapje?  Niveleringblokken onder wielen gehaald en in alkoof? Alle deuren en kastdeurtjes dicht en gelockt? Trapje binnen gezet?

Geen wonder dat je dan wel eens iets vergeet? Na een rit van 60km. door Umbrië bereiken we, nadat we Perugia zijn gepasseerd, Assisi.

We hebben de coördinaten ingegeven omdat het navigatie systeem de straatnaam met kortingen niet herkende.
Ik zal aan ACSI doorgeven dat ze geen afkortingen meer moeten gebruiken om dit te voorkomen! We staan ergens op een rustige weg naast een huis i.p.v. bij de ingang van de camping als Navi Truusje zegt: Doel bereikt! Er komt wel een auto met caravan aan dus het zal wel ergens kortbij zijn.

Als we een bredere weg op rijden om te keren zien we het bordje :Camping 300 meter. Dat is dus duidelijk. Na 300 meter zijn we bij de camping die er meteen vriendelijk uitziet. Het is een ruime camping met Rent-a-Tent en stacaravans voor de verhuur. Elly meldt ons aan en we kunnen een plekje uitzoeken want het is er erg rustig. We sluiten eerst nog even de stroom aan en gaan dan op onderzoek. De douches en wc's zijn vlakbij en netjes. De bar en het restaurant zijn open en we drinken een kop koffie. Met informatie over shuttles, afstanden en de weersverwachting(enkele dagen regen in heel Italia) gaan we lunchen in de Cheetah.

We besluiten daarna te wachten tot de regen stopt en gaan lezen en computeren.
Uiteindelijk liggen we ieder aan een kant op de zitbank en doen met twee hoofden op een kussen een dutje. Weer helemaal fit stappen we dan op de fiets en rijden naar Asissi. We koppelen met onze sloten de fietsen aan een verkeersbordpaal en beginnen aan een steile klim die ons naar de Porto San Francesco brengt. Direct nadat we door die poort zijn worden we betoverd door de schoonheid aan mooie, indrukwekkende huizen en andere gebouwen. Het bijzondere er aan is dat je je helemaal kunt voorstellen er zelf te wonen.

Er moet jaren voor de aardbeving van 1997 en ook daarna weer door duizenden mensen jarenlang zijn gewerkt om dit alles weer zo mooi te maken als het nu is. Natuurlijk, de Dom, de Piazza Grande, de Palazzo Communicale, de San Domenico, de Pieve de San Maria, De Palazzo Pretorio zijn de toeristische hoogtepunten! Maar al de gewone huizen, de bogen en de nu als bureau of anders in gebruik zijnde gebouwen zijn allemaal even mooi gerestaureerd. Stratenmakers waren ergens in een straat nieuwe plavuizen aan het leggen. Net als heel lang geleden waren het nu ook weer marmer platen van 60 bij 40 en wel 20cm dik. Op mijn vraag hoe duur een steen was wisten ze geen antwoord.

Zelfs de restaurants, souvenir winkels en modezaken zien er mooi uit. Nergens geen goedkope reclame of een verwaarloosde winkelpui. Deze stad steelt je hart vanaf het moment dat je er binnen wandelt door een van haar poorten.

We bewonderen al het beeldhouwwerk, houtsnijwerk en de verschillende soorten schilderwerk in en aan de kerken, basilieken en kapellen. De kunstenaars die dat alles gemaakt hebben werkten zoveel en zo lang dat ze wel steeds beter moesten worden.

Als we op een terras een glas wijn drinken merken we van elkaar dat we er helemaal vol van zijn. Dit is het mooiste dat we tot nu toe gezien hebben. De combinatie van de originele oude stad zonder nieuwbouw en de vele kunstzinnige bouwwerken die op alle mogelijk manieren zijn verfraaid is werkelijk uniek!

Moe gelopen en vol van de vele mooie indrukken wandelen we terug naar de fiets. We lopen nu bergaf dus dat gaat gemakkelijker. De fietsen staan er nog ! De weg terug is snel gevonden. Elly kookt asperges met aardappelpuree en gekookte eieren. We kunnen buiten onder de luifel eten omdat het nog lekker warm is.

Om 7 uur bezoeken we een presentatie van een Nederlander die hier 2 maanden lang inlichtingen geeft aan de Nederlanders omtrent de mogelijkheden in en rond Asissi.
We zien een DVD van de heilige Franciscus en het hele circus dat, in de loop der eeuwen na zijn dood, is opgebouwd. Hele verhalen geschreven, schitterende kathedralen en kloosters ter zijner nagedachtenis gebouwd en miljoenen toeristen die dat komen bewonderen.

De wijn die we bij de presentatie aangeboden krijgen smaakte goed maar we zijn toch nog zo wakker dat we voor het slapen gaan onze 3 spelletjes kaart spelen. 2 tegen 1 voor mij!!

Woensdag 5-05-2010.
Auto 00/1555 Fiets 20/259
Bij de presentatie gisteravond vertelde Jan dat hij ook een fietsroute had beschreven langs de kerken die buiten Assisi gebouwd zijn. We halen de route na het ontbijt bij de receptie en beginnen rond 10 uur aan de fietstocht. Na 4 km zijn we bij de Basilica di S.Maria Degli Angeli. Bij binnenkomst blijf je gewoon even stilstaan om de basiliek te ondergaan. Het is te veel, te groots en te overweldigend. Alles is tot in de puntjes gerestaureerd of nog oorspronkelijk mooi. De muren en plafonds zijn door schilders met grote namen beschilderd. De beelden zijn van klein tot groot prachtstukken.

In de grote kerk staat een klein kerkje dat oorspronkelijk hier gebouwd is op de plek waar Franciscus is gestorven. Volgens de story tussen armen, boeven en moordenaars De grote kerk is er later omheen gebouwd.

In een van de gangen staat een beeld van Franciscus. In zijn hand houdt hij een vogelnest. In het nest zit een levende duif. Een andere duif zit in een raam bij de voerbak die waarschijnlijk de lokker is om hier te blijven zitten. Het verhaal rondom Franciscus is natuurlijk een groot vraagteken. Schijnbaar zijn veel mensen op de wereld die heilig geloven in de man en zijn wonderen. Voor het dorp en de kerk is het een blijvende bron van inkomsten! We wandelen ook door de straten in het plaatsje naast de kerk. Behalve de souvenir winkels, die van de toeristen moeten leven, draait hier het gewone leven van elke dag.

Als we naar de volgende kerk willen moeten we echt naar de weg zoeken. De routebeschrijving is te vaag. Dat brengt ons wel bij een immens groot kerkhof. De enorme bloemen en plantenzaak die er tegenover is had ons dat al kunnen vertellen. Alle doden zijn in een muurgraf begraven. De ruimtes in de muur zijn afgedicht met een marmeren deur waarop de gegevens van de dode. Daarvoor dan weer een glazen deur en daar weer een of meerdere planten of bloemenvazen. Rijke families hebben dan een eigen kapel laten bouwen waarin de familie al sinds 1800 op deze wijze begraven wordt. De kapel is dan weer afgesloten door mooie glazen of smeedijzeren deuren. Opvallend is dat er geen graf bij is zonder bloemen en dat ook de paden en struiken die er staan prima onderhouden zijn. Laten we de doden eren is hier duidelijk een begrip!

In de volgende sobere kerk ligt Franciscus op een houten kribbe in weer een huisje in een kerk. Dit schijnt de plek te zijn waar hij altijd naar toe liep om te mediteren. We hebben het snel gezien en gaan op zoek naar een bar voor een lekker kopje koffie. Dat krijgen we en ik neem er twee  gebaksbolletjes bij.

Op weg naar de camping bezoeken we ook nog de kapel waar Franciscus met de vogels heeft gepraat. Waarom heeft hij er geen cursus over geschreven die de pastoors dan aan postduiven liefhebbers hadden kunnen verkopen. Maar alle gekheid en duiven op een stokje het is echt een heel belangrijke heilige voor deze streek. Het lijkt er ook soms op dat er een strijd was wie nu het heiligste was. Jezus Christus uit Palestina of Franciscus van Assisi.

Het is wel regenachtig maar we besluiten om avonds nog eens met de bus naar Assisi te gaan. We nemen de grote paraplu mee en hebben die ook vaker open maar ook weer dicht moeten doen. In een theater is een video presentatie over een musical Clara en Dio.
Het verhaal van de onmeetbare liefde van zuster Clara voor Franciscus. Haar hele leven heeft zij gewijd om zijn idealen waar te maken. Toen ze als kind van huis vluchtte ( bekend verschijnsel van meisjes in de puberteit!) wilde men haar weer naar huis brengen. Maar ze bleek plotseling zo zwaar te zijn dat ook een aantal mensen samen haar niet konden dragen en dus ging ze wel naar het klooster. De beelden lieten een mooie musical zien met schitterende dansscènes en mooie gevoelige muziek.

In een kleine kerk was een expositie van een beeldend kunstenaar. Hij had eerst uit hout, toen uit marmer een sculptuur gemaakt. Er waren geen lichaamsdelen te zien! Toch deed het beeld je direct denken aan de Heilige Maria. In een grote cirkel waren in ronde glazen buizen van 2 meter hoog 30 kopieën van het beeld van 15 cm groot opgehangen. Door de lijnen anders te tonen en steeds ander materiaal te gebruiken had de kunstenaar telkens weer andere “Maria's” getoond. Maria zwanger, Maria knielend, Maria met kind enz.
Aan de wand hingen foto's die computermatig waren bewerkt. Door met schaduwen te werken had hij er nog meer verschillende thema's in kunnen onderbrengen.
We wandelden nog eens vele, vele trappen op naar de bovenstad. Door de smalle openingen tussen de huizen blijken de bewoners precies de weg te weten om met hun, meestal kleine, auto's toch tot thuis of de dichtstbijzijnde parkeermogelijkheid te komen.

De bus haalt ons om 9.15 uur op. Het Poolse stel dat met ons mee gereden was komt op het laatste moment hijgend aanlopen. Lekker gegeten, goed restaurant zeggen ze alsof ze een excuus moeten hebben dat ze noch op tijd zijn. Met een heel prettig gevoel stappen we in de bus. Assisi heeft een plaatsje veroverd in ons hart!

 

Donderdag 06-05-2010

Auto 197/ 1863 Fiets 00/259

Omdat we in de vuilwatertank alleen maar het water hebben dat vanuit de gootsteen gebruikt wordt verbaast het me dat die vol aangeeft. Ik laat hem leeglopen, dat spaart weer diesel! We laden alles in waarbij we vaststellen dat de tafel en de stoelen er altijd als laatste in moeten omdat we anders niet goed bij de plastic opbergcontainers komen in de alkoof.

Elly rekent af en we rijden richting Rome. We hebben voor B wegen gekozen om veel te zien van Italia. En dat lukt! We rijden door dorpen en kleine stadjes, langs appel- en wijngaarden en graanakkers en grasland. De bergen zijn niet te stijl, de Cheetah heeft nergens moeite mee. Behalve in Todi! Het bord geeft 15% aan. Dus in de 2 en rustig in de toeren blijven. We komen zonder water temperatuur stijging boven. Het hartje van deze camper is na 110.000 km nog prima in orde!

Wij hebben het makkelijker. Nadat ik eerst de verkeerde “ingang” van de camperplaats heb gekozen en ik een achteruit rij examen moet afleggen zijn we op camperplaats. We parkeren, stappen uit en een kabelbaan brengt ons helemaal boven in het dorpje. Een groot plein met een kathedraal in de steigers is het centrum. Maar nu eerst koffie. Omdat het best fris is gaan we naar binnen en zitten met 6 oudere mannen in de bar. Ze praten honderduit maar niet zo fel als de mannen deze week op het dorpsplein. Leeftijd maakt dus echt rustig!

De kathedraal is vrij sober. Slechts een beuk heeft de pracht en praal die we nu al gewend zijn in Italiaanse kerken. Het blijkt een gift te zijn van de Lionsclub. Als we daarna door de smalle straatjes met tussen de 3 en 4 verdiepingen hoge huizen lopen zijn we weer echt op vakantie. Hier is alles anders dan thuis.

