• "Gezond Oud Worden"
  • Rechts in het overzicht.

Elke winter naar het zonnige Denia aan de Costa Brava in Spanje!

We reisden zomers met onze camper door Europa. Gedurende de winter periode stond de camper goed verpakt in een stalling. Het koude en natte winterweer in Limburg doet je wel vaker naar zon en warmte verlangen. Los van het fijne gevoel is de zon en de warmte ook nog zeer goed voor onze oudere wordende lijven. Langzaam ontstond het plan om een langere periode naar een zonnig en warm land te vertrekken. 

Gezien onze prettige ervaringen in Spanje besloten we ons daar als eerste te oriënteren.

Na uren zoeken en plannen viel de keuze  op La Mata , in de buurt van Torrevieja.

Uit de vele aangeboden huizen, appartementen en villa's dachten we iets goeds te hebben gevonden. We omschreven onze verwachtingen heel duidelijk aan de verhuurder. Het moest een huis zijn waar we zo veel mogelijk zon zouden hebben in de tuin. We kregen een bevestiging met huurprijs, bijkomende kosten en de zekerheid dat de zon er de hele dag zo schijnen.  Dus toen plannen wat allemaal mee moest. Het werd een lange paklijst maar de koffers en het gewicht waren de limit. We zouden vliegen en op het vliegveld voor drie maanden een auto huren. Dat was allemaal gauw en voor aanvaardbare prijzen geregeld. We spraken met onze vriend Co Hoogendoorn af dat we onze auto bij hem bij zijn bedrijf in Veldhoven konden stallen en dat hij ons dan naar het vliegveld zou brengen en ons na drie maanden weer af zou halen.

De reis verliep prima. Na een paar uurtjes stonden we in Alicante op het vliegveld. Bij Goldcar kregen we onze huur Peugeot en konden zo op weg naar La Mata. Na een zonnige rit kwamen we daar in een echte vakantiestemming aan! Maar.......! Bij aankomst zagen we direct al dat de ligging van het huis inhield dat er helemaal geen zon in onze tuin kon komen. 

We hadden onderweg al gebeld naar de verhuurder dat we er bijna waren en die zou iemand sturen met de sleutel die ons het huis zou overdragen. Die kwam inderdaad even later dan wij aan. Wij maakten hem meteen duidelijk dat dit huis niet voldeed aan hetgeen wij besteld hadden en dat we dit niet konden accepteren. Hij begreep ons protest maar kon dat ter plekke niet veranderen en vroeg ons om eerst in dit huis te overnachten. Hij zou dan op  kantoor proberen iets te regelen.

We besloten om er het beste van te maken en af te wachten wat hij of zijn kantoor zou regelen.

Na twee dagen en een bezoek aan het kantoor van de makelaar verhuisden we naar een ander huis met inderdaad volle zon op het bijbehorende dakterras. 

De drie maanden in La mata hebben we echt genoten. We ontdekten het dorp, de stad Torrevieja,  Murcia en o.a Elche met zijn honderden palmbomen .We maakten tochtjes met de auto in de wijde omgeving. Co en Beppie Hoogendoorn kwamen ons bezoeken. Ook Elly's zoon Olaf met zijn vrouw Christa en  ons kleinkind Max waren op bezoek. De Spaanse keuken beviel ons best en de prijzen voor de levensmiddelen waren beslist niet hoger dan in Nederland. ook was er bijna alles verkrijgbaar. Al moesten we voor pindakaas en andere specifieke Nederlandse producten wel naar de Nederlandse winkel. Ook hadden we gezellige Belgische en Duitse vakantie buren waarmee we vaker een praatje maakten.

Een van onze tochtjes bracht ons naar Denia aan de Costa Blanca. De gezellige hoofdstraat in het kleine stadje beviel ons direct! Ook ontdekten we op de gevel van een gebouw dat er een Nederlands talige club was. Een mooie haven en brede stranden maakten voor ons van Denia een ideale overwinter plek.

Weer thuis besloten we hier een jaarlijkse gewoonte van te maken en die zelfs uit te breiden tot 6 maanden. Dus de zomer in Nederland en de winter in Spanje!!

 

In de zomer begonnen we weer naar een goede verblijfplaats te zoeken voor de volgende winter periode. Onze herinneringen aan Denia lieten ons direct weer richting Costa Blanca denken.