Bergaf gaat daarna met de camper gemakkelijker en we rijden verder richting Roma. Als we tanken verhogen we ook de druk van de hulpschokbrekers. Ze stonden nu op 2 en ik pomp tot 4. Ik weet niet precies welke stand de beste is maar 4 is het midden dus dat zal wel goed zijn. Omdat we toch stilstaan lunchen we op de parkeerplaats van het tankstation. Als we van de grote weg af moeten van Navi Truus wordt het gebied glooiend en we gaan bergop en bergaf.
Plotseling zie ik een bar en heb zin in koffie. Het ie er allemaal erg nieuw en een jong echtpaar schijnt het te gaan runnen. Een espresso en een cappuccino! We nemen er een klein gebakje bij. Heerlijk en dat voor totaal 2,60 euro. Of dat straks in Roma ook nog kan?

We rijden zonder problemen naar de camping, op ongeveer 30km van Rome. Elly meldt ons aan, de slagbomen gaan open en we vinden een leuk plekje tussen de andere Nederlanders. Hoe kan het dat thuis nog files zijn? Hier lijkt het alsof alle Nederlanders op vakantie zijn.

Toch is onze buurman een Kiwi. Helemaal uit New Zeeland! Een Engelse kennis heeft een camper voor hem geïmporteerd uit Duitsland voor Euro 10.000. Hij reist met zijn vrouw 4 maanden door Europa en verkoopt de camper dan weer. Er waren op internet al genoeg gegadigden en voor weer 10.000 euro. De kennis vraagt 10% dus 1000 euro. Dat is pas goedkoop camper huren. Er staan ook nog Duitsers en een enkele Italiaan. Ik kan dus toch wel wat taalkennis oefenen.

De rest van de dag wordt een thuiswedstrijd. Elly maakt een heerlijke tonijn salade, we kaarten en gaan vroeg naar bed. Dat alles overgoten met de muziek uit de autoradio mp3 speler. Wie klaagt dan noch als het ook in Italië wel eens regent?

 

Vrijdag 07-05-2010.

Auto 00/ 1863 Fiets 00/ 259

Rome!! Met die gedachte worden we wakker. Maar ze worden weggespoeld door het gerikketik van de regendruppels op onze dakluiken. Nou ja, eerst maar eens ontbijten dan zien we wel. En ja hoor! De regen houdt op en we stappen om 10 uur in de bus die ons als extra en gratis service van de camping naar het U-Bahn station brengt. Daar kopen we 2 kaartjes van 4 euro voor de hele dag heel Rome reizen. Het is niet zo druk in de trein maar dat verandert als we bij het Colosseum uitstappen. Mensen lief wat een mensen! Bij het eerste beste terras naast het station kijken we hoeveel de koffie kost. Vier Euro!! Dan maar even wachten tot we iets verder van het Collesseum af zijn. Bij de kassa van Colosseum een echte verrassing! Bent u 65+? dan gratis entree i.p.v. de gebruikelijke 12 Euro.

De volgende uren blijven we ons verbazen. Hoe heeft men in 8 jaar deze arena kunnen bouwen. O.k. Er waren 40.000 slaven die steeds weer ververst werden. Maar dan nog.
Alleen al 40.000 mensen van water en voedsel voorzien, ze huisvesten. Als je verder nadenkt over de miljoenen bakstenen, de specie, de steeds weer in verschillende vorm gekapte blokken hardsteen, het vervoer, ze tot op 40 meter hoogte stapelen en dan zonder specie koud tegen elkaar met de daarvoor noodzakelijke precisie maatvoering.,
De verbindingsankers die daarbij werden aangebracht zijn later gestolen omdat men het metaal voor andere doeleinden kon gebruiken. Desondanks staan de muren en bogen nog steeds als voor 2000 jaar geleden. De architect moet tientalle hulpen hebben gehad die de stenen blokken stuk voor stuk tekenden alvorens ze naar de steengroeve werden gebracht. Zo blijft elke vraag die je hebt over dit kolossale Colleseum een onbeantwoorde vraag.

De roep van onze maag naar eten beantwoorden we wel. We vinden een restaurant in de buurt en eten er ieder een halve pizza en een halve uitgebreide salade. Elly met Tonic en ik met rode wijn. We willen niet te veel eten want we willen nog naar het Forum Romano.

De hele vragenlijst van wie, met wat en hoe wordt nog eens herhaald bij het bezoek aan het aan het Colosseum aangrenzende Foro Romano. Ook hier weer nog groter, hoger, dikker en mooier, De techniek van warme lucht en warm water voor verwarming werd hier ook toegepast. De vereiste ruimtes en gangen zijn nog goed zichtbaar. Het Foro Romano zijn de verblijven geweest van vele keizers. Op de borden met de beschrijving van de panden komen de namen uit onze geschiedenis lessen dan ook allemaal voor. Nero, Castor, Pollux, Romulus, Augustus en vele anderen. Het voert te ver om de hele geschiedenis nu te beschrijven. Een goed boek uit de bibliotheek is daar beter voor.

We zijn opgebrand als we alles hebben bekeken. We lopen naar ons lunch restaurant terug voor een espresso en een cappucchino. Lekker maar wel met 3 euro voor de bediening omdat we buiten aan een tafel zijn gaan zitten.

We beginnen om 5 uur aan de terugreis. Twee keer uitstappen en een keer een stukje de verkeerde kant uit treinen maken er een reistijd van dik een uur van.

Als we 3 minuten na 6 aankomen staat de bus er toch nog. Blijkt dat de chauffeur altijd wacht tot de plusminus 6 uur terrein binnen is. Met moeite komen op de camping het bergje naar de Cheetah op.
We drinken een biertje, smikkelen de halve koelkast leeg en hebben zin om naar bed te gaan. Kaarten desondanks nog twee spelletjes. We slapen als twee slaven die een hele dag gewerkt hebben aan de bouw van het Colosseum.

 

Zaterdag 8-05-2010.

Auto: 00/ 1863 Fiets 00/259.

We boffen niet met het weer. Om 5 uur hoor ik al de regendruppels en als we om half acht opstaan regent het nog. We besluiten toch naar Rome te gaan en trekken de regenjas aan. We nemen de bus om 10 uur en zijn rond 11 uur bij het Vaticaan. Eerst een kop koffie in een bar en dan het St. Pietersplein op. Mijn lieve God wat heb je veel fans. Het ziet er zwart van de mensen. Bij de ingang naar de St Pieter staat een rij die ons doet denken aan de rij op het plein van de eeuwige vrede in China. Blijkbaar zijn de verschillen toch niet zo groot. Maar wij hebben er geen zin in en nemen de kortere rij bij het Vaticaan museum en de Sixtijnse kapel.

Na 21 minuten staan we bij de Kassa. Geen korting omdat we 65+ zijn en ook niet omdat we al voor 65 jaar katholiek gedoopt zijn. Dan maar 15 euro p.p betalen! Maar wat krijgen veel waar voor ons geld. Door het boek van Michel Angelo heb ik een beetje een indruk gekregen hoe en wat zich afspeelde in het oude Rome. Hoe met kunstenaars werd omgegaan en hoe blij ze waren als ze te eten hadden en een dak boven hun hoofd.
Die kunstenaars hebben al deze schitterende kunstwerken gemaakt. Van Gogh was dus helemaal geen uitzondering. De rijkdom komt pas later en voor anderen. De duizenden mensen die in een on onderbroken stroom de kassa passeren bevolken alle ruimtes. In de sixtijnse kapel staan we schouder aan schouder. Keine Photo's, no pictures, roepen de wachten, afgewisseld met ssssssstt. Silence, Ruhe.

Ondertussen kom je ogen te kort. Je wil dit allemaal opslaan, maar dat gaat niet. Wat blijft is een pallet van half en hele naakte mannen, baby's en vrouwen met daarnaast weer in de mooiste gewaden geklede figuren. Vredige taferelen naast een schilderij waar enkele mannen enkele anderen, die weerloos op de grond liggen, met lansen doorboren.

De mensen , hun gevoelens, hun denkbeelden en hun dromen moeten in die tijd echt heel anders zijn geweest. Wij kennen nu al deze voorbeelden en kunnen ze daarom in onze verbeelding oproepen. De kunstenaars van toen moesten ze scheppen zoals voor hen hun schepper alles had geschapen.

De Sint Pieter beneemt je even de adem. Wat hoog, wat breed, hoe overweldigend. Het ene protserige altaar naast het andere, enorme standbeelden en enorme schilderijen.
Hier moet je je als zondaar wel nederig voelen. Alleen als je je geen zondaar meer kunt voelen, heeft dat alles een heel andere uitwerking.

Dit zou de kerk moeten zijn van de armen! Als niet dan minstens van de gewone man. Van de miljoenen mensen op aarde die ter kerke gaan en hun offergave in het bakje gooien dat hun voor de neus wordt gehouden.

Ik verander van gedachte en kijk alleen naar het prachtige van dat alles dat de Sint Pieter biedt. Dan geniet ik wel van elk schilderij en elk standbeeld. Dan wordt je een beetje dronken van zoveel moois.

Buiten kijken we op de plattegrond en nemen een weg langs enkele andere bezienswaardigheden naar de metro. Op het grote plein zie ik een bekende. Wie is dat ook alweer? Die ken ik toch! Van de kookclub? Ik loop hem na en tik en aan. Goedemiddag, ik ken je maar waarvan? Ik ben Harrie Crijns. Ik ben Maxim Verhagen, minister, zegt hij. O sorry, zeg ik, prettige dag nog. Zo nu weet Maxim wie Harrie Crijns is!

Even later, als we geld uit de automaat halen, spreekt een stel Nederlanders me er op aan. Ja, zij hadden hem wel direct erkend.

We lopen door de drukke stad. De zon schijnt, Rome is een gezellige stad. We zien het Pantheon, de Trevi Fontijn, De Spaanse trappen, en bij de metro de Plaza di Popple.

Als we bij de Cheetah zijn voelen we wat we vandaag gedaan hebben. Stoel, pilsje, kaas, olijven en dan even plat op de bank. Na het dutje maken we samen een tonijn salade en  drinken er een glaasje wijn bij. Ik win twee keer vanavond. Elly is k.o!

 

Zondag 09-05-2010

Auto 00/1863 Fiets 00/259

Ja hoor! Door de gaatjes van de luchtroosters en door de spleten van de verduisteringsschermen stralen ze ons bed op. Als we de gordijnen en de schermen open maken is de dag al goed. Volle zon dus een echte zondag vandaag.

We kunnen buiten ontbijten en dus wordt het afwisselend goede morgen, bon giorno, good morning en guten Morgen.. Dat is het leuke als je aan het pad en schuin tegenover de toilet gebouwen staat. Elly krijgt voorjaarspoets kriebels en zoekt alles bij elkaar dat gewassen moet worden. Nadat ze alles op de hand heeft gewassen gaan er 3 euro in de droger. Ik span de waslijn van de camperspiegel naar een struik. De droger stopt te snel dus is het lijntje gauw vol. Aan de luifel is ook nog plaats dus die wordt ook volgehangen.

We lopen naar het zwembad. Er staan mooie ligstoelen met een luifeltje boven je hoofd, Je kunt zelf regelen of je neus wel of niet in de zon ligt. De zonnestralen zijn zo intensief dat we na 20 minuten besluiten naar de schaduw te verhuizen.

 

Elly leest en het stoort haar als ik haar het verhaal vertel van Sjefke. Sjefke was als kind van een arme weduwe in een klein Limburgs dorpje opgegroeid. Sjefke was geboren met een moeilijk been. Hij sleepte het een beetje na als hij liep. Natuurlijk werd hij er op school mee gepest. Dat maakte het voor Sjefke nog erger dan het voor hem eigenlijk was. Hij zelf had er niet zoveel moeite mee. Hij kon dan wel niet voetballen en hardlopen met de andere jongens maar daar raakte hij aan gewend. Erger vond Sjefke het dat geen van de meisjes naar hem om keek. Erger nog, Sjefke durfde nooit naar een van de meisjes te kijken. Ook niet naar Trees van de veldwachter alhoewel hij die toch het allermooiste meisje op aarde vond. Omdat Sjefke in de school zo goed oplette bij de catechismusles en de lessen van mijnheer pastoor over het katholieke geloof mocht Sjefke misdienaar worden.
Zo'n trouwe en ijverige misdienaar had mijnheer pastoor nog nooit gehad. Sjefke was er altijd ruim op tijd, was nooit afwezig tijdens de mis en ruimde na de mis alles heel netjes op.
Doordat Sjefke veel in de kerk kwam begon hij zich te interesseren voor de schilderingen en de beelden in de kerk. Dat viel mijnheer pastoor ook op. Graag vertelde hij Sjefke de betekenis en de symboliek achter de schilderijen Hij vertelde Sjefke het verhaal van de heiligen die als beeld in de kerk stonden.
Mijnheer pastoor was ooit in Rome geweest en toen hij daarover begon te vertellen kon hij niet meer stoppen. Sjefke luisterde met open hart en open mond. Op dat moment besloot hij ooit naar Rome te gaan. Wordt vervolgd! ( We hebben nog goed rond gekeken maar Sjefke nergens gezien!)

We maken er verder een luie dag van. We eten , liggen in de zon, wandelen vanuit de camping het veld in, kletsen met andere camperaars en gaan 's middags een ontspannend dutje doen. We besluiten wel morgen  nog een keer naar Rome te gaan en dan de hop-on&hop-off bus te nemen.

 

Maandag 10-05-2010.

Auto 00/ 1863 Fiets 00/269.

Vroeg op, vroeg ontbijten en de bus van 9 uur naar Rome. Om 10 uur staan we midden in de stad bij het centraal station. Maar voor we gaan bussen eerst een cappuccino! We vinden een bar en drinken daar onze wakkermaker. Dan wandelen we naar het busstation waar de rondrit bussen staan. We kopen 2 kaartjes voor de stadsrondrit en de rit naar de Via Appia. Het zonnetje schijnt dus als we boven op het dek zitten gaan de jassen uit.

We hebben oor speakers gekregen en kunnen kiezen tussen 6 verschillende talen. Elly kiest Engels, ik Duits. De bus rijdt langs alle historisch belangrijke gebouwen en plaatsen van Rome. Enkele hebben we al gezien en tijdens de wandelingen door de binnenstad hebben we ook gebouwen gezien die nu niet in de route zitten. Maar je ziet de stad opeens vanuit een ander perspectief. Door de hoogte van de bus krijgen ook de huizen meer aandacht. Dan zie je de oude rijkdom weerspiegeld in de mooie gevels. De hoofdwegen zijn breed, passend bij deze mooie voorname huizen. De informatie die we krijgen vertelt ons wie, waar, en wanneer woonde. Maar die namen en jaartallen gaan er net zo snel weer uit als ze er in komen. Het grootse, het machtige, het kunstzinnige en het groteske van al die gebouwen maakt indruk en die blijft achter. Na twee uur zijn we weer terug bij het begin. We stappen uit om te lunchen. Ik wil Italiaans en Elly heeft zin in wat hartigs van Mc.Donald. Het wordt Mac en we nemen ieder een cheeseburger, een beefburger en daarna koffie met appeltaart. Samen 8 euro in hartje Rome op een mooi zonnig terras waar de wereld aan je voorbij loopt. Als je dan nog naar het toilet moet ook nog een gegarandeerd schoon toilet.

De bussen hebben tot half twee pauze. We stappen dan in de bus naar de Via Appia, de oude weg die de legers gebruikten om zo snel mogelijk op het slagveld te zijn. Het valt ons een beetje tegen. Ook wel moeilijk om na al het moois en indrukwekkends uit City Rome nog iets te vinden dat dan nog indruk kan maken. Er wordt overal gerestaureerd en na enkele jaren zal dit deel beslist ook veel toeristen trekken. We stappen uit bij catacomben en een kerk die geheel afgelegen op de ze weg is gebouwd. En dan zijn we toch weer verbouwereerd. Heel mooi van marmer gebouwd, mooie altaren en ook die hebben weer mooie muurschilderingen. Omdat het niet zo massaal is als in de

St. Pieter bekijken we elk schilderij apart en proberen vast te stellen wat het betekent. Het lukt een paar keer maar de meeste blijven vraagtekens.
We lopen terug naar de bushalte en rijden even later terug richting centrum. Dan begint het zachtjes te regenen. We gaan voorin onder de kap zitten en blijven droog.

Omdat we niet graag te vroeg op het plein zijn voor de camping bus wandelen we naar de Piazza di Popolo en nemen nog eens het schitterende gebouw in ons op. Zelfs met honderden mensen op het plein eist het zoveel aandacht dat je nergens anders na kunt kijken.

We lopen ook nog de Spaanse trappen op en lezen boven hoe en waarom ze zijn aangelegd. Ze zijn het mooiste voorbeeld van de Rococo

stijl in Rome.

Na enkele keren verkeerd lopen vinden we de ingang naar de metro. We hebben geluk! De trein brengt ons weer terug nar de halte waar de campingshuttle op ons wacht. Als we 4 minuten na 5 aankomen komt de camping bus net aanrijden. Gelukkig. Kunnen we toch nog mee!

Als we bij de camper komen zijn onze buren uit New Zeeland vertrokken. Ze hebben een briefje tussen onze stoelen geklemd:

Good bye and a nice trip. The N.Z.ers. Leuk, schijnbaar vonden zij het ook prettig om met ons contact te hebben .
Elly gaat even liggen en ik doe de afwas. Dan smikkelen we wat uit de ijskast want het restaurant gaat pas om 7.30 open en we hebben al zin. Ik krijg in het restaurant mijn Italiaanse pasta en Elly haar grote garnalen en inktvis ringen. Omdat we er ieder ¼ liter wijn bij drinken slapen we daarna snel in. Morgen gaan we verder!

 

Dinsdag 11-05-2010.

Auto 101/1964 Fiets 00/269

De regen klettert al op het dak als we wakker worden. We ontbijten en beginnen alles in te pakken. Naast ons hebben mensen uit Slowakije in een kleine auto geslapen. Ik bied ze een kop koffie aan maar die hebben ze al in het washok met een verwarmingsstaaf gemaakt en gedronken. We vertrekken met regen richting Noorden. Op de rijksweg is het niet druk en het is prettig rijden. Als we een Co-op zien gaan we winkelen. Elly koopt alles dat ze nodig heeft. We rijden met de kar naar de camper en laden daar uit. Als we de kar terugbrengen drinken we in de winkelbar een kop koffie met chocolade croissant.

Rond 12 uur zijn we bij de geplande camping in Bolsena. De eerste indruk is niet zo goed. Eigenlijk niet eerlijk want als het regent ziet alles er gewoon treurig uit. Bij nader inzien valt het wel mee. We zoeken een goede plek en installeren ons. Elly dekt de tafel en we lunchen met vers brood, heerlijk rauwe en gekookte ham uit de streek en een eitje erbij.

We hebben geïnformeerd naar een fietsroute maar die is er niet. Er is wel een wandelpad naar het dorp en daar gaan we naar toe. We moeten soms flink door de modder maar komen toch in het dorp. En dan blijkt dat niet alleen de grote steden maar ook de dorpen soms vol staan met oude kerken, kastelen en huizen. Het is een dorp dat in de tijd van Christus al bekend was. Er is ooit een wonder gebeurd. Een hostie is beginnen te bloeden! Dat wordt nu nog elk jaar herdacht. De kerk ziet er dan ook mooi gerestaureerd uit.
Opvallend is dat hier veel huizen als appartement in gebruik zijn en dat er veel te koop staan.
We willen op de terugweg niet weer door de blubber lopen en gaan over de rijksweg terug naar de Cheetah.

We eten buiten aan ons tafeltje  pasta met courgette  met als toetje yoghurt met verse aardbeien. Kopje koffie na en de Crijnsjes zijn weer de koning te rijk. We plannen om morgen naar Sienna te rijden en daar op een camperplaats te gaan staan. Nu de zon nog!

 

Woensdag 12-05-2010.

Auto 142/2106 Fiets 00/269

Ja hoor, de zon is er. Ik word meteen op vrolijke manier met een goede morgen begroet door een mevrouw die uit het douchegebouw komt. De zon schijnt al lekker en dat maakt mensen vrolijk en opgewekt. We ontbijten buiten en beginnen daarna aan de aftocht.
Schoonwatertank goed gevuld, vuilwater tank leeg, potty-pot geleegd en gevuld met schoonwater en chemisch middel bijgevoegd, 10 liter kan drinkwater vol, blokken onder de wielen uit, gaskraan dicht en deurtje op slot, rubbermat uitkloppen, opvouwen en in krat opbergen in de alkoof, stroomkabel oprollen en opbergen, stoelen en tafeltje in alkoof, alle dakluiken en ramen dicht, alle deuren en kastjes dicht, ijskast van 220 volt op 12 volt schakelen, zonnescherm opdraaien en zwengel in alkoof opbergen dan nog de navigatie aan en we kunnen rijden. Een complete cursus hersengymnastiek die zorgt dat je hersens goed blijven werken.

We rijden eerst naar Pianza. Volgens ons boek een dorpje dat volgens plan gebouwd is en nooit veranderd. We kunnen net buiten de muren parkeren en wandelen door een poort naar binnen. Her plaatsje is echt schattig. Geen grote hoge torens of gebouwen. Wel smalle straatjes die soms naar de muur leiden en dan een prachtig uitzicht op het Toscaanse land geven. Golvende landerijen versiert met cipressen en andere bomen. Grote boerderijen meestal op een heuvel waardoor ze nog groter lijken dan ze al zijn. Grazende schapen als witte vlekken op groene weiden. We vinden weer een klein terras om koffie te drinken en neme er een croissant bij. Als we weer bij de auto komen dekken we de tafel en lunchen met uitzicht op het Toscaanse landschap.

De weg naar Sienna is genieten van het uitzicht. Op een bepaalde plek stopt een Deen met zijn camper en wij stoppen ook. De plek lijkt wel de plek die beroepsfotografen gebruiken om typische Toscaanse foto's te maken. We maken beide foto's en met behulp van zijn vrouw die Duits spreekt vertellen we over onze Italië ervaringen. Zij hadden trouwens met Pasen geprobeerd in de randstad  een plek te vinden met de camper. Maar dat was tegengevallen, net als het weer in Nederland!

In Sienna leidt Navi Truus ons eerst verkeerd. We kunnen in elk geval geen parkeerplaats ontdekken als zij zegt: Bestemming bereikt. We rijden terug naar een plek waar Elly iets heeft gezien op de borden. Daar vraag ik bij een tankstation en de man wijst me de campingplaats zo aan. We rijden er naar toe en kunnen kiezen waar we willen staan. Er staan 12 bussen en 4 campers. De prijs is Euro 20,00 voor 24 uur. Er zijn schone wc's maar verder niets. Het centrum is op 1 km lopen dus dat is gunstig. We besluiten om te blijven en kopen een parkeerticket bij de beheerder.

 

We hebben nog niet echt honger maar eten toch de portie pasta op die we over hebben van gisteren.

We kleden ons een beetje leuk aan om een “ we gaan naar de stad” gevoel te krijgen en wandelen naar Sienna centrum. Een gedeelte kunnen we de roltrap op die ons boven en midden in de stad brengt. Doordat je Siena zo vaak op de film en de TV hebt gezien is het net alsof je er al eens geweest bent. De kathedraal en de Campo kwamen me echt bekend voor. Voor Elly helemaal want die is hier al eens geweest. Van binnen is de kathedraal een verrassing. Als je door een andere ingang in de kerk komt waarop de kathedraal gebouwd is snap je het eerst even niet. Maar door de glasplaten in de vloeren wordt het je wel duidelijk. Tussen de gewelven van de eerste kerk zijn verstevigingen gemetseld die de zuilen van de nieuwe kerk moeten dragen.