Na veel aanbiedingen met elkaar vergeleken te hebben boekten we een appartement in Oliva Nova.

Het lag tussen Oliva en Denia en bood een ruim appartement met grote gemeenschappelijke tuin en zwembad. We spraken met de makelaar af dat we een uur voor aankomst zouden bellen en dan zouden we ons bij het appartement treffen. Het liep allemaal een beetje moeilijker maar uiteindelijk waren we op onze plek. Het appartement was prima, de tuin met zijn palmen en groot zwembad een verrassing.

Na enige dagen hadden we de streek verkend. We stelden vast dat zowel Oliva als Denia te ver weg waren om spontaan zo maar even de stad in te gaan. De streek was mooi. Prima om lange fietstochten te maken door de honderden sinaasappel boomgaarden. Na 5 km landinwaarts konden we de bergen in en als we zin hadden ons echt moe maken op de lange en vaak steile  hellingen. Tom Dumoulin weet er alles van want de ronde van Spanje komt door dit gebergte. Al met al een prettig verblijf maar we wilden toch nog iets korter bij Denia en liefs op de begane grond.

 

Gedurende ons verblijf in Oliva Nova kwamen  we in contact met Therese, een mevrouw die een heel huis te huur aanbood in Els Poblet. Het was een van 28 huizen die in een vierkante blok gebouwd waren met gezamenlijke tuin en zwembad. Het huisje was heel leuk ingericht, alles glom en was uitermate schoon en netjes, er was een carport en de prijs was heel redelijk. We besloten dit huis voor het volgende winterseizoen te huren en maakten een huurovereenkomst met haar. De afstand naar Denia was al minder, het was kort bij de Euroclub en Lidl was om de hoek. 

Toen we op 1 november aan kwamen was Therese er om het huis over te dragen. Ze legde alles uitvoerig uit, demonstreerde hoe de gaskachel aan moest, waar de elektro zekeringen zaten hoe de apparaten in de keuken werkten. Ze had meteen een hele boodschappen tas sinaasappels voor ons mee gebracht uit haar eigen boomgaard. 

Het huisje beviel prima! Voldoende ruimte, direct contact met de tuin en heel rustig. Maar.....!!!!

We ontdekten al spoedig dat we toch niet goed gekozen hadden. Het huis was typisch Spaans gebouwd. Kleine ramen en met de gevel naar het noorden. De zon was er dus niet om morgens lekker in het zonnetje buiten te ontbijten. We moesten zelfs tot na 3 uur wachten voordat we überhaupt zon op onze tafel hadden. Voor een Spanjaard is dat ideaal. Wij zijn er in de koude wintermaanden en zoeken dan zon en warmte. Maar zelf zijn de Spanjaarden er in de warme zomermaanden. En dan willen ze schaduw en koelte! Ook binnen kon het avonds behoorlijk koud zijn. Schijnbaar troffen we dat jaar ook wel een koude winter. Therese  gaf ons zelfs korting op de huur omdat we meer dan normaal veel gasflessen hadden moeten kopen. 

Inmiddels hadden we wel via de club al aardig wat mensen leren kennen. We deden mee aan de fietstochten. Wandelden met de wandelclub door het mooie achterland, waarbij we vaker behoorlijk moesten klimmen. Lieten ons ook elke donderdag ochtend met 56/60 andere leden een uur lang pijnigen tijdens de gymnastiek in de buitenlucht. We luisterden op de clubavonden naar wel of niet interessante sprekers en afwisselend steeds weer naar andere musici die ons vaker tot dansen aanzetten.

In Els Poblet was een fitness club en ik werd daar lid. Twee, soms drie keer per week , drie uurtjes bezig met fitness en daarna lekker in de sauna. Ik leerde daar ook weer mensen kennen waardoor we langzaam echt ingeburgerd werden. Als we in Denia of Els Poblet op een terras zaten gebeurde het regelmatig dat we begroet werden door mede pensionada's.