De oude stad zelf is (nog) niet helemaal gerestaureerd. Veel huizen zijn echt oud en maken een vervallen indruk. Het vele grijs dat de boventoon voert maakt van de straten met de hoge, dicht tegen elkaar gebouwde huizen een sombere leefomgeving. Dat kunnen ook de vele geparkeerde kleine, maar vaak kleurige auto's en scooters, niet voorkomen.

We slenteren over het grote plein van de Campo. Er is niet veel verbeelding nodig om je de jaarlijkse paardenraces hier voor te stellen. We beklimmen de trappen van de hoge toren niet, omdat die al gesloten is. Of zijn we misschien een beetje blij dat we al die trappen niet op hoeven? Bij een pilsje en een glas wijn bekijken we op de plattegrond welke gebouwen we morgen nog willen zien. Eigenlijk hebben we de bekendste gebouwen en pleinen gezien. En eigenlijk raken we ook een beetje vol van al het moois en wordt de interesse iets minder.

We lopen de weg terug i.p.v. de roltrap. Er staat een 11 meter camper naast ons op de parkeer plaats. Verder is die helemaal leeg. We besluiten om morgen verder te rijden naar San Gimignano. Elly vindt een camperplaats met stroom, toilet en water. Het is niet zo ver dus kunnen we morgen een lekkere dag rondom de camper houden. Maar eerst lekker slapen en dat bevalt ons steeds beter nu me meer en meer aan de “matras' gewend raken.

 

Donderdag 13-05-2010.

Auto 49/2155 Fiets 00/269

Het heeft vannacht niet geregend maar gegoten. Echte zware regenbuien en het leek wel uren lang. Her regent als we het bed opruimen maar dan stopt het en kunnen we zelfs iets van een blauwe hemel zien. We ontbijten en rijden dan weg. Bijna niets te controleren want we hebben geen buiten activiteiten gehad.

De navigatie stuurt ons eerst een snelweg op en na 20 km gaan we de rijksweg op. Meteen heb je meer contact met de omgeving. Het is weer net als in de reisfolders. Glooiende hellingen, boerderijen op de heuveltoppen en het landschap versierd met
cipressen. De herfstkleuren zullen dit wondermooi kunnen kleuren maar al het frisse groen, gemengd met de bloesems in verschillende kleuren maker er ook nu een kleurrijk plaatje van.

De Cheetah moet weer even hard werken. Het gaat met scherpe  s-bochten vrij stijl omhoog. Ik heb inmiddels geleerd alleen met het stuur de bocht om te gaan en niet ,zoals met de Saab, eerst het gas los te laten en midden in de bocht weer gas te geven. Gewoon constant snelheid houden en door de bocht sturen.

We hebben de straat opgegeven in de navigatie maar we hebben geen nummer. Dus zegt Navi Truus bij het begin van de straat : Eindpunt bereikt. Nergens een camperplaats te zien. Elly vraagt aan een passant maar die weet van niets. We gokken en rijden door richting Gimignano dat nog 12 km is. De camperplaats moet 3 km van het centrum zijn dus die gok kunnen we wagen. Ja hoor! Plotseling rechts het bord en we kunnen er zo in rijden. Even aanmelden en plekje zoeken. We plaatsen de Cheetah dwars en kunnen hem dan met de blokken fijn horizontaal zetten. Stoelen naar buiten en dan een kop koffie.
Het is rond 11 uur. We blijven tutten tot na de lunch en laten ons dan door de gratis shufflebus van de camperplaats naar de stad brengen.

In de beschrijving van Gimignano hebben we gelezen dat de plaats het karakter van de middeleeuwen heeft behouden. Het is er in elk geval allemaal wat rustiger als we de laatste tijd gewend zijn. De huizen zijn rustiger, eenvoudiger maar wel stijlvol. De kerken  ook weer minder overdadig vol met altaren en grote schilderijen. Maar daarom niet minder mooi! Opvallend zijn de 14 grote torens die tot maximaaal 54 meter hoog gebouwd mochten worden. Het zijn vlucht torens getuige de hoge ingang die alleen met een ladder bereikt kon worden. Ze werden ook gebruikt als graan opslagplaats omdat de ratten er dan niet bij konden. Maar eigenlijk waren het pronkstukken waarmee de ene rijke familie de andere probeerde te overtroeven.

In een galerie ontdekken we verschillende soorten kunstwerken van voor ons allemaal onbekende schilders, beeldhouwers en vormgevers. Dan blijkt dat datgene dat we in al die weken hebben gezien ook nu gemaakt kan worden. Het grote verschil is dat men nu bijna niets meer hoeft uit te vinden. Verf en alle benodigde materialen en gereedschappen kun je gewoon in de winkel kopen. Ook ontbreekt het nu aan opdrachtgevers die zulke grote opdrachten geven als in de tijd van Michel Angelo.

We boffen weer! Een jeugdorkest uit Kolding in Denemarken geeft met 50 muzikanten een concert in een van de kerken. Strijkers, blazers, piano, slagwerk, helemaal compleet. Het concert duurt ongeveer drie kwartier. Een mix van moderne en klassieke nummers bewijst dat de jeugd flink geoefend heeft en onder leiding van de dirigent goede muziek kan maken.

We wandelen door het stadje terug naar de bushalte, nemen de bus weer terug en koken, wassen af, lezen, kaarten en gaan slapen in ons bed dat steeds vertrouwelijker wordt als eindpunt van weer een fijne dag.

 

Vrijdag 14-05-2010

Auto 00/2159 Fiets 00/269

De grond is droog, dus het heeft vannacht niet geregend! Misschien is de regenperiode nu wel voorbij. Valse hoop dus. Als we even later ontbijten vallen weer de eerste druppels.
We willen ons plannetje om Gimignano nog eens te bezoeken daardoor niet veranderen. We trekken de regenjassen aan en wandelen naar de shuttlebus. Voor we bij de stadspoort zijn is het droog en schijnt de zon. Raar is dat het dan meteen flink warm is.

Het zijn gewoon de wolken die de boel in de war sturen.

We wandelen extra langzaam en kijken naar de bouwstijlen, de torens, bezoeken nog eens de expositie in de galerie en drinken koffie in de hoofdstraat. We nemen wat tijd voor foto's omdat we gisteren het fototoestel wel bij ons hadden maar er geen geheugenkaartje in zat. We zoeken naar straatjes die niet zo druk bezocht worden en komen zo ook langs de oude vestingwal. Ze is erg hoog en je kunt je voorstellen dat dit stadje door de vijand moeilijk in te nemen was. Alhoewel het toch enige malen is veroverd.
Als we het gevoel hebben dat het genoeg is geweest gaan we op zoek naar de Co-op om boodschappen te doen. We lopen eerst de hele stad door om dan te horen dat de Co-op helemaal aan de andere kant is!! Dus weer berg op, trap op, door het centrum en dan weer berg af, trap af en glimlachend de Co-op supermarkt binnen lopen. Bij de kassa hebben we weer een tas vol! Toch gaan we niet met de bus maar lopend naar de camper. We willen fit blijven! Ik wilde de weg afkorten en liep door het veld. Elly bleef op de weg. Ik weet niet hoe of waarom maar ploseling lag ik, met boodschappen en al, op mijn kont. Als ik weer recht sta zie ik een gierende Elly op straat staan! 

We duiken een uurtje bed in en gaan dan afwassen. We hebben van drie maaltijden bij elkaar gespaard en lopen samen met de handen vol vuile potten, pannen, bestek en borden naar het afwashok. Dan is een camperplaats of camping met deze service toch wel te verkiezen boven een pure camperstaplaats.

Elly bakt vis met courgette en yoghurt met aardbeien toe. Dan nog een kop koffie met en koekje en the dinner is weer compleet. Wel nog even dit verslag tikken en 3 spelletjes kaarten. Elly zegt al bij voorbaat dat ze me gaat inmaken. Dus verliest ze drie keer achter elkaar. Dat zal wel de straf zijn omdat ze me heeft uitgelachen. Maar toch een zoen en .......Welterusten!

 

Zaterdag 15-05-2010

Auto 149/ 2308 Fiets 12/ 281

Naar bed om 22.00 uur. Geplast om 0.15 uur. Het regent. Weer geplast om 2.30 uur. Het regent. Om 5.15 geplast. Het regent. Als we om 8.15 uur opstaan regent het. En het blijft regenen, tijdens het ontbijt en tijdens de rituelen die bij het vertrekken horen. Elly wil nog even naar het toilet. In controleer binnen nog even alles, doe de deur op de twee sloten, start de auto en rij haar tegemoet bij het toiletgebouw. Ze heeft al afgerekend dus we kunnen zo weg rijden. In de regen natuurlijk. Navi Truus stuurt ons over een hele mooie weg alhoewel de borden ons vertellen dat we anders moeten. Later blijkt dat er twee mogelijkheden waren maar Truus de meest toeristische heeft gekozen.

We gaan eerst richting Volterra. Als het nog regent als we er aankomen rijden we gewoon door. En het regent! Dus door naar Viareggio. Het is mooi rustig op de weg en de wegen zijn hier minder slecht als gebruikelijk. We drinken koffie in een winkel van sinkel op levensmiddelen, wijn, kaas en specialiteiten gebied. Als we Viareggio binnenrijden worden we door de verkeerspolitie gestopt. Er staan dranghekken op de weg en ik denk dat de Giro wel hier langs zal komen. De agent vraagt waar we naar toe willen. Als ik zeg dat we naar camping viareggio willen vraagt hij een collega ons daar met de politieauto naar toe te loodsen. Dat is pas service! Hij brengt ons door het plaatsje en nog enkel andere afsluitingen tot voor de poort van de camping.

De camping maakt meteen een goede indruk op me. Dat komt niet alleen door de juffrouw aan de balie die ons een duidelijk beeld geeft van de omvang van haar borsten.

Er zijn mooie ruime plaatsen, de wc's en douches zijn mooi ruim en schoon, er is een shop, een restaurant en internet. We vinden snel een plek en richten ons daar in. We maken koffie, dekken de tafel en lunchen.

De buren komen aangefietst en ik ga ze vragen of in de omgeving goed te fietsen is. Ze zijn er pas sinds gisteren en zijn nog niet verder dan de supermarkt geweest. Hij heeft ook een schotelantenne en als ik hem vraag wat daar voor nodig is en hoe dat moet legt hij me alles uitvoerig uit. De Adria leverancier van zijn caravan had vol automatische antennes in de aanbieding van Euro 1200,00. Ik moet eens vragen of op de caravan kijken wie die leverancier is. Lijkt me wel een haalbare zaak. Samen met een tv en decoder ben je dan voor Euro 1700,00 klaar.

Als ik terugkom staat Elly klaar om te gaan fietsen. We kijken op de plattegrond en fietsen dan richting centrum. Wat een verrassing! Viareggio heeft een haven die vol ligt met gewone maar ook super grote dus super dure jachten. Er zijn grote jachtwerven en allerlei winkels voor boot spullen. Langs de lange boulevard liggen aan een kant hotels variërend van 3 tot 5 sterren. Aan de andere kant is de promenade een luxe winkelstraat waar de welbekende merken tot en met Swarovski en Geo worden verkocht. Tussen die winkels is er steeds een brede poort. Daarachter een strook tot aan de zee die is ingedeeld in een zwembad, douchecabines en honderden strandstoelen die, als de zon nu maar komt, wel vol zullen liggen met zon aanbiddende toeristen.

De huizen in de straten achter de promenade zien er luxe uit. De straten zijn heel duidelijk in een carré aangelegd. Strak, alsof je in New York bent. Er zijn om en om eenrichtingsverkeer straten. Op zaterdag en in de siësta is het er nu rustig. Als morgen de zon schijnt zal het er wel heel druk worden.

Omdat inderdaad de Giro vandaag door Viareggio kwam is er op de promenade een tentenkamp met allemaal fietsen en fietsspullen verkopers. Fietsen van carbon in het allernieuwste model worden aangeboden door Trek, Giant, Marinello en nog andere voor mij niet bekende merken. Trek heeft twee accufietsen maar dan gecombineerd met het frame en de set van een schitterende sportieve fiets. Ik til er eens aan maar dan valt het gewicht toch nog tegen.

We vinden de weg weer naar huis en smikkelen van Mascarpone met Gorgonzola kaas met toastjes. Ondertussen komen er steeds meer Hollandse caravans en campers het terrein op rijden. Schijnbaar is Asci toch wel erg goed bekend bij de Nederlandse reiziger. Echt Hollands natuurlijk want de prijs van Euro 15,00 per nacht compleet is ook wel een echt koopje!

We eten vanavond in het camping restaurant. Als we binnen komen zitten er enkele pizza afhalers te wachten op hun pizza. Wij bestellen een tong voor mij en voor Elly gefrituurde inktvis met garnalen en groenten. We nemen er frites en brood bij en drinken pils en rode wijn. We klagen samen over het weer met een Nederlandse mevrouw aan een ander tafeltje. Maar ook zij beweert dat het morgen beter wordt. Elly vindt het eten echt heerlijk!
Mijn tong is niet zo groot maar wel goed gefrituurd. Al met al voor euro 27,00 een smakelijk etentje. Als we in de Cheetah komen maken we nog koffie. Ik zet de eerste foto's in dit verslag en Elly leest in haar Konsalik boek! We kaarten wel noch maar Elly heeft na twee spelletjes verliezen zoveel slaap dat we onder het dekbed kruipen. Benieuwd hoe vroeg we nu morgen ochtend wakker worden.

 

Zondag 16-05-2010

Auto 00/2308 Fiets 49/ 330

We zijn inderdaad vroeg wakker. Als Elly om 7 uur moet plassen sta ik ook op. Het is droog buiten en dat is een goed (voor) teken! Na het ontbijt kijken we nog eens op de kaart en besluiten om naar Massa te fietsen. Als we weer naar de boulevard fietsen en dan steeds de weg langs de zee aan houden moeten we er van zelf komen. Dat blijkt wel zo te zijn maar dan wel met een paar leuke onderbrekingen. In Pietra Sante is markt. We parkeren de fietsen en lopen langs de stands met lokale producten, handwerk, antiek en een enkele stand met schoenen en kleding. Kopje koffie op een terras en naar de passerende mensen kijken geeft een extra vakantiegevoel. De weg naar het stadje Massa is 25 km. We lopen ook daar even door de hoofdstraat. De meeste winkels zijn open, sommige hebben hun waren ook buiten staan. Op een plein eten we een stuk pizza met cola voor mij en tonic voor Elly. Er staan weer een stel mannen te praten op de hoek. Maar ook nu lijkt het weer of ze heel fel debatteren of zelfs onenigheid hebben. Felle gebaren en luide stemverheffingen zoals wij die bij gewone gesprekken niet kennen. Voor de terugtocht zoeken we een andere weg. Dat kan als we twee of drie straten verder landinwaarts fietsen. We kunnen niet verdwalen want rechts is altijd de strandpromenade.

Verdwalen doen we niet maar ons verbazen wel. De weg is een aaneenschakeling van grote, dus dure , villa's. Soms zien we de zwembaden, de dubbele garages, de Porsches, de mooi aangelegde tuinen en de brede en lange oprijlanen. Hier woont het rijkere deel van de Italianen. We kiezen er steeds een uit maar daar komen dan lacherige opmerkingen bij als” maar dan wel met tuinman'' of “ maar niet het hele jaar.'. Waarschijnlijk toch een beetje heimwee naar onze bungalow met tuinman die we niet meer hebben!

Als we bijna in Viareggio zijn is de weg afgezet. Het lijkt niet zo serieus dus we rijden om de hekken heen. Even later racen er een aantal renners in hoog tempo voorbij. Het zijn de deelnemers aan de rit van 160 km voor liefhebbers die Viareggio heeft georganiseerd.
Om niet ook gehuldigd te worden lopen we voor de finish over het trottoir.
Even later zien we onze kampeerbuurman en zijn vrouw in fietskleding een bar binnen lopen. Zij hebben de tour dus volbracht.

Wij fietsen naar de camping. Tijdens het dagelijkse smikkelen zegt Elly dat ze de mix van inktvis, garnalen en groente gisteren zo lekker vond. We besluiten om ook vanavond die mix te eten. Elly zal er rijst bij koken en dan ons yoghurt toetje na. Ik ga naar het restaurant en bestel het gerecht. De bazin vertelt me dat het nu niet zo druk is omdat het koude weer de Italiaanse klanten weg houdt. Die kunnen de weerberichten elke avond volgen. Als er dan een lang weekend is zoals afgelopen weekend blijven ze thuis in plaats van een paar dagen naar de camping aan zee te gaan.

Ik heb gezien dat er een oudere camper staat die geleverd is door Eindhoven Campers.
Ik spreek de man en de vrouw voor de camper aan en ze vertellen meteen dat het een goede zaak is. Zij hadden helemaal geen verstand van campers en men heeft hun goed geïnformeerd. Ze hebben nu een Hymer van 18 jaar oud. Hij ziet er echt prima uit en koste Euro 15.000. Ze hebben de bankjes van de eethoek eruit gehaald en 2 autostoelen daarvoor in de plaats gemonteerd. Ze zaten goed en het ziet er ook goed uit. Ook had hij de autostoelen verwisseld voor twee stoelen uit een Volvo omdat die beter zijn voor zijn rug. Hij had een zonnepaneel op het dak en de daarbij behorende extra accu onder een de stoelen. Ze zijn blij met hun camper en de service van de Eindhoven camper.

Het eten is klaar als ik terugkom in het restaurant en ik wandel naar de Cheetah. Elly heeft net de rijst klaar en we kunnen direct beginnen aan onze maaltijd. Het smaakt ook nu weer heerlijk en we hebben met ons twee meer dan genoeg. Na het eten bereiden we ons bezoek aan Pisa voor. We bekijken de platte grond, lezen over de bezienswaardigheden en kijken waar we uit de trein moeten stappen. Weten dat die scheve toren er is. Morgen gaan we hem zien!

Maandag 17-05-2010.
Auto: 00/ 2308 Fiets 9/339

We doen 's morgens rustig aan. Die toren loopt heus niet weg! Na het ontbijt breng ik eerst het trapje terug dat we van een ander Limburgs stel hadden geleend. Elly geeft me een boek mee dat ze op een vorige camping heeft meegenomen en nu uit heeft. Zo blijft het in de roulatie! Zij gaan vandaag met de camper naar Pisa en bezoeken de stad dan vanuit de camping. Wij fietsen om half tien naar het station, stallen de fietsen en kopen kaartjes.
De trein vertrekt kwart over tien uit Viareggio, dus we hebben de tijd. Er staan meerdere toeristen op het station en we horen Duits, Engels en Italiaans. De reis naar Pisa duurt maar een kwartier. We stappen in een voorstad uit en lopen dan langs enkele scholen naar het centrum.
Elly moet dan vreselijk plassen dus we lopen meteen bij Mc Donald binnen. Elly naar het toilet en ik een Espresso en Coffee Americano bestellen. We nemen er elk een half croissantje bij en zitten dan lekker buiten in de zon en kijken naar de mensenmassa die hier zo vroeg al door de poort naar de scheve toren gaat kijken.

 

Als wij door de poort lopen zijn we toch wel verbaasd. De toren, de kathedraal en het museum  liggen op of aan een groot groen grasveld. Het ziet een beetje onwezenlijk uit. Wij zijn nu gewend dat zulke gebouwen midden in de stad liggen en omzoomd worden door huizen. We bekijken de gebouwen eerst van buiten en maken enkele foto's. Dan halen we tickets en gaan de Dom binnen. De Dom is opvallend anders! Door de grote oppervlakken die met licht gekleurd marmer zijn bekleed is de hele kathedraal erg licht. Als je heel goed kijkt zie dat dit nog wordt bevorderd door de indirecte lichtbundels van de verlichting. De schilderijen en ook het grote terrazzo werkstuk boven het altaar zijn erg groot en geven daardoor een rustige indruk. Er zijn niet ten koste van alles barok versieringen aangebracht die mooi kunnen zijn maar ook het geheel onrustig maken. We lezen de beschrijvingen van verschillende kunstwerken in de kathedraal.
Ook nu maken we foto's en oefenen met boven- en onderbelichting. Straks zijn we ook nog goede fotografen geworden op deze reis.

Voor de lunch maken we het ons gemakkelijk en lopen het kleine stukje terug naar Mc Donald, Ieder een beef- en een kaasburger en daarna een Sprite voor Elly en coffee americain voor mij. Opeens ontdekken we dat geen van ons beide de fietsen heeft afgesloten. Ik heb wel de twee kabelsloten gebruikt en daarmee zitten ze aan elkaar en aan de paal verbonden. Maar de sleutels zitten nog op de fietssloten. Best een beetje spannend. We kunnen er nu niets aan veranderen dus maar afwachten.

We lopen weer naar het grasveld, maken noch een paar foto's en gaan dan naar het museum. Weer is er voor mij het onbegrijpelijke. Hoe hebben ze het gedaan? Hoe lang duurde het voor je uit een blok marmer van 3 bij 3 meter een ruiter op een paard gewapend met schild en zwaard kunt hakken? Hoe lang was je leerling voordat je zulke schilderijen kon schilderen die hier hangen? Hoe leer je om zoveel hele dunne houtdeeltjes op elkaar te lijmen dat het er uit ziet als een dik opengeslagen boek? Hoe lang werkt een of honderd vrouwen op een kazuifel dat een groot goud brokaat borduursel is? Hoe kun je een verhaal in 24 verschillende delen vertellen op een grote koperen poort van 8 bij 2,5 meter? En zo waren er in dit museum nog heel veel vragen waar ik geen antwoord op heb. Het waren enorme specialisten in hun vak. Daarnaast moeten ze het als een levenstaak hebben gezien om dit voor hun heer of hun God te kunnen doen.

Natuurlijk bekijken we ook de scheve toren van alle kanten.  Elly maakt de bekende scheve toren foto die door mijn hand wordt tegengehouden.

Ze vindt het een raar grapje, maar het lijkt echt alsof!

Vol van al dat moois en de onbeantwoorde vragen wandelen we dan de stad in om het andere Pisa te ontdekken. Hier is niet alles tot in de perfectie gerestaureerd. Het is goed te zien dat veel huizen oud zijn. Het geeft de stad zelfs zijn eigen sfeer. De straten zijn afwisselend smal en breed. In de hele smalle straatjes is het echt een oude stad. Op de pleinen heeft het wat grandeur, jammer dat daar enkele gebouwen in de steigers staan.

Over de rivier de Arno, die helemaal uit de bergen bij Bolzano hier naar toe stroomt, komen we bij het centraalstation. We kopen kaartjes en ontdekken dan dat de trein er zo aan komt. Als we weten welk perron rennen we er naar toe. De trein staat er al en we gaan meteen zitten.
Als ik naar de kaartjes kijk lees ik dat die moeten worden afgestempeld in de automaat..
Ik zoek nog op het perron maar daar is geen automaat. Dan maar het risico nemen dat we het de conducteur moeten uitleggen. Als die dan niet met ons mee wil denken kost het een boete!! Nadat we zoveel kerken en heiligen hebben gezien is er waarschijnlijk eentje die wel onze beschermer wil zijn! We komen zonder controle in Viareggio en boffen,  de fietsen staan er nog. De zwerver die er 's morgens kort bij zat zit er nog. Was hij onze bewaker?

We hebben brood nodig en Elly wil nog eens naar dat leuke jurkje kijken in de etalage.
Brood vinden we in een kleine supermarkt in de hoofdstraat. Voor het jurkje moeten we een paar keer de straat op en neer rijden tot we het vinden. De verkoopster spreek geen woord over welke grens dan ook! Dat wordt weer lachen. Maar ze komen er uit. Maat 44 schijnt de goede maat te zijn voor Elly. Een pop in de etalage wordt uitgekleed en Elly kan passen. Eerst zit er van alles niet op de juiste plek maar als de spelden er allemaal uit zijn valt alles op zijn plaats. Ik moet meekijken om de juiste lengte te bepalen. Ik vind het een hele beslissing om die lengte te bepalen maar ook om ja te zeggen tegen een jurk in die prijsklasse. We betalen onze kleding wel zelf maar dat maakt nu niet uit. Probleem is dan dat het korter maken minstens tot Donderdag middag duurt. Maar zo lang willen we eigenlijk niet in Viareggio blijven. Na een telefoontje met de naaister kan hij Woensdag middag om 5 uur klaar zijn. O.k. Dan maar. We betalen en zijn weg.