Op een club avond van de Euroclub leerden we Günther en Monique kennen. Hij kwam uit Kerkrade en zij oorspronkelijk uit Frankrijk. Ze woonden in Denia! Toen we vertelden van onze zoektocht naar het geschikte winterverblijf hadden ze een goede tip! Bij hen in de straat was een alleenstaande bungalow te huur. Compleet met tuin en zwembad. Zij waren bevriend met de eigenaren en konden voor ons contact leggen. Zo gezegd werd ook zo gedaan. We konden de bungalow bezichtigen en waren meteen enthousiast! Na enige emails met de eigenaresse hadden we een huurcontract voor de maanden November tot en met April.

 We namen 30 april afscheid van Thérèse en vertelden haar dat we volgend seizoen ergens anders, met veel zon, gehuurd hadden. Ze begreep het helemaal. We namen prettig afscheid van elkaar!

Ons eerste jaar in DENIA!

De verwachting kwam uit. Vanaf dag een hadden we zon op het terras en konden we buiten ontbijten. Al snel hadden we de bungalow  qua indeling aangepast aan onze smaak. Stoelen verzet, prulletjes in een kast gestopt en de kleerkast met onze eigen kleding gevuld.

Door de contacten met andere Nederlanders ontdekten we dat er twee clubs voor  pensionado's in Denia zijn. De Nederlandstalige Club en de Euroclub. De Nederlandstalige club is een club voor Nederlands sprekenden . Dat kunnen dus zowel   Nederlanders, Belgen maar ook Nederlands sprekenden uit andere landen kunnen zijn. De Euroclub is toegankelijk voor iedereen uit de Europese Unie maar de voertaal is Duits.

De Nederlandstalige Vereniging

We werden lid van de Nederlandstalige club. Voor 50 euro p.p. per jaar. Het clublokaal met de jeu de boules banen was 7 kilometers bij ons vandaan.We melden ons als lid van de jeu de boules club, de wandelclub en ik bezocht regelmatig de computers gebruikers avond. Toch vonden we de sfeer niet zoals we ons dat voorgesteld hadden.Er was een sterke groepsvorming en daar was dan moeilijk ''tussen'' te komen. Ook vonden we dat veel leden te veel en te vaak terugvielen op de status die ze door hun werk ooit hadden gehad. Als je tijdens je werkzame leven bijvoorbeeld directeur gemeente werken bent geweest is dat leuk maar dat is voorbij en nu ben je een clublid, net zoals al die anderen. Als je meent dat je nog steeds bijzondere kwaliteiten hebt en je wil dat tonen dan kun je die inzetten als bestuurslid of vrijwilliger als die gevraagd worden. Maar er waren net zoveel aardige leden die leuke autorally's, wandeltochten , filmavonden, modeshows, gezamenlijke barbecue's, kerstfeesten, lezingen, computer les avonden en concerten organiseerden. Toch besloten we het volgend seizoen lid te worden van de Euroclub.

De Euroclub Denia

Bij de Euroclub werden we hartelijk ontvangen en op de eerste clubavond aan de aanwezige leden voor gesteld. Er bleken 585 leden te zijn. Zoals meestal is 20% daarvan actief in de verschillende afdelingen die een club heeft. De Euroclub heeft een wandel-, fiets-, gymnastiek-, computer-, een toneel- en een Spaanse les- club. Daarnaast is er elke dinsdagavond een club bijeenkomst waarop artsen, specialisten, de politie, de notarissen, aannemers, makelaars, musici e.a spreekbeurten houden of concerten geven. De dinsdagavond wordt ook gebruikt voor kerstviering, carnaval, nieuw jaars receptie en vergaderingen.

We zijn trouwe deelnemers aan de vele activiteiten. Daardoor hebben we veel kennissen gemaakt. Enkele daarvan zijn inmiddels vrienden geworden. In de hoofdstraat van Denia een uurtje op een terras zitten of over de vrijdagse  groentemarkt lopen en dan door verschillende mensen te worden begroet geeft je het fijne gevoel een beetje thuis te zijn.

De jeu de boules club op zaterdag morgen van 10 tot 11.30 uur is een Zwitsers onder onsje. Soms moeilijk te verstaan maar dat maakt het samen koffie drinken daarna niet minder leuk en ontspannend.

De corona crisis heeft ons dit jaar een maand vroeger naar huis "gejaagd"! We wachten nu af hoe alles verloopt. We hopen dat voor november een situatie ontstaat dat je weer veilig naar Spanje kunt gaan en we weer kunnen ervaren dat de wintertijd dan een heel prettige en gezonde afwisseling kan zijn!