( Als we later, op 3 september 2018 gaan trouwen wordt dit Elly haar bruidsjurk)

De rijst van gisteren wordt aangevuld met paprika, ui, courgette en reepjes gebraden kalfsvlees. De goulash erbij en ons avondeten is weer klaar. Een lekkere rijpe peer en yoghurt als toetje erbij en Elly is als kokkin weer geslaagd. Maar goed dat ik haar heb aangespoord bij de kookclub te gaan.

Als ze dan later twee keer verliest met kaarten is dat haar eigen schuld!
Ze geeft zichzelf de verkeerde kaarten!

 

Dinsdag 18-05-2010

Auto 00/2308 Fiets 48/387

Vandaag hebben we gekregen wat we ons gisteren hebben gewenst. Zonnig weer, geen regen en een fijne fietstocht. We zijn heel langzaam wakker geworden en hebben tot kwart voor elf van alles wat gedaan. Ik heb getypt, Elly heeft gewassen, dus ik moest tussendoor de waslijn spannen, en de vloer is geveegd en gedweild.

We meenden langs de zee te kunnen fietsen tot aan een riviertje dat op de kaart staat. Na wat links af en weer rechts af is dat ook gelukt. Voor de riviermonding is er heel veel drijfhout op het strand gespoeld. De rivier brengt dat naar zee en de golven geven het weer terug aan het land. Met een grijper werd het op een vrachtwagen geladen. Later zagen we dat het door de reuze versnipperaar gaat en ook dan weer op trucks wordt geladen. Die zullen het wel naar een spaanplaat fabriek brengen.

Na de riviermonding kwam een asphaltweg waar het gelukkig niet veel auto's reden.

 

Ondertussen was het twaalf uur en we kregen trek. Een oude dame vertelde ons in haar beste Engels dat we een kilometer verder een restaurant zouden vinden. We vonden inderdaad een afhaalzaak die wel banken en tafels buiten had staan. We bestelden ons ieder een portie en aten het buiten op met een 0,25 ltr. flesje rode wijn.

Na het eten reden we richting Viareggio maar borden wezen ons erop dat de weg na 150 meter ophield. Dat was niet zo! Hij was verder wel voor auto's en motoren verboden. Wij fietsen 1,5 km verder en kwamen toen bij een hek. Achter het hek de spoorweg! Maar wij laten ons niet zo snel tegenhouden en reden een bosweg in die volgens ons ook uiteindelijk naar de zee zou leiden. Een paar kilometers leek dat ook zo. Tot we aan een t-splitsing kwamen en moesten kiezen. Voor ons gevoel rechts in! Maar daar had een boomstammen vervoer machine de hele weg omgeploegd en voor ons onberijdbaar gemaakt. We liepen 150 meter langs de weg om te kijken of hij na een tijdje niet beter werd. Dat was niet zo dus moesten we weer terug naar de t-splitsing. We hebben nog een kilometer de andere kant uit gefietst maar hadden daar geen goed gevoel bij. Eerst terug naar de t-splitsing en toen terug naar het hek bij de spoorweg. Maar toen ontdekten we nog een ander pad richting zee. Het was voorzien van een harde bovenlaag en zag er uit als een gewoon in gebruik wandel- en fietspad. Dus maar proberen!!

Na een paar kilometer stelden we vast dat we goed hadden gekozen. We kwamen uit op een rotonde die we op de heenweg ook hadden gezien. Gauw een restaurant binnen en een drankje bestellen. Na nog 9 kilometer kwamen we met 39 km op de teller bij de Cheetah.

De Belgische buren komen ook net terug van Pisa. Ze vertellen enthousiast dat onze adviezen geholpen hebben en dat ze veel van Pisa hebben gezien. Elly maakt een paar lekkere knäckebroodjes en we zitten in de stralende zon na te genieten van de fietstocht.
De buren leggen Elly nog eens uit welke kaartjes ze moet kopen in Cinque Terre waar we Donderdag naar toe gaan.

Na het eten hebben we er schijnbaar nog niet genoeg van want we stappen nog eens op de fiets. Elly heeft gezien dat er verder op scheepswerven zijn en wil daar meer van weten. Inderdaad! Geweldig grote hoge hallen waarin grote jachten worden gebouwd. Hoe groot en hoe luxe kunnen we zien aan de jachten die al klaar zijn en in het water liggen.

Naast de werven ligt de haven van de vissers. Ik schat 80 vissersboten naast elkaar liggen aan de kade. Er is nu weinig bedrijvigheid maar het is al laat en vissers varen vroeg uit maar komen ook vroeg weer terug. We fietsen verder en komen dan in de jachthaven. Ik dacht dat ik in Januari in Portugal veel en grote jachten heb gezien maar dit is de overtreffende trap. Een van de mooiste en grootste is een Nederlands jacht: De Rotterdam. Geeft toch een goed gevoel Vroeger bouwden de rijken kathedralen en privé altaren in die kathedralen. Nu laten ze een superjacht bouwen en daar kunnen de kijkers ook van meegenieten. Het wordt langzaam donker en we fietsen naar huis. Het was een mooie dag vandaag. Hopelijk hebben we morgen naar Lucca ook zulk mooi weer!.

 

Woensdag 19-05-2010
Auto: 00/2308 Fiets 9/ 396.

Als ik wakker ben en naar buiten kijk besluit ik een hemd met korte mouwen en de dunne
broek aan te trekken. Eindelijk komt het dan toch goed. Gewoon elke dag zon. We ontbijten en stappen om 9.15 uur al op de fiets naar het station. Na honderd meter fietsen voelen we hoe koud het is! We gaan terug en trekken allebei iets warmers aan.

We kopen wel de kaartjes maar vergeten ze wéér af te stempelen! Als we al in de trein zitten zegt Elly plotseling: Harrie de kaartjes!! Ik begrijp het direct en loop nog snel naar buiten en stempel ze af. Het is druk in de trein met hoofdzakelijk Italianen die ook naar Lucca of Firenze gaan. De reis is maar kort, de trein is er na 20 minuten. We steken de straat bij het station over en wandelen naar de toren die we iets verderop boven de stadsmuur zien uitsteken. Door een luguber tunneltje komen we door de stadsmuur en kunnen trap af Lucca binnenlopen. De eerste indruk wordt mede bepaald door de regen die inmiddels weer op ons neervalt. We vluchten de eerste de beste kerk binnen. Daar krijgen we te zien hoe Lucca er voor staat. Lucca staat of Lucca moet in de steigers. Na plaatsen als Assisi, Siena en Rome zal ook Lucca nog miljoenen Euro's en vele jaren hard werken moeten investeren om een stad te worden die ook in de toekomst vele toeristen gaat trekken.

Er zijn een paar leuke pleinen in Lucca waarvan een geheel omringd door een winkelgalerij. De winkels hebben aan de achterkant een uitgang die uitkomt in een parallel weg.
Ondanks de regenbuien zijn er toch nog veel toeristen. Groepen met gidsen krijgen in de kerken en bij de oude gebouwen uitleg over bouwers, schilders, beeldhouwers en de betekenis van de vele Bijbelse voorstellingen.

Als het opeens weer hard regent lopen we een restaurant binnen en bestellen iets te eten en te drinken. We praten over hetgeen we gezien hebben en spreken af nog wat straten door te lopen en dan terug naar Viareggio te treinen. We kopen noodgedwongen nog een paraplu die we afdingen van 5 naar 4 euro. Na drie keer vragen vinden we het station weer terug en staan een half uur later weer in Viareggio.

Te vroeg dus! Om half vier gaat de winkel pas open waar Elly de jurk gekocht heeft die korter wordt gemaakt.
We fietsen een beetje rond, drinken bij de markt 2 Spa met bubbels en een schijfje citroen voor samen 0,60 euro en gaan dan naar de winkel. Elly laat de jurk ongepast inpakken en we fietsen naar de camper. Daar meteen passen! Alles is o.k. maar waar moet die jurk nu blijven? De kleerkast is niet hoog genoeg! Aan de deuren is te gevaarlijk omdat ik er dan beslist een of andere vlek op maak( het is pure zijde, dus niet wasbaaar!) Dan dus maar in de hoek boven de bank aan Elly's kant.

Avonds lopen we nog een keer op en neer naar het strand, maken de Cheetah klaar voor vertrek, kaarten zoals gewoonlijk en gaan lekker pitten. Morgen naar Cinque Terre als laatste doel van deze vakantiereis. Dan gaat het weer huiswaarts.

 

Donderdag 20-05-2010

Auto 114/.2422 Fiets 00/396

Als ik dit type zit ik binnen omdat de zon zo fel schijnt dat ik te veel reflectie op mijn scherm krijg. Ik ben al dik ingesmeerd en heb al op de ligstoel liggen bruinen. We staan op de camping in Sestere Levante op een leuk plekje. Links naast ons en recht tegenover ons ook Nederlanders. De camping heeft 80% vaste caravans en huisjes en de rest voor passanten. Hij is compleet met winkel, restaurant en goede douche en afwas mogelijkheden. De shuttlebus brengt je naar de trein. Dat is dus goed geregeld! Ik ga gekookte en verse ham kopen en we eten buiten in de schaduw van de Cheetah.

Daarna hemd uit, korte broek aan, insmeren, ligstoel plat en in de zon. Daar zijn we voor gekomen!
Later op de dag fietsen we het stadje in en ontdekken dat het een havenstadje is dat op de punt aan twee kanten door de zee wordt ingesloten. Aan de buitenkant is de haven voor de meest kleine boten en jachten. Aan de binnenkant is een leuk zandstrand dat ook nu al heel wat zonaanbidders aan bezoekers telt. Er zijn enkele terrasjes en we drinken er een kop koffie. Er is een BMW congres. Een dikke BMW met hybride aandrijving staat voor het hotel te pronken. Op het terras en bij de zee enkele heren in kostuum en dames die bijzonder goed gekleed zijn. Dat hoort ook zo als je met je man, je baas of je vriend meegaat naar een congres. We lopen en fietsen ook nog door het stadje dat echt gezellig aan doet. Best een plaats om langer als uitvalshaven te verblijven en dan 's avonds vaker te bezoeken. We doen nog even de boodschappen bij een supermarkt en fietsen naar de camping.

Elly heeft zin in een pilsje en we nemen er toastjes met ham bij. We eten ravioli vanavond met een gemengde salade en ons vaste yoghurt toetje toe. We kunnen lang buiten zitten en genieten daar nu dubbel van. Als we naar binnen gaan en 3 spelletjes hebben gekaart houden we het voor gezien en gaan slapen. Welterusten.

Vrijdag 21-05-2010
Auto: 00/2411 Fiets 8/404.

Verschillende mede camperaars zijn naar Cinque Terre geweest en zijn er enthousiast over.
Het zijn 5 dorpjes die hoog boven de zee tegen de rotswand hangen. Tenminste zo ziet het uit! Onder aan de rotsen heeft men een spoorweg uitgehakt en via tunnels een spoorweg aangelegd. We kunnen met de fiets naar het station en dan met de trein naar Rimangorre. We vergeten weer bijna om behalve het treinticket ook het speciale Cinque Terre ticket af te stempelen. Als ik er naar toe ren zegt een mevrouw: jullie willen toch naar Cinque Terre? Ik zeg ja, en dan vertelt ze me dat we dan in de trein op dit perron en niet die andere trein moeten nemen. Ik ren weer terug om Elly te redden en dan lopen we samen naar de goede trein.

De tocht duurt bijna een uur. Onderweg praten we met een echtpaar uit Australië dat 4 weken Europa doet. Zij is Engelse maar zijn ouders wonen al generaties lang in Australië.
Ze waren al in Rome, gaan volgende week naar Duitsland en dan nog naar England waar ze een tante van haar bezoeken. Ze denkt niet dat ze zich nog iets van haar vroegere woonplaats kan herinneren. We praten ook nog over de warme zomer van 2008. Er was een dag van 49 graden Celsius vertelt hij. Dit jaar is alles weer normaal. Nu is het trouwens winter en echt koud. Soms wel 15 graden Celsius zegt hij en wij knikken. 15 graden in de winter? Heerlijk!

We gaan door lange tunnels en steeds kort bij de zee. We stoppen op de heenreis in alle dorpjes. Het is de bedoeling dat je bij het laatste dorp uitstapt en dan over het pad, dat tegen en tussen de rotswand hangt, terugloopt. Van dorp naar dorp! We beginnen enthousiast en het is inderdaad een leuke ervaring. Direct onder je zie je niets. Alleen de zee en de golven die tegen de rotsen slaan. We zijn denkelijk op plus minus 50 meter hoog. We zijn een internationaal gezelschap van alle nationaliteiten, Er zijn ook weer veel kinderen die met de juf of de meester een schooltrip maken. In de trein spraken ons Italiaanse kinderen van rond de 10 in het Engels aan. Dat wordt de toekomst. Kinderen die op school naast hun eigen taal allemaal Engels erbij leren.

Er is een terras in de berg gehakt waar we een kop koffie met een croissant nemen. Een Engelse jongen maakt een foto van ons. Heel romantisch! Bij het derde dorp moeten we minstens 100 trappen op om onze toer te vervolgen. We komen dan in een dorpje uit waar we door enkele straatjes lopen. Ook bezoeken we even de dorpskerk die oud, eenvoudig en niet goed onderhouden is. Na Rome, Florence en zelfs Lucca zijn er voor ons geen verrassingen meer in kerken.

Je begrijpt onze verbazing als we horen dat het pad niet verder gaat omdat gedeeltes door de zware regenval in de laatste dagen niet begaanbaar zijn. Met veel tegenzin, Elly wil eerst met de bus gaan, lopen we het pad weer af. Er rest ons dan niets anders dan met de trein terug te reizen naar Sestri Levante. De trein komt snel en ook nu weer groepen jonge mensen die mee reizen. In Sestri stappen we op de fiets en weten nu al goed de camping te vinden. Eerst een pilsje! Dat hebben we in de echt warme zon van vandaag wel verdiend. Ik doe dan de zwembroek aan en Elly de bikini. Stoel plat en laat de zon maar bakken. Ik wil bruin thuis aankomen!

We praten met buren, koken bruine bonen chili con carne en jeu de boules met z'n tweetjes.

De chili con carne eten we gezellig buiten in de zon.  Daarna wassen we samen af en drinken nog een kop koffi!
La vita é bella!

 

Zaterdag 22-05-2010.
Auto 00/2411 Fiets 8/412.

We kunnen buiten ontbijten en dat is altijd een goed begin en een goed teken.
Toch pakken we bij de 4 boterhammen en een fles water met mijn appel, ook de vesten in als we met de fietsen naar het station gaan. We kopen kaartjes voor naar Sante Margarita.
Het zijn 20 km. Kaartjes kosten maar Euro 1,80. We hebben weer de stoptrein en daardoor lijkt het toch een hele reis. De trein zit helemaal vol!!

In Sante Margarita lopen we tegenover het station een trap af en zijn dan in een gezellig havenstadje. De huizen zijn allemaal geverfd in een leuke mix van zachte kleuren. Opvallend is het verschil in hoogte en breedte van de huizen. In de haven liggen wat kleine bootjes en een paar kleine pleziervaartuigen. Het is koffietijd en ik heb zin in mijn cappuccino. We gaan op een terrasje zitten met zo vroeg op de dag een echt vakantiegevoel. Ik bel mijn jarige broer Jan en hoor dat hij een dag met zijn dochters en aanhang naar een festival in Sittard gaat.

We horen van de serveerster dat we langs de zee naar Porto Fino kunnen wandelen. Ongeveer een uur zegt ze. Zo gezegd, zo gedaan. Op het strand is het echt al helemaal zomer. De strandstoelen zijn verhuurd en liggen vol bruinende zonaanbidders. Het is allemaal netjes verzorgd en geregeld. Op twee plaatsen zijn duikscholen bezig met elk minstens 8 leerlingen. Ik maak een foto en stuur Olaf een sms: Ook zin om mee te doen?
Ziet er mooi uit, krijg ik even later als antwoord. De weg is beslist langer dan een uur. Wij zoeken een plekje in de schaduw van een boom. Op de wortels vinden we een zitplek die we met onze fleece Jacks iets comfortabeler maken en eten een broodje met lekkere verse ham. Ons met kraanwater gevuld flesje komt goed van pas. Het is echt warm en dat maakt dorstig.

Na de korte pauze gaan we verder en worden dan min of meer gedwongen van een wandelpad gebruik te maken dat tegen de helling oploopt. Het blijkt het pad te zijn dat men gebruikte toen Porto Fino nog niet over de weg te bereiken was. Pas later heeft men een weg in de berg gehakt en geschoten die het mogelijk maakt Port Fino met wagens en auto's te bereiken. Voor de trein zijn tunnels geboord zoals ook naar de dorpen waar we gisteren waren.

Het is een lommerrijk pad en het geeft vaak mooie uitzichten over de zee, de schepen en de huizen die tegen de helling zijn gebouwd. We zien ook een zeilschool met wel dertig lesbootjes met witte zeilen.
Een 5 master zeilboot en een heel groot cruiseschip liggen een stuk buiten de haven voor anker. De weg gaat berg op en berg af. Hij is bestraat en netjes aangeveegd! Vlak voor Porto Fino staat een bank met een mooi uitzicht over het water. We eten weer een broodje en ik ook nog mijn appel. Hoeven we straks in elk geval niet te lunchen!

Het pad eindigt direct bij een kerk die we dan ook maar meteen bekijken. De grond schijnt ooit door een keizerin te zijn geschonken. De muurschilderingen zijn echt mooi, bijzonder is het in brons gegoten tafereel op de deuren. We maken buiten een foto en lopen dan het dorpsplein op. Port Fino is schijnbaar ook erg in trek bij de Italianen. De meeste mensen op het plein spreken Italiaans. Maar je bent eigenlijk zelf eerst even sprakeloos!
Er liggen een paar super de luxe jachten van weet ik hoeveel meter lang. Of de eigenaar bij Berlusconi op bezoek is die hier ook een huis heeft? Die eigenaren drinken waarschijnlijk ook koffie waar ik even later een cappuccino drink en Elly haar Spa rood.
Gewend aan de prijzen in deze buurt geef ik de kelner 5 euro maar die kijkt mij aan en zegt Otto (8) Euro. Oké zeg ik en geef hem het tientje dat ik ook nog in de hand heb. Maar ik heb geen televisie stations en bezit geen dagbladen. Maar goed dat we brood hebben meegenomen!

Als we alles hebben bekeken kunnen we met de veerboot terug naar Sante Margarita.
Dat is leuk. Tussen de grote 5 master en het cruiseschip vaart de boot met flinke snelheid over de zee. Echt even een zee reisje.

Dat best wel iets langer had mogen duren.
In Santa Margarita wandelen we door het centrum en vinden dan dit dorp gezelliger dan Porto Fino. Mooie modewinkels afgewisseld met verschillende restaurants in panden die op een heel speciale manier zijn beschilderd. De ramen en deuren zijn omlijst en ook de stukken muur tussen de kozijnen zijn beschilderd. We kopen ieder een ijsje en wandelen naar het station.

Het is nu veel rustiger in de trein dan vanmorgen. De fietsen staan er nog en we fietsen naar de supermarkt. Raar eigenlijk hoe snel we steeds in elk dorp of stadje onze weg vinden en ook snel weten waar de Co-op of een andere supermarkt is. We kopen allebei de fietstassen vol! In de Cheetah staat het pilsje koud en we smikkelen er brood met pesto bij. Dan gaat de stoel plat en rusten we even lekker uit van de tocht. Ondertussen praten we met de buren en ontdekken dat we Nieuw Zeelands buren erbij hebben gekregen. Ze hebben via internet bij een Amsterdamse handelaar een camper gekocht en toeren daar nu tot September mee door Europa. Ze hebben hier hun vrienden ontmoet die een camper in England hebben gekocht en na drie maanden England en Schotland nog 9 maanden door Europa toeren.

Ik bespreek ook nog met de overburen het verloop van de verkiezingsstrijd in Nederland. Als we er over door praten hebben zij noch ik een oplossing voor de problemen of de juiste manier om een land te bestieren.

We eten vandaag rijst met goulash en een salade van kleine tomaatjes. Alleen het toetje is geen verrassing! Gewoon lekkere yoghurt!
We doen ne het eten weer een dutje en Elly vertelt me dat ik echt heb liggen ronken. Dan doen we samen de afwas.

We kaarten 2 spelletjes buiten en een binnen. Ik win twee keer! Daarna schrijf ik dit bericht
met een glaasje wijn erbij. Voor dadelijk welterusten en slaap lekker!

 

Zondag 23-05-2010
Auto 00/2411 Fiets 8/412.

We hebben gisteravond wat langer nodig gehad om in te slapen. In de verte klonk muziek en daarna was er vuurwerk. Vanochtend is het dan ook half acht voor we wakker worden.
De zon schijnt al tussen de gordijnen door en dat stemt prettig. We kunnen buiten ontbijten en gaan daarna op zoek naar een wandelroute kaart. De campingbaas heeft er een en die mag ik lenen. Met viltstift tekent hij een route aan die hij aanbeveelt. We maken meeneem boterhammen en vullen ons flesje met drinkwater. Om half elf gaan we op pad.

De aangegeven weg voert ons eerst naar een kerk. Er staan mensen buiten die na de hoogmis nog even met elkaar praten. De weg begint te stijgen en een man die in zijn tuin bezig is wijst ons de route. De asfaltweg gaat over in een trap. Tussen enkele huizen staat een bank waar we even rusten en water drinken. Een vrouw buigt uit het raam op 2 hoog en vraagt waar we naar toe willen. Eerst naar Riva koffie drinken en dan terug via de berg naar de camping. Dan moeten jullie links de trap af, na de koffie terug komen en dan rechts het pad op!.

"Gracia mille' en daar gaan we.

Riva is een kleine gemeente aan de zee en heeft zich daar helemaal op ingesteld. Er zijn terrassen, de huizen zijn keurig geschilderd in de stijl die we overal in dit gedeelte van Italië zien. Als je naar een gevel kijkt is het net of rondom de raamkozijnen en deuren versieringen van hardsteen zijn aangebracht. Als je heel goed en van kort bij kijkt blijkt het schilderkunst te zijn!! Het geeft de huizen allure en maakt de straat fleurig van aanzien.

We drinken voor Euro 1.30 een cappuccino en een glas spa met een schijf citroen. Dat maakt de 8 euro die we in Porto Fino hebben betaald voor het zelfde helemaal belachelijk!
Aan het strand liggen veel badgasten, spelen ouders en/of grootouders met kleinkinderen.

Als we het allemaal hebben bekeken gaan we weer het paadje omhoog naar het punt waar de vrouw heeft gezegd dat we links op moeten en beginnen aan de stijging. Een echte stijging. Na een tijdje zegt Elly: ga maar eens kijken of dat zo verder gaat anders hou ik er mee op en ga terug. Het gaat wel zo verder maar terug gaan is nog moeilijker! We klauteren omhoog, ik douw zo nu en dan Elly met haar kont(tje) omhoog tot we een hond horen blaffen. De hond zit in een kooi maar in een ander stalletje is een man bezig. Ik leg de situatie uit en hij wijst ons een pad dat naar een paar huizen leidt. Als we gaan daar zitten om even te rusten komen twee jonge mensen met wandelschoenen langs, We vragen naar de juiste weg en ze vertellen dat hier “ de track” loopt. Als we verder praten komen ze ook van onze camping. Vanaf dat moment lopen we eerst over de asfaltweg en dan over een mooi wandelpad door de bossen. We klimmen eerst een half uur en beginnen dan te dalen. We lopen aan de buitenzijde van de berg en hebben soms schitterende vergezichten over het land en de zee.
Er passeert ons in looppas een hardloper die dit parcours met zijn oneven en onregelmatig pad gebruikt om te trainen. Voor wat weet ik niet want ik ken geen sport die specifiek dit soort paden als parcours voor een wedstrijd heeft.

Uiteindelijk komen we na drie en een half uur weer in Sestre. Ik vind dat we een lekker ijsje verdient hebben en we kopen een mix ijs in een ijssalon. Ijsje snoepend wandelen we door de stad waar het gezellig druk is. Maar we moeten aan de andere kant van de stad zijn en dat is het minst leuke van deze wandeldag. We stappen flink door en zijn om bijna 4 uur bij de Cheetah.

We drinken eerst een pilsje, leggen onze benen op de stoel en slapen! Lekker en verdiend. Als we weer wakker worden zijn we een beetje duf, We praten met de buren die vandaag naar Porto Fino zijn geweest. Ze hadden toch geen zin in de wandelroute die wij gisteren zijn gelopen. Dan gaan we douchen en worden weer goed wakker.

Elly heeft nog groene asperges, gekookte ham, eieren en aardappelpuree. Een half uur later is dat samen een lekker gerecht en zitten we buiten te eten. De koffie daarna zet ons aan om nog even over de thuisreis te praten. Als ik in het boek van ASCI kijk zie ik opeens dat Italie geen tweede Pinksterdag kent. Morgen gaat iedereen gewoon weer werken. Dan kunnen wij dus ook aan de thuisreis beginnen. We gaan zoeken en vinden een camping voor morgenavond en daarmee is de beslissing genomen. We vertrekken morgenvroeg.

Ik plaats de fietsen op het fietsenrek, maak de vuilwatertank leeg en zet tafel, stoeltjes en stoelen binnen. Morgenvroeg nog de blokken , de stroomkabel en het gas dicht draaien.
We kaarten nog even en gaan dan naar bed. Onze laatste nacht van deze trip in Italië. Buona Notte!

Maandag 24-05-2010.

Auto: 431/2842 Fiets 00/412

Alles was al ingepakt dus toen de stroomkabel en de blokken in de Cheetah lagen konden we vertrekken. Maar het was noch geen 8 uur dus we moesten even wachten om te betalen. Daarna kwam de campingbaas nog even naar beneden om me de hand te schudden en arreviderci te zeggen. Na twee bochten zaten we op de snelweg richting Genua. Het was rustig op deze maandag morgen, we konden mooi 100 km per uur rijden.
Toen we een McDoald bord bij een tankstation zagen zijn we daar gestopt en hebben diesel getankt. Met de laptop in de hand zijn we bij de Mac koffie gaan drinken met de bedoeling de internet post binnen te halen. Maar deze Mac had geen wifi!

Op weg naar de Brenner had ik het gevoel dat de Cheetah minder goed trok. Na een tijdje liep de temperatuur ook een beetje op. Ik maakte me zorgen en dacht als we in de Brenner tunnel maar niet met een defect staan. Daarom stopten we bij het tankstation voor de tunnel. We gingen koffie drinken en gaven de motor de tijd om af te koelen. Voor we verder gingen heb ik de oliestand gecontroleerd. Helemaal niets verbruikt!! De olie stond precies tot aan het bovenste puntje zoals dat ook was toen ik thuis voor de reis controleerde. We reden de tunnel in en die is helemaal vlak. Maar toen we later na de tunnel een hele lange afdaling hadden begreep ik dat mijn zorgen niet nodig waren geweest. Voor de Brenner hadden we natuurlijk een hele lange “vals plat” stijging! Daardoor leek het alsof de motor minder goed trok en daarom werd hij iets warmer.

 

Na de Brennner moesten we nog 60 km voordat Navi Truus ons links af een industrie terrein instuurde. Na wat gehannes vonden we de plek maar daar was van Camper Stellplatz niet veel te zien. Toen we bij het in de lijst genoemde hotel navroegen bleek dat de uitbater er mee gestopt was. Elly's idee om er gewoon vrij te gaan staan stond me niet zo aan. Op dat moment kwam er een andere camper aanrijden. Hij vertelde ons dat hij hier een parkeerplaats vast huurde maar dat er na drie maal links en twee maal rechts een mooie camping was. Op de Seefelderstrasze! Dat had Navy Truus gauw gevonden en we reden een mooie luxe camping op. Er was plaats en we konden er voor Euro 23,50 per nacht blijven. We vonden een goede plek en installeerden ons tussen een camper en een caravan.

Blokken onder de wielen aan een kant om recht te staan, stroomkabel aansluiten, zonnescherm omlaag, stoelen en tafel naar buiten en we kunnen aan de toastjes met kaas en pesto.

Als ik water ga halen zie ik een Karmann Corado staan. Ik kom met de eigenaar aan de praat en hij laat mij de camper van binnen zien. Schitterend. Mooi vast bed, grote kleerkast, ruim keukenblad en twee draaiende voorstoelen. Hij vertelt mij dat de Karmann 4 jaar oud is en dat hij hem 2 jaar geleden gekocht heeft voor 36.000 euro. Daarna heeft hij er een motordrager op laten monteren. Daar kan nu de scooter op!

Ik vind hem zo mooi dat ik vraag of Elly hem ook mag zien als ze me komt halen om te eten. Elly bekijkt het interieur en vindt het ook prachtig.

We eten gebakken vis met brussels lof en aardappelpuree met natuurlijk yoghurt toe.
Na het afwassen drinken we koffie en kaarten buiten. Het echtpaar van de Colorado komt langs , we beginnen te praten, ze nemen er een stoel bij en gaan pas drie kwartier later weer weg. ZIJ heeft het zelfde beroep als Elly en hij is bankwerker en werkt bij de gemeentewerken. Zij heeft twee meiden en hij twee jongens die goed met elkaar kunnen opschieten. Twee zijn er zelfs verliefd geworden en wonen al samen. Ze hopen dat dat goed blijft omdat er anders wel eens nare toestanden kunnen ontstaan.

Wij wandelen ook langs het meer en horen een heel kikvorsorkest een avondconcert geven. Als we op de terugweg van de campingbaas een leuke folder over de fietsmogelijkheden krijgen besluiten we morgen hier te blijven en naar Luzern te fietsen langs het meer. Een onverwachte extra dag van onze vakantie. 

 

Dinsdag 25-05-2010
Auto: 2842 Fiets 19/431..

Als ik wakker word kleed ik me aan en ga naar het camping toilet. De fietser die ik gisteravond zag is bezig zijn super lichtgewicht tent in te pakken. Ik heb maar een klein huisje nodig onder weg zegt hij. Dan haalt hij een boekje uit de fietstas en begint te schrijven. Ik maak onderweg notities en werk dat thuis uit. Waarvoor weet ik eigenlijk niet, zegt hij bijn verontschuldigend dat hij het dan toch doet. Eigenlijk is dat bij mij het zelfde. Maar ik denk de tekst met de foto's zo nu en dan op tv af te draaien en dan weer aan deze fijne tijd herinnerd te worden. We besluiten om te vertrekken en naar de Neckar  bij Heidelberg  te rijden. De afstand is 366 km en dat betekent dat we er rond 1 uur kunnen zijn. Als het dan daar mooi weer is kunnen we langs de Neckar gaan fietsen. Zo gezegd, zo gedaan. De rit verloopt prima, we kunnen bijna de hele tijd 105 op de teller rijden. Precies is dat volgens de satellietwaarneming van het navigatie apparaat 100 km. per uur. We tanken onderweg op een Rasthof en ik drink koffie van Mc. Donald omdat Elly naar het toilet moet. Ik heb het gevoel dat het verbruik nog steeds 1 op 10 is maar heb nu de km stand onthouden. Kan ik bij de volgende keer tanken weer eens precies berekenen hoeveel de Cheetah verbruikt als ik die snelheid rij.

Ik weet niet of wij ons vergist hebben of Navy Truusje maar ze stuurt ons door Heidelberg om ons op de Neckarweg te brengen. Na een keer flink vloeken schakelen we haar uit en prompt zien we de weg langs de Neckar. Na 10 km zijn we bij de camping en die maakt meteen een goede indruk. De jongen aan de receptie spreekt vloeiend Nederlands! Blijkt de zoon te zijn van de Nederlandse eigenaar. Maar mijn vader heeft nooit Nederlands met me gesproken zegt hij. De taal heb ik van mijn andere familie moeten leren.

We nemen een iets duurdere plek langs de rivier.  Als nu al aardig ervaren campers zijn we binnen 10 minuten helemaal geïnstalleerd. We rusten even uit en eten brood met een restje rijst van gisteren dat Elly ombouwt tot een rijstsalade,
Ik haal dan de fietsen van het rek en we fietsen over de brug naar de Neckarradweg..
We passeren een sluis en moeten daar oversteken. Na weer een paar kilometer is er een afslag naar een dorp. Het bord geeft 1,6 km. aan, maar wel bergop!

Ok, voor op het kleinste tandwiel  en  achter zo groot als nodig. Ademhaling onder controle en gewoon doortrappen. Dat  werkt, het lukt ons beide!. We komen boven en fietsen door het dorp. We hebben na die klim best een pauze verdiend.

Als we een café binnen gaan kunnen we  door lopen naar de Biergarten. Een grote ronde tafel in het midden en allemaal 65 plussers eromheen. We worden vriendelijk verwelkomd met "Guten Tag!" Als ik vraag of het de gemeenteraad in vergadering bijeen is krijg ik als antwoord dat ze de fanclub zijn van de Kleine Egerlander, een dans en spass kapel. Dat is pas muziek vertelt een fan, De Schneewalzer, Das Zigeunerleben, Wenn das Wasser vom Rhein, allemaal liedjes die wij kennen en die zij nog spelen. Ik noem ook nog een paar van die oude titels en hij knikt mij toe met ja, ja, dat zijn ze.

De baas brengt ons dan de bestelde Radler, een mix van bier en spawater. Ik had gevraagd om er weinig bier en meer water in te doen en hopelijk heeft hij dat ook gedaan! We moeten nog terug naar de Cheetah. Als ik vraag na hoeveel glazen bier de eerste mop komt vragen ze mij een mop te vertellen. Dat wordt de mop van de bankdirecteur met de vierkante teelballen en ze lachen er stevig om! Na die gezellige pauze fietsen we, nu bergaf, terug naar het dorp.

Elly gaat in het dorp nog naar de slager, die ook brood verkoopt, en doet haar inkopen.
We fietsen terug naar de Neckar maar moeten even later de oever verlaten en over de rijksweg fietsen. Onderweg valt wel een drup regen maar dat zet niet door.

We houden het droog tot we weer bij de camper zijn. We smikkelen dan zult met toastjes, braden grote dikke karbonades en eten die met wortelsalade en lekker vers brood als avondeten.

Vanmiddag zag ik in Heidelberg een jonge man op een NSU Quickly rijden. Het ding is minstens 50 jaar oud!
Ook stond er een NSU RO 80 bij een dealer voor de showroom. Mooi gerestaureerd en zo te zien in prima conditie. In de showroom zelf stond ook nog een zwarte DKW 250 motorfiets van minstens 40 jaar oud. Zo wordt een vakantiedag ook nog een echte oldtimer dag!

 

Met eerst koffie met koekje, afwassen en een wandeling over de camping vullen we de avonduren. Dan geeft de radio regen, bliksem, hagel, wind en stormbui waarschuwingen. We zetten de fietsen weer vast op het rek en besluiten morgen naar huis te rijden. Over de wegen die we al vaker zijn gereden. Allemaal autobahn, veel verkeer, maar wel genoeg rustplaatsen waar we kunnen pauzeren en als nodig een dutje doen. Met het fijne gevoel dat het de afsluiter wordt van een ontspannende maar ook leerzame  vakantie en slapen we in!

 

                                                                                    =============================================

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'